ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 635

หยุนชางกวาดสายตาไปทั่วห้อง โต๊ะและเก้าอี้เพิ่งทำใหม่ เตียงเพิ่งทำใหม่ และแม้แต่ฉากกั้นข้างเตียงก็เพิ่งทำใหม่ ถ้าหาว่ากลิ่นนี้มีปัญหาจริง ก็เห็นชัดว่าคนเบื้องหลังมีความคิดที่มิอาจหยั่งรู้ได้

อย่างไรก็ตาม เรื่องเร่งด่วนที่สุดในขณะนี้คือการยืนยันว่าทารกในครรภ์ของหลินโยวหรานมีความเสี่ยง หรือแม้แต่มีการตกเลือดนั้น เกิดจากโต๊ะและเก้าอี้นี้

หยุนชางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดกับหลินโยวหราน "แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าเป็นเพราะเครื่องเรือนพวกนี้หรือไม่ แต่ในตอนนี้ เกรงว่าเจ้าจะไม่ควรพักอยู่ในห้องนี้สักระยะ"

หนิงเชียนยังพยักหน้า "เจ้าไปพักผ่อนในห้องโถงของข้าเถอะ รอจนกว่าพระชายาหาสาเหตุได้ก่อน"

หลินโยวหรานก็เงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่จะตอบรับ หนิงเชียนสั่งนางกำนัลที่ยืนให้ช่วยพยุงหลินโยวหรานเดินไปในห้องโถงใหญ่ หลังจากที่หลินโยวหรานออกไปหนิงเชียนก็กระซิบว่า "ฟังสิ่งที่เจ้าพูดข้ารู้สึกว่าสิ่งเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะเป็นต้นเหตุมากที่สุด วันที่สองหลังจากที่โยวหรานย้ายมาที่ตำหนักข้าง ข้าให้คนไปแจ้งสำนักพระราชวัง ขณะนั้น ข้าจำคำตอบของสำนักพระราชวังได้คือ สำนักพระราชวังกล่าวว่ามีของสำเร็จรูปและจะส่งมาในไม่ช้า"

หนิงเชียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดต่อว่า "แต่จนถึงวันที่สาม พวกเขาเพิ่งส่งมาที่นี่ ข้าคิดว่าคงเป็นเพราะมีคนเข้ามาแทรกแซงในเรื่องนี้ ต้องการจะทำอะไรบางอย่างกับเครื่องเรือน ดังนั้นสำนักพระราชวังจึงต้องสร้างใหม่ คงกลัวว่าเราจะสังเกตเห็นความผิดปกติ และแม้แต่กลิ่นก็มิทันที่จะกลบได้ และรีบส่งมาให้เรา"

ในใจของหยุนชางก็เกิดความสงสัย หลังจากคิด แล้วหันไปหาฉินยีและกล่าวว่า "ฉินยีเจ้าออกวังแล้วให้คนขับรถม้าพาเจ้าไปหาเฉี่ยนอิน ให้เฉี่ยนอินหาช่างไม้ที่สามารถไว้วางใจได้มาคนหนึ่ง"

ฉินยีพยักหน้าและกำลังจะออกไป แต่หนิงเชียนขมวดคิ้วและกล่าวว่า "แต่ถึงแม้เจ้าจะหาช่างไม้ได้ ก็ใช่ว่าใครจะเข้า และออกวังได้อย่างตามใจ..."

ฉินยีหยุดเมื่อได้ยินคำพูดนั้น หันกลับมามองหยุนชาง หยุนชางเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นหันหลังกลับเข้าไปในห้อง ครุ่นคิดแล้วก็ก้มลงถอดมีดสั้นที่มัดไว้ที่ต้นขา ครุ่นคิดครู่หนึ่งก็ตัดไม้แกะสลักชิ้นใหญ่ออกจากที่ที่คลุมด้วยม่านเตียง เอาชิ้นส่วนยาวประมาณหนึ่งฉื่อแล้วยื่นให้ฉินยี "ระวังด้วย นำสิ่งนี้ออกจากวัง และให้เฉี่ยนอินหาช่างไม้ตรวจดูว่ามีอะไรผิดปกติ"

ฉินยีตอบรับ รับไม้ท่อนนั้นมา มองไปรอบๆหยิบเชือกจากด้านข้างแล้วมัดไว้ที่ต้นขาของนาง จึงยิ้มและพูดกับหยุนชางว่า "หม่อมฉันจะไปเดี๋ยวนี้เพคะ"

หยุนชางพยักหน้า หยิบป้ายหยกที่เป็นตัวแทนของนางออกจากเอวของนาง แล้วยื่นให้ฉินยี "เจ้านำไม้นี่ไปให้ช่างไม้ตรวจสอบเสร็จแล้ว ก็กลับไปที่จวนก่อน ถ้าข้าและท่านอ๋องยังมิได้กลับจวนค่อยนำป้ายหยกนี้กลับมาที่วัง"

ฉินยีรับป้ายหยกและโค้งคำนับก่อนจะจากไป

หลังจากที่ฉินยีจากไป หยุนชางก็ตรวจสอบอย่างมิหยุดหย่อน หนิงเชียนเห็นท่าทางของนางที่ไม่คล่อง ก็กังวลขึ้นมา "พระชายาตอนนี้ก็ตั้งครรภ์เช่นกัน ห้องนี้มีสิ่งอัปมงคล โปรดแต่อย่าอยู่นานนัก พระชายาควรไปนั่งพักที่ห้องโถงใหญ่สักครู่นะเพคะ"

หยุนชางตอบด้วยรอยยิ้ม แล้วไปที่ห้องโถงใหญ่กับหนิงเชียน

ไม่นานหลังจากที่มาถึงห้องโถงใหญ่และนั่งลง ก็เห็นกงกงเดินเข้ามา มองดูหยุนชางที่กำลังนั่งดื่มชาอยู่ในห้องโถง แล้วกล่าวว่า "ถวายพระพรพระชายารุ่ย เซียงกุ้ยผิน ฮองเฮาส่งหม่อมฉันมาถามว่าผลเป็นเช่นไรบ้างพ่ะย่ะค่ะ?"

หยุนชางเลิกคิ้ว ยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วตอบด้วยรอยยิ้มว่า "รบกวนเจ้าช่วยข้ากลับไปรายงานฮองเฮาทีว่า ยังไม่มีข้อสรุปอะไร แต่พอดีว่าข้ารู้สึกไม่สบายกระทันหัน จึงส่งคนกลับไปที่จวนนำยา ขอพักที่นี่สักครู่"

กงกงเหลือบมองหยุนชาง เผยความหงุดหงิดเล็กน้อยบนใบหน้าของเขา พยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจ โค้งคำนับเล็กน้อยแล้วถอยออกไป

หยุนชางยิ้มและพูดว่า "ข้าเพิ่งมานั่งลงที่นี่ไม่นาน ก็ส่งคนมาถามแล้ว เกรงว่าตำหนักของเจ้าก็ไม่ปลอดภัยนัก ดังนั้นเจ้าควรระวังตัวให้มากขึ้น"