ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 719

"หลิวเหวินอัน สั่งให้ราชองครักษ์พาคนไปตรวจค้น แม้ว่าจะต้องพลิกวังหาก็ต้องตามหาพระชายาให้เจอ หากว่าไม่พบก็ให้ผู้บัญชาการองครักษ์ที่เฝ้าตำหนักเฉาเซี่ยมาพบข้าพร้อมถือศีรษะของตนมา" สีหน้าของเซี่ยหวนอวี่เคร่งขรึมเล็กน้อย

สีหน้าของหลิวเหวินอันก็แย่ลงเช่นกัน จึงเร่งตอบรับแล้วถอยออกไป

เซี่ยหวนอวี่ประทับอยู่ตรงที่นั่งและมิได้กล่าวกระไรอีก ส่วนฉินยีไม่กล้าลุกขึ้นสักที

หลังจากนั้นไม่นาน หลิวเหวินอันก็กลับมาในตำหนัก เซี่ยหวนอวี่จึงถามฉินยีอีกครั้งว่า "เหตุใดไฉ่ยีจึงลอบสังหารพระชายาหรือ? แล้วนางลงมือเช่นไร?"

ฉินยีได้ยินเช่นนี้จึงตอบด้วยเสียงต่ำว่า "หม่อมฉันไม่ทราบเพคะว่าเหตุใดไฉ่ยีจึงลอบสังหารพระชายา ตั้งแต่เกิดเรื่องที่จวนรุ่ยอ๋อง สาวใช้ที่พระชายาพาเจ้าวังก็มีเพียงแค่หม่อมฉันและเฉี่ยนจั๋วเพคะ สองสามวันก่อนหลิวเกิงยีจมน้ำเสียชีวิต กรมวังสงสัยว่าเป็นฝีมือของเฉี่ยนจั๋ว จึงพาตัวเฉี่ยนจั๋วไปเพคะ จากนั้นมาเฉี่ยนจั๋วก็หายตัวไปจากกรมวังเพคะ นางรับใช้คนสนิทของพระชายาจึงเหลือหม่อมฉันเพียงคนเดียวเพคะ ซึ่งไม่สามารถดูแลได้ทั่วถึงเพคะ"

ฉินยีรับใช้อยู่ในวังเป็นเวลาหลายปี จึงทราบว่าต้องทูลต่อพระองค์เช่นไร " ด้วยเหตุที่ไฉ่ยีเป็นนางกำนัลที่เคยรับใช้ในตำหนักไท่จี๋ พระชายาจึงเชื่อใจนางอย่างมากเพคะ สองสามคืนก่อนหม่อมฉันเป็นคนเฝ้าเวรกลางคืนมาตลอดเพคะ วันนี้พระชายาจึงสั่งให้ไฉ่ยีเฝ้ารับใช้อยู่ในตำหนักบรรทมแทนหม่อมฉันเพคะ แต่ไม่คาดคิดว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นเพคะ หม่อมฉันเข้าตำหนักมาเพราะได้ยินเสียงของพระชายาเพคะ จึงไม่ทราบว่าก่อนหน้านี้เกิดกระไรขึ้นเพคะ"

เซี่ยหวนอวี่พยักหน้าเบา ๆ แล้วหันไปมองหลิวเหวินอัน " นางไฉ่ยีนั่นมีที่มาอย่างไร?"

หลิวเหวินอันรู้ว่าเกิดเรื่องขึ้นกับนางกำนัลที่ตนส่งตัวไปยังตำหนักเฉาเซี่ย จึงประหม่าเล็กน้อย เมื่อได้ยินเช่นนี้เขาจึงพูดอย่างรวดเร็วว่า " ไฉ่ยีถือเป็นคนเก่าในพระราชวังพ่ะย่ะค่ะ นางเข้าวังมาเมื่อครั้งเลือกนางงามตอนเก้าปีที่แล้วพ่ะย่ะค่ะ นางมิได้รับการคัดเลือกจึงได้รับใช้อยู่สำนักพระภูษาอยู่ระยะหนึ่งพ่ะย่ะค่ะ และถูกย้ายมารับใช้ที่ตำหนักไท่จี๋เมื่อสามปีที่แล้วพ่ะย่ะค่ะ งานหลักของนางคือดูแลเรื่องตะเกียงไฟพ่ะย่ะค่ะ หม่อมฉันเห็นว่าพระชายารุ่ยอ๋องพาสาวใช้เข้าวังมาเพียงสองคน และคืนนั้นทุกอย่างก็เร่งรีบอย่างมาก จึงไม่มีเวลามากพอที่จะให้ทางสำนักพระราชวังเตรียมการเรื่องนางกำนัล ก็เลยจัดคนจากตำหนักไท่จี๋มาแปดคนพ่ะย่ะค่ะ ไฉ่ยีถือว่าเป็นผู้อาวุโสมากที่สุดหม่อมฉันจึงให้ไฉ่ยีเป็นหัวหน้ารับผิดชอบพ่ะย่ะค่ะ"

