ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 449

เกรงว่าองค์หญิงไท่อันเพิ่งจะรู้ตัวกระมัง ว่าพบอะไรในวังของนาง ใบหน้าของนางพลันซีดเผือด พร้อมรีบร้อนพูดขึ้นมาว่า "เสด็จพี่ได้โปรดให้อภัยด้วย ฉีมามามิเคยอ่านตำรามาก่อน และยังมิเคยเห็นโลกใบนี้อีก จึงมิรู้ว่าตุ๊กตาธรรมดาและตุ๊กตาคุณไสยแตกต่างกันอย่างไร"

สีหน้าของฉีมามาพลันชะงักไปชั่วครู่ สายตาจับจ้องไปยังร่างขององค์หญิงไท่อัน พลางกวาดสายตาไปมองรอบๆ ภายในตำหนัก แล้วจึงเงยหน้าขึ้นมองเซี่ยหวนอวี่ที่ถือตุ๊กตาคุณไสยอยู่สองตัวนั้น สีหน้าพลันเปลี่ยนไป พลางครุ่นคิดอยูชั่วครู่จึงพูดออกมาว่า "นั้นเป็นตุ๊กตาที่ฝ่าบาทประทานให้หรอกหรือ ? " เมื่อตกตะลึงไปชั่วครู่ จึงรีบร้อนก้มลงคำนับเซี่ยหวนอวี่ "เป็นความผิดของทาสผู้นี้เองเพคะ ทาสเพียงเห็นว่าตุ๊กตาตัวนี้แลดูเก่าแล้ว จึงคิดว่าองค์หญิงคงจะไม่ชื่นชอบตุ๊กตาที่เก่าเช่นนี้ จึงได้ตัดขาดออกเป็นชิ้น ๆ ทว่ามิทันได้คิดว่าเป็นสิ่งของที่ฝ่าบาทประทานให้ "

"มามา. หุบปากเสีย"ไท่อันรีบร้อนพูดห้าม พลางกำผ้าเช็ดหน้าในมืออย่างกังวล พร้อมเงยหน้าลอบมองใบหน้าของเซี่ยหวนอวี่อยู่เงียบ ๆ

หยุนชางอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา แม้ว่าองค์หญิงไท่อันจะมิใช่ผู้ที่ฉลาดแต่อย่างใด. การตอบสนองมิได้ช้ามาก แต่ว่า มามาที่อยู่ข้างกายของนางฉลาดเป็นอย่างยิ่ง การตอบสนองรวดเร็ว ไม่เอาแต่ใจ อีกทั้งยังไม่ถือตัวอีก เห็นได้ชัดว่านางเป็นผู้พบเจอตุ๊กตาคุณไสยที่อยู่ใต้เตียงขององค์หญิงไท่อัน ภายในใจรับรู้ได้ว่าหากถูกผู้อื่นพบเข้าจักเป็นเรื่องใหญ่แน่ จึงรีบร้อนตัดตุ๊กตาทิ้งเพื่อทำลายหลักฐาน เพื่อมิให้ใครค้นพบ

ทว่าเมื่อถูกคนจับได้ ก็มิได้ทำตัวตื่นตระหนกแต่อย่างใด ยังคงมีการหยุดพักเพื่อจัดองค์ทรงเครื่องของตนอยู่ แม้ว่าข้อแก้ตัวจะดูคลุมเครืออยู่บ้าง ทว่าก็สอดคล้องกับตัวตนของนางเอง อีกทั้งเมื่อนางเห็นบรรยากาศในตำหนักมิชอบมาพากลแล้ว จึงหันไปเห็นตุ๊กตาคุณไสยที่อยู่ในมือเซี่ยหวนอวี่นั้น ถึงรีบร้อนแก้ตัวอีกครั้ง พร้อมกับแสดงให้ดูมีความวิตกกังวลและดูน่าเชื่อถือเป็นอย่างมาก ประกอบกับว่านางกังวลถึงสิ่งที่นางตัดตุ๊กตาว่าเป็นของที่ฝ่าบาทพระราชทานให้

เซี่ยหวนอวี่จ้องมองฉีมามาอยู่นาน จึงกระตุกยิ้มมุมปากอย่างเย็นชาว่า "นำตัวนางออกไปเสีย"

