ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 352

ใบหน้าของหยุนชางแดงขึ้นมา นางดิ้นรนจะออกจากอ้อมแขนของเขา แต่ก็ออกจากอ้อมกอดของจิ้งอ๋องไม่ได้ แต่กลับถูกกอดแน่นขึ้น ขณะที่การหายใจของจิ้งอ๋องเริ่มแรงขึ้น ประตูกลับถูกเปิดออก เฉี่ยนอินวิ่งเข้ามาจากข้างนอกอย่างกะทันหัน

เมื่อนางเห็นสถานการณ์ในห้องแล้ว เฉี่ยนอินก็หยุดชะงัก และใบหน้าของนางก็เก้อเขินเล็กน้อย "เอ่อ หม่อมฉันมิได้ตั้งใจที่จะรบกวนเพคะ พวกท่านต่อได้เลยเพคะ.....ต่อได้เลย..." ขณะที่กล่าว นางก็ถอยออกไป

หยุนชางกลับกล่าวอย่างเร่งรีบว่า "เฉี่ยนอิน"

เฉี่ยนอินที่กำลังถอยออกไปก็หยุดลงทันที นางจ้องไปที่นิ้วเท้าของตนอย่างกลัวๆ เพราะกลัวว่าจะเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็น เวลาที่พระชายาโกรธขึ้นมานั้นน่ากลัวอย่างมากเชียวนะ ส่วนท่านอ๋อวนั้นก็ยิ่งน่ากลัวกว่าอย่างมาก

หยุนชางรู้สึกว่าจิ้งอ๋องคลายแขนตัวเองแล้ว จึงใช้โอกาสนี้หนีออกจากอ้อมกอดของเขา จากนั้นจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย และพูดกับเฉี่ยนอินว่า " พวกเราไปที่ห้องหนังสือกันเถิด" มีคนอันตรายอยู่ในห้องนี้ทั้งคน เมื่อคิดเช่นนี้ในใจ มุมปากของหยุนชางก็โค้งงอขึ้นไป

"พระชายาเพคะ หม่อมฉันตามแม่หญิงจิ่งไปตลอดทาง และเห็นว่านางเข้าไปในหอที่มีชื่อว่าหอเฉี่ยนซิน เดิมทีหม่อมฉันจะตามเข้าไป แต่ดูเหมือนว่าจะมีเหล่ายอดฝีมืออยู่ในหอเฉี่ยนซินอยู่ไม่น้อย หม่อมฉันไม่กล้าที่จะเปิดเผยตัวตน จึงได้กลับมารายงานพระชายาก่อนเพคะ" แววตาของเฉี่ยนอินดูหงุดหงิดเล็กน้อย นางเชื่อว่าตนนั้นถือว่าโดดเด่นในกลุ่มสายลับของพระชายา แต่ไม่คาดคิดว่าเหล่ายอดฝีมือที่อยู่รอบตัวของนางผู้นั้นกลับมีเยอะเช่นนี้

"หอเฉี่ยนซิน…" หยุนชางพึมพำกับตัวเอง แววตาแห่งเจตนาฆ่าที่รุนแรงที่ปรากฏที่ดวงตาของนาง

นางลืมไปได้อย่างไรว่าหอเฉี่ยนซินเป็นสถานที่เช่นไร นางเกือบจะหลงกลหนิงหัวจิ้งครั้งใหญ่เมื่อตอนอยู่ที่นั่น แต่เกาะฮู๋ซินที่อยู่ในหอเฉี่ยนซินนั้นน่าสนใจยิ่งกว่า นางเคยสั่งให้คนไปสำรวจความลึกลับของเกาะฮู๋ซินนั้นหลายต่อหลายครั้งแล้ว เหตุใดจึงมีหมอกหนาอยู่รอบๆ เกาะฮู๋ซิน และเมื่อเรายืนอยู่บนฝั่งจะมองไม่เห็นคนที่อยู่ในศาลาชิงเลย แต่คนที่อยู่ในศาลาชิงนั้นกลับสามารถมองเห็นสถานการณ์บนฝั่งได้