"พระชายารุ่ยอ๋องมาที่แคว้นเซี่ยได้ไม่ถึงปี ในเมื่อไฉ่ยีเข้าวังมาเมื่อเก้าปีที่แล้ว อีกทั้งสองปีที่ผ่านมานี้นางรับใช้อยู่ที่ตำหนักไท่จี๋มาโดยตลอด แล้วเหตุใดนางจึงลอบสังหารพระชายา?" เซี่ยหวนอวี่ขมวดคิ้ว "สั่งให้คนไปนำเอกสารที่จดบันทึกข้อมูลส่วนตัวของไฉ่ยีมา"

หลิวเหวินอันตอบรับด้วยเสียงต่ำ จากนั้นก็ถอยออกจากตำหนักไปแล้วไปสั่งการ

หลังจากรอไปชั่วครู่ ก็ยังไม่มีข่าวใดๆ เซี่ยหวนอวี่ทนรอไม่ไหวแล้ว จึงยืนขึ้นและกล่าวว่า "ไปตามตัวผู้บัญชาการองครักษ์มา........."

เขายังกล่าวไม่จบ ก็พบเงาร่างที่ผอมเรียวเดินตัวเปียกมาจากด้านนอกตำหนัก และสภาพยุ่งเหยิงเพราะเปียกฝน สีหน้าของเขาขาวซีดเล็กน้อย

หากมิใช่หยุนชางแล้วจะเป็นใคร

ในที่สุดฉินยีก็ยิ้มออกมา นางเงยหน้ามองไปที่หยุนชาง เห็นว่านอกจากสภาพจะเละเทะเล็กน้อยแล้ว ดูไม่เหมือนเป็นคนได้รับบาดเจ็บ เมื่อเห็นเช่นนี้นางจึงสบายใจขึ้นมา

เซี่ยหวนอวี่ขมวดคิ้วและมองไปที่หยุนชาง แววตาของเขาไม่สบอารมณ์เล็กน้อย " พระชายารุ่ยอ๋อง เกิดเรื่องกระไรขึ้นหรือ?"

หยุนชางถวายบังคมต่อเซี่ยหวนอวี่ เสียงของนางยังคงอ่อนโยนเช่นเดิม " ได้โปรดฝ่าบาททรงปล่อยให้หม่อมฉันไปเปลี่ยนชุดก่อนแล้วจึงเข้าทูลเรื่องราวที่เกิดขึ้นเถิดเพคะ"

เซี่ยหวนอวี่มองดูหยุนชางในสภาพที่เปียกน้ำเช่นนี้จึงพยักหน้าและกล่าวว่า "ไปเถิด"

หยุนชางจึงทำความเคารพอีกครั้งและดึงฉินยีที่คุกเข่าอยู่ตรงพื้นขึ้นมา นางไม่มีเวลาสนใจเรื่องพิธีต่างๆ จากนั้นก็เร่งเข้าตำหนักในไป

ฉินยีเร่งหยิบเสื้อผ้าทั้งชั้นในและชั้นนอกออกมาเปลี่ยนให้หยุนชาง หยุนชางฟังดูการเคลื่อนไหวด้านนอก ดูเหมือนว่าด้านนอกจะไม่มีเสียงกระไร หยุนชางจึงดึงตัวฉินยีไปข้างโต๊ะหนังสือ แล้วเขียนตัวหนังสือลงบนกระดาษว่า "ฝ่าบาทกล่าวกระไรบ้างหรือ?"