นับว่าโชคยังเข้าข้าง หลังจากรอคอยมาหลายวัน ในที่สุดเขาก็ได้พบกับเฉินผิง
“แกกล้าดียังไงถึงได้มาขโมยผลอัสนีสวรรค์ของฉัน? แกมันสมควรตาย!” พญาเหยี่ยวอัสนีคำราม
“พญาเหยี่ยวอัสนี คุณกล้าแตะต้องเฉินผิงต่อหน้าฉันอย่างนั้นเหรอ? มันจะมากเกินไปแล้ว!”
ยี่เหอปกป้องเฉินผิงพร้อมรัศมีพลังที่พุ่งพล่านภายในร่างกายของเขา
พญาเหยี่ยวอัสนีเหลือบมองยี่เหอและพูดเย้ยหยัน “ยี่เหอ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแกจะหายดีแล้ว แต่มันก็ไม่สำคัญหรอก ยังไงแกก็หยุดฉันไม่ได้อยู่ดี”
พญาเหยี่ยวอัสนียกแขนขึ้น พลังวิญญาณก็พุ่งเข้ามาจากทุกทิศทุกทางกลายเป็นเงาของฝ่ามือขนาดมหึมา
สายฟ้าฟาดเป็นรอยแตกอยู่ภายในเงานั้น
มันเป็นพลังฝ่ามือที่คล้ายคลึงกับฝ่ามืออัสนีของเฉินผิงเป็นอย่างมาก
ตู้ม!
เมื่อพญาเหยี่ยวอัสนีเหวี่ยงแขนลง พลังฝ่ามือเงาก็ตัดผ่านอากาศและกระแทกลงมาที่กลุ่มของเฉินผิงทันที
ยี่เหอโบกมือและสร้างโล่ป้องกันอันแข็งแกร่งรอบตัวพวกเขา
ด้วยความสามารถของพญาเหยี่ยวอัสนี เขารู้ดีว่าจะต้องสร้างโล่ที่แข็งแกร่งและสมบูรณ์ที่สุด ไม่เช่นนั้นมันอาจนำความตายมาสู่ตัวเขาและคนอื่นๆ ได้
ในเวลาเดียวกัน จุติอัสนีก็ส่องประกายในดวงตาของเฉินผิง เขาปล่อยพลังฝ่ามือออกไปเพื่อตอบโต้
เมื่อมียี่เหอคอยปกป้องคนอื่นๆ เขาจึงสามารถออกไปต่อสู้กับพญาเหยี่ยวอัสนีได้อย่างสุดกำลัง
แม้เขาจะตระหนักถึงช่องว่างของพลังระหว่างเขากับพญาเหยี่ยวอัสนีได้เป็นอย่างดี แต่เขาก็เลือกที่จะไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตาของตนเอง
ฝ่ามืออัสนีปรากฏขึ้นในอากาศพร้อมกับสายฟ้าแลบ จากนั้น สายฟ้าก็ค่อยๆ รวมตัวกันกลายร่างเป็นมังกรขนาดมหึมา
เจ้ามังกรร้องคำรามส่งเสียงดังกึกก้องและบินไปที่ฝ่ามือเงาของพญาเหยี่ยวอัสนี
พญาเหยี่ยวอัสนีมองสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...