ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 409

เฉี่ยนอินไม่เข้าใจว่าเพราะเหตุใดหยุนชางจึงนอนกระสับกระส่าย นางพยายามปลอบใจ "คนที่คอยจับตาดูเราอยู่นอกจวนยังไม่มีใครกลับมา ตอนนี้ทางสะดวกแล้ว พระชายาทรงคิดสิ่งใดอยู่ จะลงมือตอนนี้ก็ไม่เลวนะเพคะ"

หยุนชางพยักหน้า "นักเลียนเสียงคนนั้นเจ้าทำพิธีฝังดีแล้วใช่ไหม?"

"เรียบร้อยดีเพคะ หม่อมฉันให้คนฝังศพของเขาไว้ข้างๆสุสานของภรรยาเขาเพคะ" เฉี่ยนอินตอบ แล้วพูดต่อไปว่า "ช่วงนี้หม่อมฉันรู้สึกเหมือนมีคนคอยให้การช่วยเหลือเราอยู่อย่างลับๆ ทั้งเรื่องปรมาจารย์ด้านการปลอมแปลง เรื่องนักเลียนเสียง หาไม่แล้ว พวกเขาคงจะตายไปเร็วกว่านี้เพคะ"

หยุนชางยังคงนิ่งเงียบ แล้วนางก็ได้ยินเฉี่ยนอินพูดกับตัวเอง "จะว่าไป เหมือนพวกเขารู้เลยว่าเรากำลังคิดจะทำสิ่งใดอยู่"

"รู้ว่าเรากำลังคิดจะทำสิ่งใดอยู่?" หยุนชางเลิกคิ้วแล้วทวนคำพูด พลันนางก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ "ข้ารู้แล้ว"

เฉี่ยนอินตกใจ แล้วถามอย่างใคร่รู้ "รู้อะไรหรือเพคะ?"

หยุนชางยิ้ม "รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน"

เฉี่ยนอินยังคงไม่เข้าใจอยู่ดี หยุนชางลุกขึ้น เมื่อเฉี่ยนอินเห็นดังนั้นแล้วก็รีบไปนำเสื้อคลุมมาให้ "ค่ำมืดอย่างนี้น้ำค้างลงหนัก พระชายาคิดจะทำสิ่งใดหรือเพคะ"

"ไปปลุกพ่อบ้านมา บอกเขาว่าข้ามีเรื่องด่วนต้องการคุยด้วย" หยุนชางพูดเสร็จก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

เฉี่ยนอินไม่รู้ถึงเหตุผล นางเกาศีรษะ แล้วจุดไฟตามจุดต่างๆ จากนั้นจึงเดินออกไปข้างนอก นางสั่งคนให้ไปตามพ่อบ้าน แล้วจึงกลับเข้ามาในห้อง "พระชายาจะให้หม่อมฉันช่วยแต่งตัวให้ไหมเพคะ?"

แม้จะเป็นเพียงพ่อบ้าน แต่เขาก็คือผู้ชาย ในยามวิกาลเช่นนี้ ท่านอ๋องก็ไม่อยู่ด้วย มีคนเข้ามาพบกลางดึกดูจะไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไร อีกอย่าง พระชายาก็เพิ่งลุกมาจากเตียง ทรงผมไม่ได้มัดให้เรียบร้อย หากคนนอกมาเห็นเข้า คงจะเอาไปนินทากันอย่างสนุกปาก

หยุนชางกลับปัดมือ "แต่งตัวอะไรกัน ข้าแค่จะถามเขาเพียงไม่กี่คำ อีกสักพักก็ต้องกลับไปนอนต่ออยู่ดี เดี๋ยวแต่งตัวเดี๋ยวไปนอน เสียเวลาแต่งตัวเปล่าๆ"

เฉี่ยนอินจึงไปยืนรออยู่ที่ประตู ในใจคิดว่าหากพ่อบ้านมาแล้ว ให้โต้ตอบกับพระชายาอยู่ที่ด้านนอกจะเหมาะสมกว่า นางไม่เข้าใจความคิดของหยุนชางเลย รู้แต่เพียงว่า วันนี้พระชายาดูจะดีอกดีใจมากเป็นพิเศษ

หลังจากนั้นไม่นานพ่อบ้านก็ได้มาถึง แม้เขาจะถูกปลุกให้ลุกจากเตียง แต่ก็ยังคงมีสติสมบูรณ์ดี เมื่อเขาเห็นเฉี่ยนอินยืนอยู่ตรงประตู จึงเปล่งเสียงถามเข้าไปด้านใน "พระชายาทรงเรียกหม่อมฉันมาพบ มีเรื่องอะไรหรือพ่ะย่ะค่ะ?"

เมื่อพูดจบ ก็เห็นหยุนชางเดินมาที่ประตูด้วยใบหน้านิ่งขรึม นางจ้องมองไปที่พ่อบ้าน "ท่านอ๋องอยู่ที่นี่ใช่หรือไม่ จงพาข้าไปเจอเขาเดี๋ยวนี้"