แต่นางได้ส่งหน่วยสายลับไปสืบมาจำนวนมาก แต่ก็ไม่ได้พบเห็นภาพแปลก ๆ เช่นนั้นอีก

หอเฉี่ยนซิน เดิมเป็นอีกหนึ่งลานบ้านของหนิงหัวจิ้ง มีคนอยู่ในหอเฉี่ยนซิน คนคนนั้นก็คงเป็นหนิงหัวจิ้ง และเมื่อหนิงหัวจิ้งอยู่ที่นั่น มีโอกาสอย่างมากที่องค์รัชทายาทของแคว้นเย้หลางก็จะอยู่ที่นั่นเช่นกัน หากเป็นเช่นนี้ก็คงไม่แปลกที่จะมีสายลับยอดฝีมือซ่อนอยู่ในหอเฉี่ยนซิน

ดูเหมือนว่า ข่าวของนางจะผิดเพี้ยนไปเช่นกัน สายลับของนางคงจะถูกองค์รัชทายาทแห่งแคว้นเย้หลางหลอกลวง เมื่อเป็นเช่นนี้ องค์รัชทายาทแห่งแคว้นเย้หลางนั้นก็คงไม่ไร้ความสามารถอย่างที่เขาลือกัน

"ไปตามสายลับที่ติดตามหนิงหัวจิ้งกลับมาเถิด หนิงหัวจิ้งและองค์รัชทายาทแห่งแคว้นหนิงมาถึงเมืองหลวงแล้ว แต่พวกเขากลับไม่ทราบด้วยซ้ำ คงถึงเวลาที่ต้องกลับไปฝึกซ้อมหาประสบการณ์แล้วล่ะ" หยุนชางพูดเบา ๆ แต่สีหน้าของนางไม่แสดงความโกรธเคืองออกมา

แต่เฉี่ยนอินกลับตกใจอย่างมาก นางทราบเป็นอย่างดีว่าการฝึกฝนของเหล่าสายลับนั้นลำบากเพียงใด ฉะนั้นคนที่คลานออกมาจากการฝึกนรกนั้นได้ จึงมั่นใจในฝีมือของตัวเองเป็นอย่างมาก แต่ไม่คาดคิดว่ากลับทำเรื่องผิดพลาดเช่นนี้ เฉี่ยนอินนิ่งเงียบไปครู่หนึ่งและมองไปที่หยุนชาง แต่เรื่องที่พระชายายืนยันนั้นน้อยมากที่จะเกิดความผิดพลาด ในเมื่อพระชายาทรงตรัสแล้วว่าหนิงหัวจิ้งมาถึงเมืองหลวงแล้ว เช่นนั้นก็คงไม่ใช่เรื่องเท็จอย่างแน่นอน

หยุนชางนั่งบนเก้าอี้เอนกายพิงพนักพิงเก้าอี้แล้วหรี่ตาลงเล็กน้อย แม้กลับมาที่เมืองหลวงแล้วหนิงหัวจิ้งก็ยังไม่กล้าปรากฏตัว อาจเป็นเพราะนางกลัวว่าองค์รัชทายาทแห่งแคว้นเย้หลางจะทราบเรื่องที่นางเคยทำไว้ หากว่านางไปพร้อมองค์รัชทายาทในวันพระราชพิธีแต่งตั้งฮองเฮาล่ะก็ เพื่อเป็นการรักษาชื่อเสียงของราชวงศ์เอาไว้ เสด็จพ่อต้องออกคำสั่งไม่ให้คนอื่นพูดถึงเรื่องนั้นอย่างแน่นอน

หยุนชางหัวเราะเบา ๆ นางมีความสุขอย่างมากที่จะได้ทำในสิ่งที่หนิงหัวจิ้งกลัว

เพียงแต่ว่า... หยุนชางขมวดคิ้วเล็กน้อย "จิ่งเหวินซีไปหาหนิงหัวจิ้งเพื่อนการอันใดกันหรือ?"