ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 519

เรื่องที่เกิดขึ้นในวังวันนั้น หยุนชางรู้สึกเหนื่อยเกินกว่าจะเก็บมาใส่ใจ นางได้ยินมาแค่เพียงว่า ท่านชายน้อยได้เปลี่ยนพระนมใหม่แล้ว พระนมใหม่แซ่หลิว ชื่อเฉี่ยนเหยียน เดิมทีเป็นบ่าวที่คอยดูแลท่านฮูหยินในจวนซูไท่เว่ย นางเพิ่งเข้ามาอยู่ในจวนได้ไม่นานนัก ได้ยินว่าลูกของนางถูกโจรอุ้มไป หลิวเฉี่ยนเหยียนได้มาพบกับท่านฮูหยินระหว่างที่กำลังออกตามหาลูก ท่านฮูหยินสงสารและเห็นใจนาง จึงรับนางเข้ามาอยู่ด้วย แล้วยังช่วยหาสารพัดวิธีตามสืบเรื่องลูกของนาง จนช่วยลูกของนางกลับมาได้ ทำให้หลิวเฉี่ยนเหยียนสำนึกในบุญคุณและจงรักภักดีต่อท่านฮูหยินเป็นที่สุด

"จงรักภักดี......" หยุนชางกำลังหยอกล้อกับนกแก้วคู่หนึ่งที่ลั่วชิงเหยียนเพิ่งจะมอบให้กับนาง เมื่อนางได้ฟังเสียงของนกแก้วก็ยิ้มออกมา นกแก้วพูดคำเดิมซ้ำถึง 2 ครั้ง

"จงรักภักดี จงรักภักดี" นกแก้วทั้งสองสลับกันลอกเลียนเสียงของหยุนชางไปมา แม้แต่น้ำเสียงดูแคลนก็ลอกเลียนแบบได้เหมือนจริงเสียด้วย หยุนชางหัวเราะ นางหยิบเมล็ดพืชโยนเข้าไปในกรงนก แล้วเอ่ยขึ้นมาว่า "เจ้านกแก้ว 2 ตัวนี่ตลกดีนะ แต่ข้าเป็นคนไม่ชอบเลี้ยงสัตว์แปลกๆแบบนี้ในที่พักอาศัยเลย นำนกพวกนี้ส่งเข้าไปในวัง มอบให้กับหนิงเชียนก็แล้วกัน"

เฉี่ยนอินรับคำ นางสั่งให้คนถือกรงนก แล้วนำออกไปนอกจวน

หยุนชางกลับมานอนเอนกายบนตั่ง ไม่นานนัก เฉี่ยนอินก็เดินตามเข้ามา นางมองซ้ายมองขวาแล้วจึงกระซิบเบาๆว่า "หม่อมฉันได้ยินว่าพวกใต้เท้าในวังกำลังพากันกราบทูลฮ่องเต้เรื่องการคัดเลือกสตรีเพื่อเข้าวังที่จัดขึ้นเพียง 3 ปีครั้ง พวกเขาขอให้ฮ่องเต้ทรงมีรับสั่งให้มีการคัดเลือกหญิงสาวที่เพียบพร้อมเข้าไปในวังเพคะ"

หยุนชางพยักหน้า "แคว้นเซี่ยมีธรรมเนียมการคัดเลือกสตรีเข้าวัง ทุกๆ 3 ปีจะจัดขึ้น 1 ครั้ง ทั้งคนหน้าเก่าและหน้าใหม่ในวังหลังแห่งนี้ จะอยู่ร่วมกันเช่นนั้นได้หรือ เกรงว่าจะเกิดการแก่งแย่งชิงดีขึ้นมาอีกน่ะสิ"

เฉี่ยนอินเห็นว่าหยุนชางเหมือนจะไม่ค่อยใส่ใจ นางจึงพูดต่อไปว่า "พระชายาไม่ได้เคยตรัสว่า พี่ฉินยีกำลังฝึกฝนหญิงสาวที่เพียบพร้อมสำหรับการเข้าวังอยู่หรอกหรือเพคะ? ตอนนี้นับว่าโอกาสมาถึงแล้วนะเพคะ"

"ดูเจ้าจะใจร้อนจริงๆนะ" หยุนชางหัวเราะแล้วส่ายหน้า "ดูความใจร้อนของเจ้าสิ สงสัยสายลับจะยังไม่เคยบอกเจ้ามาก่อนว่า การคัดเลือกสตรีเพื่อเข้าวังนั้น บรรดาเจ้านายในวังหลังไม่ค่อยอยากจะให้จัดขึ้นเท่าไรนัก พวกนางเพิกเฉยต่อเรื่องนี้ มีแต่พวกรองเจ้ากรมอาญาหลี่เฉี่ยนโม่และใต้เท้าคนอื่นๆที่เห็นดีเห็นงาม แล้วพยายามทูลขอให้ฮ่องเต้ทรงรีบตัดสินพระทัยเรื่องนี้โดยเร็ว"

เมื่อเฉี่ยนอินได้ฟังแล้วก็หัวเราะออกมา "หม่อมฉันก็ยังสงสัยอยู่ว่าเหตุใดพระชายาจึงยังดูนิ่งนอนพระทัย ที่แท้ ก็ทรงมีแผนนี่เอง ปล่อยให้หม่อมฉันร้อนใจอยู่คนเดียวตั้งนาน"

