ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 318

ก่อนข่าวนี้จะถึงหูของจักรพรรดิหนิง หยุนชางต้องเขียนจดหมายอธิบายเรื่องนี้ก่อน และชี้แจงให้ชัดเจนว่าจิ้งอ๋องไม่เคยทราบเรื่องนี้มาก่อน โน้มน้าวให้จักรพรรดิหนิงสนับสนุนจิ้งอ๋องกลับแคว้นเซี่ยเพื่อยึดบัลลังก์ และบอกจักรพรรดิหนิง หากจิ้งอ๋องกลายเป็นจักรพรรดิเซี่ย เขาจะไม่ใช่ศัตรูของแคว้นหนิงอย่างแน่นอน กลับกันจะสามารถนำผลประโยชน์มาสู่แคว้นหนิงได้

ในเวลาเดียวกันนางยังแจ้งเรื่องนี้กับพระสนมจิ่น เพื่อให้พระสนมจิ่นสามารถช่วยเกลี้ยกล่อมจักรพรรดิหนิง

หลังจากมอบจดหมายให้กับองครักษ์ลับแล้ว หยุนชางก็สั่งให้องครักษ์ลับไปที่เมืองจิ้งหยางส่งข่าว แจ้งจิ้งอ๋องเกี่ยวกับเรื่องนี้ และบอกเขาว่านางจะนำกองกำลังไปช่วยอย่างแน่นอน

หลังจากที่ทุกอย่างเรียบร้อย ฉีหล่างก็ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าและเข้ามาในกระโจม

ทันทีที่หยุนชางเห็นเขา ก็รีบถามทันทีว่า "แม่ทัพฉี ตอนนี้ยังเหลือทหารอีกกี่นายที่สามารถโยกย้ายได้?"

ฉีหล่างตอบอย่างรวดเร็ว "ไม่ถึงหนึ่งแสนนายขอรับ"

หยุนชางได้ยิน ก็นิ่งเงียบไป สักพักนางก็ลุกขึ้นยืนอย่างกระทันหัน "ข้าเกรงว่าข้าไม่สามารถรอให้พวกเขากลับมาได้ ตอนนี้กองทัพเซี่ยไปที่เมืองจิ้งหยาง ตอนนี้เมืองคังหยางไม่ได้ตกอยู่ในอันตรายแล้ว ข้าจะนำทหารที่ไม่ถึงหนึ่งแสนนายนี้รีบไปที่เมืองจิ้งหยาง ข้าจะให้เฉี่ยนอินและองครักษ์ลับอีกครึ่งหนึ่งไว้ในค่าย หากแม่ทัพคนอื่นๆกลับมา ต้องขอรบกวนแม่ทัพฉีสั่งการให้คุณชายใหญ่ฉีนำกองกำลังห้าหมื่นนายรักษาการที่ค่ายเมืองคังหยาง และแม่ทัพฉีก็นำทหารคนอื่นๆมาสนับสนุนโดยเร็ว"

ฉีหล่างเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วตอบรับ หยุนชางไม่สนใจสิ่งอื่นใด หลังจากออกจากกระโจม นางก็ให้ทหารข้างกายไปสนามประลองเพื่อนำทหารทั้งหมดกลับมา รีบร้อนออกจากค่าย มุ่งหน้าไปที่เมืองจิ้งหยาง

และในเวลานี้ที่เมืองจิ้งหยาง จิ้งอ๋องยังไม่ทราบว่าหลิ่วหยินเฟิงและเซี่ยโหเหยียนได้นำกองทหารมาที่เมืองจิ้งหยางแล้ว เขากำลังนั่งอยู่ห้องสั่งการเพื่อฟังการรายงานขององครักษ์ลับ "พระชายาได้สั่งให้คนนำกำมะถันและดินประสิวในประทัดหลายๆอัน มาบรรจุไว้ในที่เดียว มัดด้วยอะไรบางอย่าง แล้วจุดไฟด้วยตะกั่วยาว พลังนั้นไม่ธรรมดาจริงๆ ข้าน้อยเห็นว่า แม้แต่คนก็สามารถถูกสิ่งนั้นระเบิดให้ตายหรือทำให้บาดเจ็บได้ แต่กำมะถันและดินประสิวนั้นยากที่จะผลิต ทั้งเมืองสามารถทำได้เพียงไม่กี่ชิ้น มิฉะนั้น คงจะดีถ้านำสิ่งนั้นมาใช้กับศัตรู"

จิ้งอ๋องเอนหลังบนเก้าอื้ หลับตา แล้วเคาะโต๊ะด้วยมือของเขาเบาๆ มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย "ฟังดูน่าสนใจดี ถ้าเจ้าชอบมัน ก็ให้ใครซักคนไปทำมาเล่นสักอัน"

องครักษ์ลับตอบรับอย่างมีความสุขและพูดว่า "เกรงว่าครั้งนี้กองทัพเซี่ยจะถูกกำจัดในมือของพระชายาแล้ว"

จิ้งอ๋องลืมตา แต่ส่ายหัว เขาไม่รู้สึกว่าหยุนชางจะสามารถล้างกองทัพเซี่ยได้ทั้งหมดในครั้งเดียว อย่างไรก็ตามหลิ่วหยินเฟิงไม่ใช่คนที่จะถูกจัดการได้ง่ายๆขนาดนั้น

เมื่อได้ฟังองครักษ์ลับรายงานการจัดเตรียมของหยุนชาง ก็ไม่มีข้อบกพร่องอะไร เขาจึงพูดกับองครักษ์ลับว่า "ไปแจ้งพระชายา แม้ว่าหลิ่วหยินเฟิงจะเป็นหัวสมองของกองทัพเซี่ย แต่เซี่ยโหเหยียนก็ไม่ควรมองข้าม แม้ว่าชายผู้นี้ไม่มีเส้นหยักในหัวสมอง แต่เมื่อพูดถึงการออกศึก เขาเป็นแม่ทัพที่เก่งกาจคนหนึ่ง ดังนั้นพระชายห้ามประมาทเซี่ยโหเหยียนก็พอ"

องครักษ์ลับตอบรับ เมื่อเห็นว่าจิ้งอ๋องไม่มีอะไรสั่งการอีก ก็ถอยออกไป และไปที่เมืองคังหยางเพื่อรายงานข่าว

หลังจากที่องครักษ์ลับจากไป จิ้งอ๋องหยิบหนังสือบนโต๊ะขึ้นมา ดูด้วยรอยยิ้ม ท่าทางของเขาเต็มไปด้วยความสุข