หลิวเหวินอันพลางรับคำสั่ง พร้อมโบกมือเรียกทหารยามด้านนอกให้มาลากตัวฉีมามาออกไป

ผ้าเช็ดหน้าที่อยู่ในมือของฮองเฮามีร่อยรอยการยับยู่ยี่อยู่เล็กน้อย เพียงชั่วครู่ จึงเปิดปากออกมาว่า "หากแม้แต่วังไท่อันยังพบเจอตุ๊กตาคุณไสยแล้วละก็. นี่คนเป็นครั้งที่สามแล้วกระมัง หม่อมฉันเกรงว่า คงต้องทำการค้นหาเสียแล้ว ทั้งวังอ๋องทั้งหลาย วังขององค์หญิง รวมทั้งทั่วพระราชวัง ออกคำสั่งให้คนค้นหาให้ดี มิรู้ว่าตอนนี้มีปลากี่ตัวที่หลุดออกไปได้แล้ว หากจับตัวคนที่อยู่เบื้องหลังได้แล้วนั้น จักต้องจับมาสับเป็นหมื่น ๆ ชิ้น กรรมวิธีที่ชั่วช้าเช่นนี้ ราวกลับกำลังสาบแช่งฝ่าบาทเลยทีเดียว"

หยุนชางกลับพบว่า เมื่อครู่สายตาของฮองเฮาจับจ้องไปยังตุ๊กตาคุณไสยที่อยู่ในมือของเซี่ยหวนอวี่อยู่ครู่หนึ่ง

เซี่ยหวนอวี่พลันนำตุ๊กตาคุณไสยทั้งสองตัววางไว้บนโต๊ะ "คาถาคุณไสยพวกนี้เป็นเพียงแค่ตำนานเล่าขาน. ตอนนี้ เวลานี้เ จิ้นมิใช่ยังอยู่ดีหรอกหรือ? "

"การเชื่อว่ามี. ดีกว่าไม่เชื่อว่าไม่มี คนทำคงวางแผนมาเป็นอย่างดีแล้ว. แสดงว่ามันจักต้องทำได้อย่างแน่นอน มิสู้ฝ่าบาทตามหาผู้ที่มีวิชาอาคมสูงส่งมาดูให้ว่าสิ่งของชิ้นนี้มีความลึกลับเช่นไรมิดีกว่าหรือ " ลั่วชิงเหยียนเปิดปากพูดขึ้นมาด้วยความไม่รีบไม่ร้อน

เซี่ยหวนอวี่พลันชะงักไปชั่วครู่ มิคิดว่าลั่วชิงเหยียนจะเป็นผู้พูดประโยคนี้ออกมา พลางเงียบครุ่นคิดกับตนเองอยู่ครู่หนึ่ง พร้อมหันหน้าไปถามอ๋องเจ็ด "เจ้าเล่า ? ภายในวังของเจ้าก็พบเจอของสิ่งนี้ เจ้าจักทำเช่นไร?"

อ๋องเจ็ดรีบร้อนยกมือขึ้นคำนับ "กระหม่อมเห็นว่าพี่ใหญ่พูดเรื่องนี้ขึ้นมา. เป็นเพราะว่าเป็นห่วงความปลอดภัยของเสด็จพ่อ ดังนั้นเราจึงควรคิดให้รอบคอบขึ้นพะยะค่ะ บุคคลที่มีชื่อเสียงที่สุดในแคว้นเซี่ยคือเลี่ยวคงไต้ซือแล้ว มิสู้เสด็จพ่อไปอัญเชิญเลี่ยวคงไต้ซือมาตรวจสอบหน่อยดีหรือไม่พะยะค่ะ"

"ถ้าเช่นนั้น ไปอัญเชิญมาเสีย" เซี่ยหวนอวี่พูดอย่างเฉยเมย เพียงชั่วครู่จึงพูดขึ้นมาอีกว่า "หากแต่ ข้ากลับคิดว่าเรื่องนี้ต้องมีผู้จงใจทำให้เกิดขึ้นแน่ ถ้าเช่นนั้นให้รองเจ้ากรมอาญามาตรวจสอบด้วยเห็นเป็นเช่นไร "

เลี่ยวคงไต้ซือเดินทางมาถึงเมืองจิ่นยังต้องใช้เวลาครึ่งค่อนวัน เซี่ยหวนอวี่จึงสั่งให้ทุกคนแยกย้ายเสียก่อนพลางเรียกให้คนออกพระราชโองการว่า. ให้ทุกคนในรั้วพระราชวังตรวจสอบภายในวังของตนให้ดีว่าพบเจอตุ๊กตาคุณไสยหรือไม่