หยุนชางหัวเราะ แล้วพูดว่า "ข้าเคยพูดไปแล้ว ตอนนี้ข้าเป็นเพียงลูกนกที่ขนยังขึ้นไม่เต็มที่ จึงยอมปล่อยให้พวกเขาจับเล่นตามอำเภอใจ อีกไม่นาน รอวันที่ข้าปีกกล้าขาแข็ง เมื่อถึงตอนนั้นแล้ว ผู้ใดที่เคยมาระรานข้า ข้าจะไม่ปล่อยไปแม้แต่คนเดียว"

เฉี่ยนอินเองก็มีแววตาที่เปี่ยมไปด้วยความเคืองแค้น นางพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ "หม่อมฉันเชื่อว่าพระชายาต้องทรงทำได้แน่นอนเพคะ"

หยุนชางยิ้มแล้วลุกขึ้นยืน "วันก่อน ทางหอของเฉียนสุ่ยอี้เหรินได้ส่งชุดกระโปรงรัดเอวสีม่วงลายเมฆมาให้หรือเปล่า? แล้วก็พวกเครื่องประดับที่ทำใหม่อีก?"

เฉี่ยนอินพยักหน้า "ส่งมาแล้วเพคะ พระชายาจะนำไปมอบให้ใครงั้นหรือเพคะ?"

"มอบให้ใคร?" หยุนชางเลิกคิ้วแล้วยิ้ม "ไยต้องมอบให้คนอื่นด้วยเล่า ไปนำมาให้ข้าลองสวมดูซิ อีกประเดี๋ยวข้าจะไปที่ตำหนักเซียงจู๋สักหน่อย ได้ยินว่าที่ตำหนักเซียงจู๋มีนางสนมและนางในคอยเข้าๆออกๆไม่น้อยเลย"

เฉี่ยนอินไม่เข้าใจว่าหยุนชางต้องการทำอะไร แต่ก็ไปนำของมาถวายให้นาง เมื่อหยุนชางสวมใส่ชุดนั้นแล้ว ก็ดูสดใสสวยงามขึ้นมาทันตา "ปกติแล้วพระชายาโปรดฉลองพระองค์หลวมๆ แบบนั้นดูพริ้วก็จริงแต่ก็ไม่ค่อยเน้นความเป็นผู้หญิง ฉลองพระองค์รัดเอวตัวนี้ เกรงว่าเมื่อท่านอ๋องกลับมาจะทรงละสายตาไม่ได้แน่ๆเลยเพคะ ส่วนเครื่องประดับที่ทางหอของเฉียนสุ่ยอี้เหรินส่งมาให้ก็ดูวิจิตรขึ้นกว่าที่ผ่านมาอีกนะเพคะ แม้จะไม่ได้ดูหรูหราแบบที่ผู้มีฐานะสวมใส่กัน แต่ก็ดูเหมาะสมและมีความเป็นผู้ดี อย่างเช่น ต่างหูไข่มุกสีม่วงคู่นี้ กับปิ่นหยกม่วงสลักลายทองอันนี้เพคะ"

หยุนชางชูต่างหูขึ้นมา แล้วพูดกับเฉี่ยนอินว่า "เจ้าไปบอกเฉียนสุ่ยนะ ว่าข้าพอใจในผลงานของพวกนางครั้งนี้มาก"

เฉี่ยนอินรับคำ แล้วพยุงหยุนชางลุกขึ้นยืน "หม่อมฉันได้เลือกสาวใช้คนใหม่มา 2 คนไว้สำหรับรับใช้พระชายาแล้วเพคะ พวกนางผ่านการคัดกรองมาเป็นอย่างดี หม่อมฉันจะเรียกพวกนางเข้ามาให้พระชายาทอดพระเนตรนะเพคะ การเข้าวังครั้งนี้ของพระชายามิได้มีอะไรเป็นทางการมาก ลองพาพวกนางไปเปิดหูเปิดตาเสียหน่อยก็ดีนะเพคะ"

หยุนชางพยักหน้า นางมองหญิงสาวที่อยู่ในกระจกตั้งแต่หัวจรดเท้า

"พระชายา พวกนางมาแล้วเพคะ" เฉี่ยนอินร้องบอกมาจากด้านหลัง หยุนชางหันหลังไปดู ก็ได้พบกับหญิงสาววัย 14-15 สองนางยืนอยู่ แม้จะอายุยังน้อย แต่พวกนางก็ดูหนักแน่น รูปร่างหน้าตาก็ถือว่าไม่เลว หยุนชางพยักหน้า นางยิ้มแล้วเอ่ยถามพวกนางว่า "พวกเจ้าชื่ออะไรกันบ้างล่ะ?"

คนขวาที่ดูจะเงียบขรึมหน่อยทำการคารวะ "หม่อมฉันชื่อเฉี่ยนหลิ่วเพคะ" คนขวาดูจะเป็นคนร่าเริงแจ่มใสก็รีบพูดต่อทันที "หม่อมฉันชื่อเฉี่ยนจั๋วเพคะ"

หยุนชางพยักหน้า "เป็นชื่อที่ดีทั้งคู่เลย ในเมื่อเฉี่ยนอินได้บอกกับข้าแล้วว่า พวกเจ้าผ่านการคัดกรองมาเป็นอย่างดี ข้าก็จะเชื่อสายตาของเฉี่ยนอิน รับพวกเจ้าเข้ามาคอยติดตามข้า"

สาวใช้ทั้งสองน้อมตัวคารวะ แววตาของพวกนางเปี่ยมล้นไปด้วยความปลื้มปิติ หยุนชางยิ้มให้ แล้วลุกขึ้นยืน "ให้พ่อบ้านเตรียมรถม้าไว้แล้วหรือยัง?"