ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 563

ท้องฟ้าพลันค่อย ๆ มืดมิด หยุนชางจึงส่งแผนที่กลับไปให้เฉี่ยนหลิ่ว "ด้านบนที่ข้าทำสัญลักษณ์ไว้ เจ้าสั่งให้คนไปจับตาดูเสียหน่อย ระมัดระวังเป็นพิเศษ พื้นที่พวกนี้เป็นพื้นที่ที่ง่ายต่อการป้องกัน ทว่ากลับโจมตีได้ยากยิ่ง หากองค์หญิงใหญ่จะซ่อนกองกำลังไว้ที่นี่ ล้วนแต่เป็นสถานที่ที่ดี อย่าได้แหวกหญ้าให้งูตื่นได้เชียว "

เฉี่ยนหลิ่วรับคำแล้วจึงถอยกายจากไป ทางพระราชวังยังมิมีข่าวอันใดส่งมา ลั่วชิงเหยียนสั่งให้คนส่งข่าวมาบอกว่า คืนนี้คงมิได้กลับไปที่จวน หยุนชางมิได้สนใจมากนัก จึงพยายามเรียบเรียบเคียงเคียงถามจากผู้ส่งข่าวว่า ภายในพระราชวังเป็นเช่นไรบ้าง

"ฮองเฮามีรับสั่งว่า อย่าได้ให้ข่าวรั่วไหลไปเป็นอันขาด เรื่องภายในตำหนักหยุนชี ก็มิมีผู้ใดรู้เรื่องมากนัก เนื่องจากว่า แต่เดิมหยุนกุ้ยเฟยเป็นคนอยู่ง่าย วันธรรมดานางก็มิออกไปที่ใดอยู่แล้ว "ข้ารับใช้ผู้นั้นพลันก้มหัวตอบคำถามของหยุนชางอย่างละเอียด

"ในท้องพระโรงมีผู้ใดบ้างที่อยู่ในพระราชวัง ?" หยุนชางเพียงรูปคลำไปที่ที่วางแขนของเก้าอี้ พร้อมถามด้วยน้ำเสียงเฉยเมย

ข้ารับใช้ผู้นั้นพลันรีบร้อนตอบกลับมาว่า "ท่านอ๋อง อ๋องเจ็ด ยังมี ใต้เท้าซู หลิ่วซือถู ฮวากั๋วกงและคุณชายหลิ่ว ไม่มีใครอื่นอีกแล้วพะยะค่ะ"

"วันนี้พวกเขาได้พูดคุยเรื่องอะไรกันบ้าง เจ้าได้ยินบ้างหรือไม่ ? " มือของหยุนชางพลันชะงักไปเล็กน้อย ภายในใจกลับครุ่นคิดว่า หลิ่วหยินเฟิงผู้นี้ดำรงตำแหน่งพิเศษในแคว้นเซี่ย แม้ว่าเขาจะไม่ใช่เชื้อพระวงศ์ อีกทั้งยังมิใช่ข้ารับใช้ในท้องพระโรงอีก. ทว่ากลับสามารถเข้าออกราชสำนักได้ตามใจชอบ แม้แต่เรื่องที่สำคัญเช่นนี้ก็มิได้ปิดบังเขา เป็นคนที่เซี่ยหวนอวี่สามารถไว้ใจได้ผู้หนึ่ง ทว่า เขาจะพิเศษเกินไปแล้วกระมัง แม้ว่าหลิ่วหยินเฟิงจะเป็นคนที่มีความสามารถเป็นอย่างมาก หากแต่คนอื่นก็มีความสามรถที่พิเศษเช่นกัน ทำไมถึงมีเพียงเขาที่มีตำแหน่งที่พิเศษเพียงผู้เดียว ?

ความคิดนี้พลันเล่นเข้ามาอยู่ในหัว หยุนชางพลันถอนหายใจออกมาอีกครั้ง สายตาจับจ้องไปที่ข้ารับใช้ที่อยู่ตรงหน้า

ข้ารับใช้ได้ยินดังนั้น พลันลูบมือไปมาด้วยท่าทางเคอะเขินว่า "เรื่องนี้ กระหม่อมไม่รู้จริง ๆ พะยะค่ะ เมื่อครั้งท่านอ๋องเข้าไปในท้องพระโรงประตูก็ถูกปิดแน่นสนิท กระหม่อมจึงไม่รู้ว่าพวกเขาคุยเรื่องอะไรกันบ้าง " เมื่อเงียบไปครู่หนึ่ง จึงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่แน่ใจว่า "ทว่า"

"ทว่า อะไรหรือ ? " หยุนชางพลันรีบร้อนถามกลับ

ข้ารับใช้ผู้นั้นพลันรีบร้อนตอบว่า "ทว่า ก่อนที่ท่านอ๋องจะเปิดประตูออกมาสั่งการกับกระหม่อมเรื่องส่งข่าวกลับจวนนั้น. กระหม่อมพลันเหลือบไปเห็นภายในท้องพระโรงคนส่วนใหญ่ล้วนแต่ยืนขึ้นกันหมด เหลือเพียงแค่หลิ่วซือถูที่นั่งคุกเข่าเพียงผู้เดียวพะยะค่ะ กระหม่อมไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุใด"

หลิ่วจิ้น ? หยุนชางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง หลิ่วจิ้นคุกเข่าลงบนพื้น เพราะเหตุใดกัน ? หลิ่วจิ้นมีตำแหน่งที่สูงถึงเพียงนั้น มีเพียงฝ่าบาทและฮองเฮาที่สามารถทำให้เขาคุกเข่าลงได้ ทว่าตอนนี้ เซี่ยหวนอวี่มิอยู่ในวัง เป็นฮองเฮาที่สั่งให้เขาคุกเข่าลงงั้นหรือ เขาทำอะไรกัน ?

