ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 554

หยุนชางได้ยิน ก็ยกมือขึ้นแตะปิ่นปักผม และยิ้มเบาๆ "ท่านอ๋องบอกว่าปิ่นนี้มีความหมายที่ดี ให้ข้าปักไว้ ข้าเห็นว่าแบบของมันก็สวยดี ข้าชอบมันมาก"

หลังจากที่หยุนชางพูดจบ เสิ่นอี๋หลานพานางไปนั่งลงข้างๆเหล่าฮูหยินของจวนฮวา ทันทีที่นั่งลง ก็เห็นคนรับใช้เดินเข้ามาในบ้าน "คารวะแขกผู้มีเกียรติทุกท่านขอรับ องค์หญิงใหญ่ได้เตรียมการละเล่นที่ลาน ขอเชิญแขกทุกท่านเข้าร่วมขอรับ"

น้าสะใภ้ใหญ่ของลั่วชิงเหยียนกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "การละเล่นพวกนั้นให้คนหนุ่มสาวมีส่วนร่วมไปเถอะ เราที่เป็นหญิงชราเล่นไม่ไหวแล้ว"

คนรับใช้คนนั้นพูดอย่างเร่งรีบว่า "ฮูหยินใหญ่ฮวาจริงจังมากไปแล้วขอรับ วันนี้ไม่จำเป็นต้องเคลื่อนไหวใด จะแบ่งสองคนต่อหนึ่งกลุ่ม เล่นการละเล่นที่ว่าการพนันดื่มเหล้า และไม่สามารถเลือกกลุ่มด้วยตัวเอง มาเล่นการละเล่นเพื่อเสี่ยงโชค ดูซิว่า จะได้อยู่กับใครขอรับ"

"โอ๋?" ฮูหยินทั้งหลายที่อยู่ในนี้ล้วนมีทักษะต่างๆตอนยังสาวๆ พวกนางไม่กลัวการพนันดื่มเหล้าธรรมดาๆเยี่ยงนี้ แต่ฟังการเสี่ยงโชคในการจัดกลุ่ม รู้สึกแปลกใหม่อยู่บ้าง และทุกคนก็เกิดความน่าสนใจไม่น้อย "เสี่ยงโชครึ ฟังดูแปลกใหม่นัก แต่ไม่รู้จะพึ่งโชคนี้ยังไงดี"

คนรับใช้รีบพูดขึ้นว่า "เชิญทุกท่านตามข้าน้อยมาขอรับ"

ทุกคนมองหน้ากันและเดินตามคนรับใช้คนนั้นออกไปด้วยรอยยิ้ม พวกนางอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาครู่หนึ่ง ไม่รู้ว่าสวนดอกท้อนอกบ้านถูกปกคลุมไปด้วยหมอกบางๆตั้งตาเมื่อไร

คนรับใช้ผู้นั้นรีบเดินไปอยู่หน้าสวนดอกท้อและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "ตอนนี้มีหมอกอยู่ในสวนดอกท้อ เราวางเส้นสีแดงไว้สิบห้าเส้นในสวนดอกท้อนี้ พอดีที่ว่าเรามีชายหญิงสิบคนอยู่ในสวนดอกท้อ ขอฮูหยินสาวห้าท่านและนายท่านห้าท่าน ยืนอยู่ด้วยกันที่สวนดอกท้อทางด้านซ้ายมือ ถือด้ายสีแดงตามใจชอบ และอีกสิบคนที่สวนดอกท้อทางขวามือ ถือด้ายสีแดงตามใจชอบ"

หยุนชางเลิกคิ้วขึ้น ตามองไปที่ลั่วชิงเหยียนหลังจากชำเลืองมองกันความเย็นชาก็ส่องประกายในดวงตาของทั้งสองคน หยุนชางเคยถูกอุบายพิษของหัวจิ้งในหอเฉี่ยนสุ่ย มีข้อสงสัยเกี่ยวกับหมอกนี้ในหัวใจของนาง ในสวนดอกท้อแห่งนี้ เกรงว่าจะมีบางสิ่งที่ไม่ชัดเจน

ทุกคนค่อนข้างให้ความร่วมมือ เสิ่นอี๋หลานดึงหยุนชางและน้าสะใภ้ทั้งสองไปยืนด้วยกัน ซูหรูอิงรีบวิ่งไปหาหยุนชางและยืนนิ่ง ลั่วชิงเหยียนเหลือบมองหยุนชางและยิ้มเล็กน้อย ไปยืนอยู่อีกด้านหนึ่ง เมื่อคนอื่นเห็นเช่นนี้ พวกเขาทั้งหมดก็ไปยืนตามคำสั่งของคนรับใช้คนนั้น แต่ละคนจับเส้นด้ายสีแดงไว้ หยุนชางใช้นิ้วของนางตวัดบนเส้นด้ายเบาๆ หยดเลือดสีแดงไหลไปบนเส้นสีแดงตามที่หยุนชางถืออยู่

