ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 659

ลั่วชิงเหยียนพยักหน้าเบาๆ "แน่นอนว่าเขาส่งสาสน์มา โดยบอกว่าเขาจะมาที่เมืองจิ่นเพื่อถวายพระพรด้วยตนเอง แต่นี่จะต้องเป็นเพียงแผนอุบายของเขา จุดประสงค์ที่แท้จริงของเขาคือชายแดน เพื่อป้องกันไม่ให้เรารู้ว่าเขาจะนำทัพเอง ดังนั้นจึงจงใจทำเช่นนี้เพื่อตบตาของเรา"

หยุนชางฟังแล้วขมวดคิ้วอีกครั้ง "ท่านหมายความว่า ชางเจียชิงซูจงใจยั่วยุคนที่ชายแดนก่อน แล้วจึงสาสน์มาบอกว่าจะมาที่เมืองจิ่นเพื่อถวายพระพรฝ่าบาท อันที่จริง มันคือการตบตาของผู้คนและมุ่งหน้าไปยังพรมแดนระหว่างสองประเทศเพื่อนำกองทัพเข้าโจมตีแคว้นเซี่ย?" หยุนชางหยุดก่อนจะพูดอีกครั้งว่า "มันไม่สมเหตุสมผลเลย ถ้าเพื่อการตบตาผู้คน ทำไมชางเจียชิงซูต้องการให้ผู้คนก่อกวนที่ชายแดน เขาทำเช่นนี้ มิใช่ให้เราป้องกันก่อนงั้นหรือ มันไม่จำเป็นเลย"

ลั่วชิงเหยียนหัวเราะเบาๆ และเกี่ยวนิ้วของหยุนชาง หยุนชางเดินมาด้านข้างลั่วชิงเหยียน ลั่วชิงเหยียนจึงจับมือของหยุนชางและให้นางนั่งลงบนตักของเขา

"ใช่ มันไม่จำเป็นเลย กลอุบายนี้เรียกว่าการหลอกล่อ" แววตาของลั่วชิงเหยียนเผยรอยยิ้มเล็กน้อย

หยุนชางเงียบไปครู่หนึ่งก่อน และพูดว่า "ท่านหมายถึง เป้าหมายของชางเจียชิงซูไม่ใช่สถานที่ที่เขาสั่งให้คนไปยั่วยุหรือ แล้วมันจะคือที่ไหน"

ลั่วชิงเหยียนคิดแล้วดึงแผนที่ด้านข้าออกมาชี้ให้หยุนชางดู "แคว้นเย้หลางอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของแคว้นเซี่ย มีสามเมืองที่มีพรมแดนติดกับสองแคว้น นายพลของแคว้นเย้หลางมักยั่วยุ คือเมืองที่อยู่ด้านซ้ายสุด ชื่อหลิงซี ดูแผนที่นี้สิ เจ้าคิดว่าจุดประสงค์ที่แท้จริงของเขาควรอยู่ที่ไหน"

หยุนชางหยิบแผนที่ขึ้นมาดู อย่างที่ลั่วชิงเหยียนพูด แคว้นเซี่ยและแคว้นเย้หลางคือสถานที่ที่ทั้งสองแคว้นมาบรรจบกันจากซ้ายมือ ขวามือ ทั้งสามเมืองของแคว้นเซี่ย มีชางหนาน กันหยิง หลิงซี และแคว้นเย้หลางมีมู่โท จาน่า โม่หวาย ทั้งสามเมืองของแคว้นเย้หลางเป็นพื้นที่ราบทั้งหมด แต่แหล่งน้ำหายากมาก ชางหนานคือภูเขา ค่อนข้างคดเคี้ยว กันหยิงเป็นภูเขาสูงและมีเพียงหลิงซีเท่านั้นที่มีภูมิประเทศที่ราบเรียบที่สุด แหล่งน้ำที่อุดมสมบูรณ์ และที่ดินอุดมสมบูรณ์

สายตาของหยุนชางเลื่อนผ่านหลิงซี และตกลงไปที่กันหยิงที่อยู่ข้างๆ หลังจากจ้องดูอยู่นาน นางก็ส่ายหัว ละผ่านไปเล็กน้อยและจ้องลงที่ชางหนาน

"เจ้าคิดว่าเป็นชางหนาน?" ลั่วชิงเหยียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

หยุนชางพยักหน้าเบาๆ "ไม่ผิด คือชางหนาน"

น้ำเสียงของหยุนชางนั้นมั่นใจ จนทำให้ลั่วชิงเหยียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ "ทำไมเจ้าถึงคิดว่าเป็น ชางหนาน?"

หยุนชางหัวเราะ "เพราะเจ้า ลั่วชิงเหยียนอยู่ในแคว้นเซี่ย"

ลั่วชิงเหยียนเกี่ยวมุมปาก มองหยุนชางอย่างเขม้น

หยุนชางกล่าวต่อไปว่า "โดยทั่วไปแล้ว หลังจากที่รู้ว่าชางเจียชิงซูใช้กลอุบายหลอกล่อ ทุกคนจะนึกถึงชางหนานหรือกันหยิงอย่างแน่นอน และนึกถึงอารมณ์ที่แปลกประหลาดและโหดร้ายของชางเจียชิงซู โดยพื้นฐานแล้วจะมุ่งเป้าไปที่กันหยิง แต่ ถ้าคู่ต่อสู้คือท่าน เจ้าอาจจะเดาได้ว่าการกลอุบายหลอกล่อของเขานั้นเปล่าประโยชน์ แท้จริงแล้ว ที่ที่เขาต้องการโจมตีคือหลิงซี ดังนั้นเจ้าควรจะไปปกป้องที่หลิงซี ด้วยวิธีนี้ เขาเลือกที่อยู่กลางๆอย่างชางหนาน ปลอดภัยที่สุด"

ลั่วชิงเหยียนได้ฟัง หัวเราะและพูดว่า "ชางเอ๋อร์ฉลาดมากจริงๆ"

หยุนชางครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนถาม "แล้วท่านตาจะนำทหารไปทางไหน"

ลั่วชิงเหยียนโอบกอดหยุนชาง กางมือข้างหนึ่งบนแผนที่ และชี้นิ้วของเขาเบาๆไปยังตำแหน่ง "แน่นอนว่าเป็นที่นี่"

"ที่นี่?" หยุนชางเงียบไปนาน และดูเหมือนว่าจะเข้าใจแล้ว จู่ๆดวงตาเป็นประกาย "ที่นี่นับว่าเป็นสถานที่ที่ดี"