ฟีนิกซ์นิพพาน-การแก้แค้นของเจ้าหญิง นิยาย บท 776

อากาศในเดือนหกร้อนอบอ้าวเล็กน้อย หยุนชางจึงสวมเพียงชุดบางๆ อ่านหนังสืออยู่บนเบาะ รออากาศเย็นลงอีกเล็กน้อยจึงไปอาบน้ำและนอนลง

ราตรีค่อยๆ คืบคลานเข้ามา ช่วงนี้หยุนชางยิ่งง่วงเหงาหาวนอนยิ่งกว่าแต่ก่อน เมื่อเอนกายลงบนเตียงแล้วไม่นานก็หลับไป

"ตึง ตึง ตึง ตึง!" เสียงตีบอกเวลาดังขึ้นสี่ครั้ง ในจวนกลับมีเสียงกรีดร้องดังขึ้น เฉี่ยนจั๋วได้สติเป็นคนแรก นางเด้งตัวลุกขึ้นจากที่นอนทันที จากนั้นจึงเห็นว่าในห้องสว่างขึ้น น่าจะเป็นสายลับในจวนที่จุดคบเพลิงขึ้นมา หากสายลับมักจะทำเช่นนี้ยามเมื่อเกิดเรื่องขึ้น

เฉี่ยนจั๋วรีบลุกขึ้น นางเดินไปจุดไฟที่โต๊ะ เพิ่งจุดไฟก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังมาจากด้านนอก "พระชายา พระชายา..."

" รอเดี๋ยว" เฉี่ยนจั๋วรีบเดินไปเลิกผ้าม่านที่เตียงขึ้นแล้วจึงปลุกหยุนชางเบาๆ "พระชายา พระชายา..."

หยุนชางลืมตาอย่างสะลึมสะลือ ดวงตาฉายแววงุนงง "หือ?"

เฉี่ยนจั๋วรีบบอกว่า "พระชายา เกิดเรื่องขึ้นแล้วเพคะ สายลับมาหาพระชายา..."

"เกิดเรื่อง?" แม้ว่าจะเพิ่งตื่น เพียงได้ยินว่าเกิดเรื่องขึ้นนางก็ได้สติขึ้นอย่างรวดเร็ว นางรีบลุกขึ้นนั่งพลางนวดขมับและเอ่ยถามเบาๆ "เกิดอะไรขึ้น?"

"หม่อมฉันก็ไม่รู้เพคะ เพียงแต่เมื่อครู่ได้ยินเสียงกรีดร้องก็เห็นว่าไฟในลานสว่างขึ้น จากนั้นก็มีสายลับมาหาพระชายา" เฉี่ยนจั๋ววางโคมแก้วไว้บนม้านั่งแล้วจึงรีบหาเสื้อคลุมจากหีบด้านข้าง

ฉินยีเปิดประตูเข้ามาแล้ว เมื่อเห็นว่าหยุนชางตื่นแล้วก็รีบรับเสื้อคลุมในมือของเฉี่ยนจั๋วมาสวมให้หยุนชาง แล้วจึงรีบหยิบหวีมาเกล้าผมให้หยุนชาง

หยุนชางมองเห็นฉินยีกำลังเกล้าผมให้นางผ่านทางกระจกก็พูดแบบไม่มีเสียงออกมาสองคำ

หยุนชางก้มศีรษะลง มุมปากยกขึ้นยิ้มเย็น

เมื่อเรียบร้อยแล้วนางจึงเดินออกไปจากห้องด้านในอย่างเชื่องช้า เมื่อเดินออกไปถึงห้องรับรอง สายลับด้านนอกก็รออยู่นานแล้ว หยุนชางเดินไปนั่งลงที่เก้าอี้แล้วจึงเอ่ยถามอย่างเนิบนาบ "มีอะไร? เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือ?"

สายลับรีบตอบว่า "ข้าน้อยจับผู้ที่ใช้นกพิราบสื่อสารส่งข่าวออกไปด้านนอกได้..."

"หือ? เป็นผู้ใด?" หยุนชางมีคำตอบในใจอยู่แล้วแต่ก็ยังอยากจะยืนยันอีกครั้ง

"เป็นข้ารับใช้คนสนิทของพระชายา แม่นางเฉี่ยนหลิ่ว" สายลับตอบเบาๆ

เป็นไปตามที่หยุนชางคาด รังสีเย็นชาแผ่ออกจากมุมปากของหยุนชางยิ่งกว่าเดิม กลับเป็นเฉี่ยนจั๋วที่ตั้งตัวไม่ทัน "เฉี่ยนหลิ่ว? เป็นไปได้อย่างไร? พวกเจ้าไม่ได้ผิดแน่นะ?"

หยุนชางเงยหน้าขึ้นมองเฉี่ยนจั๋ว สายตาร้อนรนและเป็นห่วงนั้นไม่เหมือนกับแสร้งทำ อย่างไรทั้งสองก็เป็นราวกับพี่น้องที่เข้ามาพร้อมกัน หากไม่เชื่อก็เป็นเรื่องปกติ

"จดหมายนั้นสกัดไว้ได้หรือไม่? ขอข้าดูหน่อย" หยุนชางหันมาพูดกับสายลับ

สายลับรีบรับคำและยื่นจดหมายในมือให้หยุนชาง หยุนชางคลี่ออกอ่านแล้วจึงยื่นให้เฉี่ยนจั๋ว "เฉี่ยนจั๋ว เจ้าก็อ่านเถอะ"

เฉี่ยนจั๋วยังคงไม่ค่อยเข้าใจนัก นางจึงรีบรับจดหมายนั้นมาอ่านอย่างรวดเร็ว เมื่ออ่านจบแล้วก็นิ่งเงียบไปอย่างน่าประหลาดและไม่พูดอะไรออกมาอยู่นาน