"ทุกท่านเลือกด้ายแดงในมือของท่านแล้วใช่หรือไม่ขอรับ" ชายคนนั้นถามอย่างแผ่วเบา

ทุกคนตอบรับ แล้วคนรับใช้ก็ยิ้ม "เช่นนั้นข้าน้อยจะให้คนทำให้หมอกนี้ลงลงนะขอรับ?" เขาพูด แล้วสั่งคนข้างๆ ให้เอาเตาที่เตรียมไว้แล้วเดินเข้าไปในสวนดอกท้อ สักพักหมอกที่ลงมานั้นหายไป หยุนชางเลิกคิ้วขึ้น ไม่ควรเป็นหมอก แต่เป็นการฉีดพ่นหมอกในสวนดอกท้อ เมืองจิ่นนั้นอับชื้น และตอนนี้เป็นช่วงกลางฤดูหนาว เป็นช่วงเวลาที่หนาวที่สุด ไอน้ำได้ก่อตัวเป็นหมอก

"หมอกจางลงแล้ว ดูซิว่าใครอยู่อีกด้านของเส้นสีแดง จะได้ร่วมเล่นการละเล่นต่อไปกับท่าน" ชายคนนั้นพูดด้วยรอยยิ้ม

ทุกคนไม่ขยับ สักพักฮูหยินใหญ่ฮวายิ้มแล้วพูดว่า "กลัวอะไร แค่การละเล่น" แล้วนางก็คลายเส้นสีแดง "ดูสิ ใครอยู่กับข้า"

แล้วฝั่งทางโน้น ก็ดึงด้ายแดงในมือของพวกนาง และหญิงสาวอีกคนก็หัวเราะเสียงดัง "มันยากนักที่ข้าจะได้อยู่กับฮูหยินใหญ่ฮวา? ข้าได้ยินมาว่าตอนฮูหยินยังสาว ท่านเป็นหญิงสาวที่มีความสามารถที่มีชื่อเสียงในเมืองจิ่น ข้าไม่ไม่เก่งหมากรุก พู่กัน และภาพวาด ต้องรบกวนฮูหยินใหญ่ฮวาแล้ว" ขณะที่นางพูด ก็ดึงเส้นด้ายสีแดงในมือแล้วเดินออกไป และปลายอีกข้างเป็นด้ายที่ฮูหยินใหญ่ฮวาเพิ่งคลายออกจริงๆ

เสิ่นอี๋หลานก็ปล่อยเส้นสีแดงด้วยรอยยิ้ม และพอฝั่งตรงข้ามดึง เห็นว่าหลิ่วหยินเฟิงและเสิ่นอี๋หลานได้เป็นกลุ่มกัน เสิ่นอี๋หลานก็มีความสุขมาก "โอ้ คราวนี้เป็นข้าที่ได้เปรียบ คุณชายหลิ่ว ครั้งนี้ต้องขอบคุณเจ้ามากแล้ว"

หลิ่วหยินเฟิงยิ้มและพยักหน้า ดวงตาของเขาละจากหยุนชางก่อนจะมองไปที่เสิ่นอี๋หลาน "ฮูหยินน้อยฮวาเกรงใจเกินไปแล้ว"

จากนั้นคนสองสามคนได้สหายในการเล่นการละเล่นของตัวเองไป หยุนชางรอ เมื่อไม่เห็นใครปล่อยด้ายก็ยิ้มแล้วพูดว่า "เช่นนั้นข้าปล่อยเอง" พูดจบก็ปล่อยมือ

"โอ้ย ตายจริง ข้าหลุดมือ" ซูหรูอิงร้องออกมาอย่างเร่งรีบ ด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนกเล็กน้อย

คนที่อยู่อีกฝั่งดึงด้ายสีแดงไว้ในมือ ลั่วชิงเหยียน และชายหนุ่มที่หยุนชางก็ไม่รู้จักพูดว่าว่า "ดูเหมือนว่าที่ข้าจะมีหนึ่งเส้น"

เพียงแต่ด้วยแดงของหยุนชางและซูหรูอิง ปะปนพันกัน ในกลุ่มทุกคนเริ่มสาบสนไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหนดี อีกด้านมีหญิงสาวคนหนึ่งยิ้มแล้วพูดว่า "ข้าได้ยินมาว่ารุ่ยอ๋องและพระชายามีความสามารถมาก อย่าได้ให้อยู่กลุ่มเดียวกันเลย มิเช่นนั้น เราจะมิมีโอกาสชนะเลย"