ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 414

"มีขอรับ" เฒ่าขอทานอีกคนหนึ่งพูดอย่างรวดเร็ว "ข้าขอทานอยู่ที่ประตูเมือง เมื่อสิบกว่าวันก่อนมีใฝเป็นคนแคว้นหนิง ตอนที่เข้าเมืองมาพวกเขาก็พูดภาษาแคว้นหนิง แต่เมื่อข้าเข้าไปขอทานกับพวกเขา พวกเขาได้ต่อว่าข้า ข้าฟังออกว่านั่นเป็นภาษาของแคว้นเย้หลาง"

หลังจากได้ยินเรื่องนี้หยุนชางเงียบลง ชางเจียคังหนิงเข้ามาในเมืองเมื่อประมาณหนึ่งเดือนก่อน พวกเขาพึ่งพาตัวตนของพวกเขา ไม่เคยปิดบังความจริงที่ว่าพวกเขามาจากแคว้นเย้หลาง คนที่เฒ่าขอทานคนนี้พบคือ... คนของชางเจียชิงซู แต่ไม่รู้ว่าชางเจียชิงซูอยู่ในนั้นหรือไม่

เมื่อเชื่อมโยงกับการตายของชางเจียคังหนิง หยุนชางก็ชะงัก นางเคยสับสนมาก่อน การฆ่าชางเจียคังหนิงจะเพียงกระตุ้นความไม่พอใจของแคว้นเย้หลาง ถ้าเป็นพวกหลี่จิ้งเหยียน พวกเขาจะไม่มีความผิดในการทำเช่นนี้

ชางเจียชิงซูและหลี่จิ้งเหยียนมีการติดต่อกันมาตลอดเพราะความสัมพันธ์ของหัวจิ้ง พวกเขาจะร่วมมือกัน ซึ่งก็เป็นไปตามคาดอยู่แล้ว

หยุนชางระงับการคาดเดาในใจและมองทุกคน "สิ่งที่ข้าอยากรู้คือรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ เหล่านี้ และมีบางอย่างที่รู้สึกแปลกใจ มันไม่ใช่อย่างที่พวกเจ้าคิด มิจำเป็นต้องใช่เรื่องที่แตกตื่น พวกเจ้าลองคิดใหม่อีกครั้ง มีเรื่องเยี่ยงนี้หรือไม่"

ทันทีที่เสียงของหยุนชางลดลง ชายวัยกลางคนก็เดินออกมาและพูดว่า "วันที่จิ้งอ๋องทะเลาะกับรัชทายาทแห่งแคว้นเย้หลาง ข้าน้อยอยู่ที่หอยวี่หมั่น วันนั้นเริ่มจากมีชายวัยกลางคนคนหนึ่งส่งเสียงขึ้นก่อน อันที่จริงเรามิได้ฟังออกว่านั่นเป็นเสียงของจิ้งอ๋อง เป็นชายคนนั้นที่พูดว่า คนที่กำลังพูดอยู่ชั้นบนไม่ใช่จิ้งอ๋องหรือ เหตุใดจึงทะเลาะกับคนอื่นได้ ทุกคนถึงรู้ว่า ที่แท้เสียงนั้นคือเสียงของจิ้งอ๋อง"

หยุนชางได้ฟัง จึงหันไปหาเฉี่ยนอิน ให้ไปเชิญเถ้าแก่ขึ้นมา และถามว่า "เถ้าแก่พอจะรู้จักชายที่ร้องตะโกนออกใหรือไม่"

หลังจากฟังชายวัยกลางคน เถ้าแก่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ดูเหมือนจำได้ว่า ควรจะเป็นน้องชายของพ่อบ้านในจวนของท่านเสนาบดี วันๆเขาไม่ทำอะไรเลย แค่ปะปนกันไปในโรงน้ำชาและร้านเหล้า"

ท่านเสนาบดีจิ่ง หยุนชางรู้ดีว่าจิ่งขุยส่งคนมาเฝ้าดูนางตลอดเวลา อีกทั้งระหว่างที่นางล้มป่วย จิ่งฮูหยินก็มาเยี่ยมนางทุกวัน ยากที่จะคาดเดาความคิดนาง ตนเคยคิดว่าจิ่งขุยต้องการทราบว่าจิ่งเหวินซีอยู่ที่ไหน แต่ตอนนี้พอมาคิดๆดูแล้ว เกรงว่ามันจะไม่เป็นเช่นนั้นทั้งหมด จิ่งเหวินซีใช้ความงามล่อลวงชางเจียคังหนิง จุดประสงค์หลักอาจไม่เพียงเพราะต้องการจะเข้าวังเท่านั้น

หญิงที่มีเสน่ห์คนหนึ่งได้ยินสิ่งที่เถ้าแก่พูด ก็พูดขึ้นมาอย่างรวดเร็วว่า "ยังไงก็ตาม ชายคนที่เป็นน้องชายของพ่อบ้านในจวนท่านเสนาบดีจิ่ง วันนั้นยังมาถามข้าน้อย ถามว่าในเมืองหลวงผู้ใดเชี่ยวชาญการปลอมแปลง? โดยบอกว่าเขาเสียพนันและต้องการปลอมตราประทับเพื่อเบิกจ่ายเงิน ข้าน้อยรู้จักเขาดี จึงบอกเขาไปว่าหลี่เซียนเจ้าค่ะ"

หยุนชางได้ฟังก็ตกใจ กลับกลายเป็นว่าปรมาจารย์ด้านการปลอมแปลง ที่แท้มีความเป็นมาเยี่ยงนี้เองหรือ?

เมื่อถามคนอื่นอีกครั้ง พวกเขาบอกว่าไม่มีอะไรพิเศษอีกแล้ว หยุนชางจึงโบกมือให้ทุกคนแยกย้ายลงไป

สีหน้าของเฉี่ยนอินมีความประหลาดใจ "พระชายา หม่อมฉันไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าสายลับเหล่านี้มีความรู้มากมายเช่นนี้ ไม่น่าแปลกใจเลยที่ครั้งที่แล้วท่านให้หัวหน้าเฉี่ยนเฉียนซื้อคนจำนวนมากที่ดูเหมือนจะไร้ประโยชน์ แต่เดิมหม่อมฉันส่งสารของพระชายาผิดไป ทำให้เราต้องเสียเวลามากเยี่ยงนี้เพคะ"

หยุนชางยิ้มเบา ๆ "คราวนี้เจ้ารู้แล้ว ก็จะมีประสบการณ์ในครั้งต่อไป"

"พระชายา ตอนนี้เราควรทำอย่างไรดีเพคะ" เฉี่ยนอินถามในเสียงต่ำ