ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 603

เช้าตรู่ของวันที่สอง ฉินยีเคาะประตูนางแต่เช้า หยุนชางยังมึนๆเล็กน้อย จากนั้นก็ได้ยินลั่วชิงเหยียนกล่าวข้างๆตนว่า "เกิดกระไรขึ้นหรือ? มีเรื่องกระไรหรือ?"

ดูเหมือนฉินยีที่จะอยู่นอกห้องหัวเราะออกมา "ท่านอ๋องเพคะ พระชายาเพคะ วันนี้นอนตื่นสายมิได้เพคะ พ่อบ้านกำลังรอท่านอ๋องและพระชายาไปเปิดประตูและจุดประทัดเพคะ อีกทั้งวันนี้จะมีคนมามากมาสวัสดีปีมใหญ่ที่จวนเพคะ"

หยุนชางพูดพึมพำ จากนั้นก็หันกลับไปไม่สนใจนาง ลั่วชิงเหยียนตอบกลับ แล้วเปิดผ้าห่มและลุกขึ้น จากนั้นจึงเดินไปข้างเตียงและก้มลงกล่าวข้างหูหยุนชางเบาๆว่า "ชางเอ๋อร์ ได้เวลาลุกแล้ว"

หยุนชางค่อยๆลืมตาขึ้น แต่ก็หลับตาลงอย่างรวดเร็วแล้วพลิกตัวและพึมพำว่า "ยังเช้าอยู่เลย"

ลั่วชิงเหยียนเห็นนางเป็นเช่นนี้ก็อดหัวเราะไม่ได้ เขาโน้มตัวลงและอุ้มนางขึ้นมายิ้มและกล่าวว่า "ไม่เช้าแล้วนะ"

หยุนชางจึงจะรู้สึกตัวขึ้นมา นางลืมตาและหาว "ท่านอ๋อง สวัสดีปีใหม่"

ลั่วชิงเหยียนยิ้มเล็กน้อยแล้วตอบว่า "สวัสดีปีใหม่ รีบลุกได้แล้ว ข้าให้ฉินยีเข้ามาสวมเสื้อผ้าให้เจ้าดีหรือไม่?"

หยุนชางถอนหายใจ นั่งและพยักหน้า นางหาวหลายครั้งติดต่อกัน และยังคงมึนๆงงๆเล็กน้อย

ประตูถูกเปิดออก ฉินยีเดินเข้ามาพร้อมกับน้ำอุ่น นางเดินเข้าไปในห้องสรงแล้ววางน้ำลงก่อน จากนั้นเดินไปที่ข้างเตียง ยิ้มและมองไปที่หยุนชางซึ่งยังคงมึนงงอยู่เล็กน้อยและกล่าวว่า " วันนี้พระชายาต้องแต่งกายให้มงคลเล็กน้อยเพคะ โชคดีที่สองสามวันก่อนหม่อมฉันได้สั่งคนไปเตรียมเสื้อชุดใหม่ๆมาให้ท่านอ๋องและพระชายาอยู่สองสามชุดเพคะ วันนี้สวมเสื้อผ้าใหม่กันเถอะ หม่อมฉันได้ข่าวว่า ตอนนี้ด้านนอกจวนนั้นมีคนที่มารออวยพรปีใหม่รออยู่ไม่น้อยแล้ว พวกเราต้องเร่งแล้วเพคะ"

"มาอวยพรปีใหม่หรือ?" หยุนชางตกตะลึง นางเงียบไปครู่หนึ่งแล้วจึงกล่าวพร้อมยิ้มอย่างเย็นชาว่า "พระราชดำรัสที่ไม่ชัดเจนของฝ่าบาทเมื่อวานนี้คงทำให้หลายคนครุ่นคิดอย่างหนักกระมั้ง สองสามวันนี้คงมีคนมาที่จวนมากเป็นพิเศษแล้วล่ะ"

"แน่นอนเพคะ" ฉินยีตอบเบา ๆ แต่แล้วก็ไปคุยเรื่องอื่นแทน "ว่าแต่ ประเดี๋ยวนี้พระชายาอาจจะต้องไปที่วังเพื่ออวยพรปีใหม่แก่นายท่านทั้งหลายเพคะ แต่ด้วยตำแหน่งของพระชายา อาจจะมีเพียงแค่คนที่มีตำแหน่งสูงกว่านางสนมเท่านั้นจึงจะรับพรของนายหญิงไว้ได้เพคะ"

"ตำแหน่งสูงกว่านางสนม ถ้าอย่างนั้นก็มีแต่พระราชินีเท่านั้น" หยุนชางถอนหายใจเบา ๆ "คนที่ไม่อยากเจอที่สุดก็คือนาง แต่กลับเป็นนางที่ข้าจำเป็นต้องเข้าเฝ้า"

"ใช่เพคะ พระชายากล่าวเช่นนี้แค่ในจวนท่านอ๋องก็พอแล้วเพคะ เมื่ออยู่ข้างนอกพระชายาแสดงอาการไม่พอใจไม่ได้นะเพคะ แต่ทว่าพระชายานั้นทราบเรื่องนี้มาตลอด ฉะนั้นหม่อมฉันจึงไม่จำเป็นที่จะจู้จี้พระชายาเพคะ" ฉินยีกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ลั่วชิงเหยียนเดินออกจากห้องสรง หยุนชางก็เข้าไปล้างหน้า จากนั้นก็สวมชุดสีม่วงแดงขอบสีเงิน มวยผมเป็นทรงมวยเซียนโบยบิน และปักปิ่นปักผมพวงลูกปัดนกขนทอง และปักดอกชบาไว้หนึ่งดอก

ลั่วชิงเหยียนยืนดูอยู่ข้างๆ ยิ้มและกล่าวว่า " ก่อนหน้านี้มักจะเห็นแต่หวังจิ้นฮวนสวมชุดสีแดง แต่ชางเอ๋อร์สวมชุดสีแดงนี้สวยที่สุด ชุดนี้ทำให้ข้านึกถึงวันที่เราอภิเษกสมรสกัน วันนั้นเจ้าสวมชุดสีแดง เกือบจะทำให้ข้าเสียสติไปแล้ว"