ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 353

แม้ว่าหยุนชางจะแปลกใจเล็กน้อย แต่นางก็ทราบดีว่า หากตอนนี้ตนแสดงสีหน้าที่ไม่ควรแสดงออกมา คนที่อยู่ตรงหน้าตนต้องสงสัยอย่างแน่นอน หยุนชางรู้สึกโชคดีในใจที่ตนมิได้พาเฉี่ยนอินมาด้วย หากว่าเฉี่ยนอินก็อยู่เช่นกัน เช่นนนั้นก็หลีกเลี่ยงไม่ได้แล้วล่ะ

"หือ? ชางเอ๋อร์ คุณ... คุนชายท่านนี้กำลังเรียกเจ้าหรือ?" จิ้งอ๋องหันไปหาหยุนชาง แววตาของเขามีความสงสัยเล็กน้อย

หยุนชางเองก็เงยหน้าขึ้นด้วยความงุนงงและมองไปที่ชายในชุดสีกรมนั้น จากนั้นจึงกล่าวพร้อมขมวดคิ้ว "อย่าบอกนะว่าท่านพี่ลืมชื่อของข้าไป?"

เหมือนว่าเขาจะตกตะลึงกับคำว่า "สามี" ของหยุนชาง สักพักเขาจึงยิ้มขึ้นมา "ไม่ใช่เพราะว่าข้านั้นลืมชื่อของท่านฮูเหรินไป แต่สายตาของคุณชายท่านนี้ลึกซึ้งเกินไป ยากที่ข้าจะไม่คิดมาก แสดงว่าคุณชายท่านนี้คงจำผิดคนกระมั้ง"

เมื่อได้ยินบทสนทนาระหว่างชายหญิงที่มีรูปลักษณ์สง่าโดดเด่นเช่นนี้ ชายชุดกรมก็ตกตะลึง ความรู้สึกขมขื่นก็บังเกิดในใจขึ้นมา ก็จริง แม้ว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านั้นจะมีรูปลักษณ์คล้ายคลึงกับคนนั้น แต่นางเป็นผู้หญิง อีกทั้ง บุคลิกของนางไม่เหมือนคนนั้นเลยแม้แต่น้อย คนหนึ่งดูอ่อนโยนและน่าหลงใหล อีกคนหนึ่งสง่าผ่าเผยดั่งไม้ไผ่ที่งดงาม

เขายิ้มอย่างขมขื่น ชายชุดกรมรู้สึกผิดหวังขึ้นมาอย่างสุดซึ้ง ตั้งแต่ครั้งนั้นที่เขาจากไปพร้อมกับกองทหารของตน และเมื่อกลับมา ค่ายกลนอกลานนั้นถูกแก้จนหมด ลุงหลิ่วเสียชีวิต และชายที่มักสวมชุดขาวสีพระจันทร์ก็หายตัวไป เขาสั่งให้คนไปสืบอยู่แถวเรือนของคนนั้นเป็นเวลานาน แต่ก็ไม่เคยพบว่ามีใครกลับมาที่นั่น บางที คนคนนั้นอาจจะไม่อยู่แล้วก็เป็นได้

"ขออภัยขอรับ ข้าจำผิดคนขอรับ" ชายในชุดสีกรมละสายตากลับมาแล้วก้มหน้าลงพร้อมกล่าวด้วยเสียงเฉยเมย

หยุนชางพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็เดินขึ้นชั้นบนพร้อมกับจิ้งอ๋องไป

มีเสียงของหญิงสาวดังมาจากชั้นล่าง "หยินเฟิง...ไปกันเถอะ ทำไมเจ้าช้าเช่นนี้" ชายในชุดสีกรมก็เร่งฝีเท้า แต่ก็หยุดลงหลังจากเดินผ่านหยุนชางไป เขาหันกลับไปมองหญิงสาวที่งดงามนี้ด้วยแววตาที่สงสัยเล็กน้อย เหตุใด... กลิ่นบนตัวนางจึงเหมือนกับกลิ่นของเซียวหยุน..........

"หยินเฟิง… หยินเฟิง…" เสียงเรียกจากด้านล่างเริ่มเร่งรีบมากขึ้น และชายในชุดสีกรมก็รับหันกลับไปพร้อมลงไปข้างล่าง

หลังจากที่จิ้งอ๋องและหยุนชางเข้าไปในห้องด้วยกันแล้ว จิ้งอ๋องก็ยิ้มและเอ่ยปาก"หยินเฟิง? หลิ่วหยินเฟิงหรือ?"

หยุนชางพยักหน้า นางเดินไปนั่งตรงที่นั่งข้างหน้าต่าง แล้วหันหน้ามองออกไปทางหน้าต่าง แล้วพบว่ามีเกวียนม้าจอดอยู่ที่ทางเข้าของหอยวี่หมั่น มีหญิงสาวที่มีเสน่ห์น่าหลงใหลยืนอยู่ข้างเกวียนม้า เขาดูเหมือนจะ โกรธความชักช้าของหลิ่วหยินเฟิงเมื่อสักครู่นี้ หลิ่วหยินเฟิงหันหลังให้กับหยุนชาง หยุนชางจึงมองไม่เห็นสีหน้าของเขา