หยุนชางพลันโบกมือให้ข้ารับใช้ผู้นันกลับไป เนื่องจากลั่วชิงเหยียนมิกลับมาที่จวน หยุนชางจึงสั่งให้ข้ารับใช้เตรียมสำรับง่าย ๆ เป็นสำรับอาหารเย็นแทน. เมื่อรับสำรับเสร็จ หยุนชางจึงนำตัวเองเข้าสู่ห้องตำราอีกครั้ง

เฉี่ยนจั๋วเมื่อเดินเข้ามาในห้องตำรานั้น พลันเงยหน้าขึ้นมามองหยุนชาง ข้างหน้าของหยุนชางเต็มไปด้วยกองตำราที่เปิดอยู่มากมาย อีกทั้งยังมีแผนที่อีกนับร้อย ปากพลันพึมพำพูดไปมาไม่ได้ศัพท์

เฉี่ยนจั๋วครุ่นคิดไปชั่วครุ่ จึงเดินเข้าไปเบื้องหน้าของหยุนชางว่า "รายงานหวางเฟย ก่อนหน้านั้นที่ส่งคนลอบเข้าไปในวัง พวกเขาส่งข่าวมาแล้วเพคะ กล่าวว่าตำหนักหยุนชีมีนางกำนัลคนใหม่เข้ามา ได้ยินมาว่าให้คอยรับใช้องค์หญิงเชียนหลิง แต่ว่า เดิมที่หยุนกุ้ยเฟยมิค่อยออกไปที่ใดอยู่แล้ว ผู้คนรอบข้างจึงมิค่อยสนใจมากนัก คนอื่นก็ไม่รู้เรื่องราวเช่นกันเพคะ"

หยุนชางพยักหน้าเล็กน้อย จึงโบกมือไปมา แสดงว่า ก่อนหน้าองค์หญิงใหญ่คงลอบแฝงตัวเข้ามาในวังเป็นแน่

"ประตูของพระราชวังในวันนี้ปิดแน่นมาก ท่านอ๋องและใต้เท้ามากมายมิได้กลับจวน วังขององค์หญิงใหญ่ยังปิดไม่ต้อนรับผู้คนเช่นเดิม ภายในวังเป็นเช่นไรมิมีผู้ใดรับรู้ได้เพคะ ทว่าจวนของหลิ่วซือถูก็ยังเป็นปกติ ผู้คนที่เข้าออกปกติเป็นเพียงข้ารับใช้ที่คอยซื้อวัตถุดิบเข้าจวนเป็นประจำก็ปกติ นู๋ปี๋จึงสั่งให้คนติดตามพวกเขาไป ก็มิมีความผิดปกติอันใด "เฉี่ยนจั๋วพลันพูดรายงานด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

หยุนชางครุ่นคิดอยุ่ครู่หนึ่ง พร้อมเงยหน้าขึ้นมามองว่า "ได้ให้คนจำรายการวัตถุดิบที่พวกเขาไปซื้อมาหรือไม่ ซื้ออะไรกลับมาบ้าง ? "

เฉี่ยนจั๋วพยักหน้ารับ "นู๋ปี๋ให้องครักษ์เงาจดมาให้แล้วเพคะ"

"ดี ถ้าเช่นนั้นให้องครักษ์เงาไปสอบถามขอบัญชีจากพ่อค้ามาดูว่าก่อนหน้านั้นตระกูลหลิ่วได้ซื้อวัตถุดิบจากร้านเขาบ้างหรือไม่ รายการวัตถุดิบที่พวกเขาซื้อวันนี้และเมื่อวานมีใดแปลกไปบ้าง จำนวนมีเพิ่มมากขึ้นหรือไม่"หยุนชางออกคำสั่งด้วยความละเอียด "ให้พวกเขานำรายการปกติที่ซื้อของและรายการซื้อของวันนี้นำกลับมาให้ข้า"

เฉี่ยนจั๋วรับคำ พร้อมยืนอยู่ข้างกายได้ไม่นาน เมื่อเห็นว่าหยุนชางมิได้รับสั่งอันใดอีก จึงถอยกายออกจากห้องตำราไป

หยุนชางอยู่ภายในห้องตำราจนเกือบจะถึงครึ่งค่อนคืนแล้วจึงกลับไปที่ห้องเพื่อพักผ่อน วันที่สองในยามเช้า เมื่อตื่นนอนได้ไม่นาน พลันได้ยินเฉี่ยนหลิ่วกล่าวออกมาว่า "นู๋ปี๋ได้ยินพ่อบ้านเล่าให้ฟังว่า ยามเช้าวันนี้ มิรู้ว่าผู้ใดปล่อยข่าวกัน ภายในตลาดผู้คนล้วนร่ำลือกันว่าเกิดเรื่องขึ้นกับฝ่าบาทเสียแล้วเล่าลือกันว่า ฝ่าบาทมิได้ว่าความตอนเช้ามาสองวันแล้ว เมื่อวานก็เห็นมีใต้เท้าหลายคนเข้าวังไป แล้วยังมิได้กลับออกมาอีก เกรงว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกลับฝ่าบาท"