หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3065

ตอนที่ 3065 ความเสียใจ
เมื่อเห็นใต้เท้าเยี่ยน เฉินผิงและยี่เหอต่างก็ถอนหายใจออกมา ด้วยความโล่งอก
มิฉะนั้นแล้ว พวกเขาคงไม่อาจรับมือกับการโจมตีของพญาเหยี่ยวอัสนีและเหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือดหลายร้อยตัวได้
ทางด้านพญาเหยียวอัสนีเองก็รู้สึกประหลาดใจไม่ต่างกัน เมื่อเห็นใต้เท้าเยียนปรากฏตัวนอกเมืองเจียหลิง
"ท่านใต้เท้าเยี่ยน คุณมาทำอะไรที่นี่แทนที่จะอยู่ในเมืองเจียหลิง?" เขาถามด้วยสีหน้าเย็นชาและไม่เป็นมิตร "พื้นที่นี้ไม่ได้เป็นของเจียหลิง ดังนั้นคุณไม่มีสิทธิ์มาหยุดผม อีกอย่าง ผมจำได้ว่าพวกคุณมีกฎที่ระบุเอาไว้ว่าคุณไม่สามารถเข้าไปยุ่งเกี่ยว กับเรื่องที่อยู่นอกเขตเมืองของคุณ ดังนั้น คุณคงไม่ได้คิดที่จะหยุดพวกเราทั้งสองคนทั้ง ๆ ที่อยู่นอกเมืองเจียหลิงหรอกนะ ใช่มั้ย? คุณไม่คิดว่าทำเกินไปหน่อยเหรอ?"
ใต้เท้าเยี่ยนยกริมฝีปากขึ้นเป็นรอยยิ้ม "คุณพูดถูก เมืองเจียหลีงมีกฎห้ามเอาไว้ว่าห้ามเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับสิ่งที่อยู่นอกเหนือเขตเมืองของเรา แต่ผมมาที่นี่ก็เพราะอยากจะขอให้คุณช่วยผมหน่อย แน่นอนว่าการตัดสินใจขั้นสุดท้ายยังคงขึ้นอยู่กับคุณเองและไม่ว่าคุณจะเลือกอะไร ผมก็จะไม่เข้าไปยุ่งเกียวด้วยเด็ดขาด ยังไงแล้ว กฎย่อมต้องเป็นกฎ..."
พญาเหยี่ยวอัสนีรู้สึกสบายใจขึ้นและเยาะเย้ยว่า "ผมเกรงว่าคงจะทำตามที่คุณขอไม่ได้ ท่านใต้เท้าเยี่ยน ไอ้สารเลวนี้มันขโมยผลอัสนีสวรรค์ของผมไป ดังนั้นผมจะต้องฆ่าเขาให้ได้ใน
วันนี้"
แม้ว่าจะถูกปฏิเสธ แต่ใต้เท้าเยียนก็ยังคงยิ้มและไม่โกรธเคือง
"ถ้าอย่างนั้น คุณสามารถลืมทุกสิ่งที่ผมพูดไปก่อนหน้านี้ได้เลยผมหวังว่าคุณคงจะไม่เสียใจกับการตัดสินใจของคุณในภายหลังหรอกนะ" เขาตอบก่อนจะขยับหลบไปข้างๆ ดูเหมือนว่าเขาจะเลิกเข้ามามียุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วแต่ทว่าคำเตือนของใต้เท้าเยี่ยนนั้นทำให้พญาเหยี่ยวอัสนีตื่น ตัวอย่างที่สุด "คุณหมายความว่ายังไงกัน ท่านใต้เท้าเยี่ยน?
ทำไมคุณถึงบอกผมว่าอย่าเสียใจกับการตัดสินใจของผมเอง?
ถ้าผมลงมือคุณจะตอบโต้งั้นรี?"
"ไม่อย่างแน่นอน ใครบอกว่าผมจะตอบโต้? แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผม ต้องการจะบอกคุณเอาไว้... เฉินผิงไม่ใช่คนธรรมดา คุณจะต้องเสียใจอย่างสุดซึ่งถ้าขี่นคุณไปยุ่งวุ่นวายกับเขา" ใต้เท้าเยียนพูดพร้อมรอยยิ้ม
"หี! เขาอยู่ในระดับกึ่งเซียนขั้นที่ห้าเท่านั้น มันจะมีอะไรพิเศษ
นักหนา? ส่วนยี่เหอน่ะเหรอ ผมก็ไม่กลัวเขาเลยสักนิด วันนี้ผมจะกำจัดพวกเขาทั้งคู่" พญาเหยี่ยวอัสนีอุทาน เห็นได้ชัด ว่าการปรากฏตัวของยี่เหอไม่ได้สร้างความกังวลหรือคุกคามใดๆ แก่เขา
ทั้งเฉินผิงและยี่เหอก็ไม่เข้าใจใต้เท้าเยี่ยนเช่นกัน แต่พวกเขาเริ่มตื่นตระหนกเมื่อเห็นว่าใต้เท้าเยี่ยนไม่คิดยื่นมือเข้าช่วยและ ยืนอยู่เฉยๆ
ถึงกระนั้น เฉินผิงก็รู้ดีว่าเขาไม่สามารถบังคับใต้เท้าเยี่ยนให้ยื่น มือช่วยเหลือพวกเข้าได้ ท้ายที่สุด ชายผู้นี้มีกฎที่ต้องปฏิบัติตามและไม่สามารถแหกกฎนั้นเพียงเพราะพวกเข้าได้
"คุณเฉิน คุณรีบพาคนอื่นๆ หนี้ไปก่อน ผมยังพอถ่วงเวลาพญาเหยี่ยวอัสนีไว้ได้สักพัก!" ยี่เหอกล่าวว่า
เฉินผิงพยักหน้า เขาไม่อาจปล่อยให้หลิ่วหรูเยี่ยน หัวเพิ่งและคนที่เหลือต้องมาตายต่อหน้าเขา เขาจึงรู้ดีว่าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเสียสละชีวิตของยี่เหอ
ยิ่งไปกว่านั้น ยี่เหอยังเป็นถึงหนึ่งในกองกำลังภายใต้ตำหนัก มังกรฟ้า ซึ่งหมายความว่าเขามีหน้าที่ปกป้องเฉินผิงไม่ว่าจะ ด้วยวิธีใดก็ตาม
"โอ้ ฉันไม่ปล่อยให้พวกแกหนีไปไหนหรอก..." พญาเหยี่ยวอัสนีพูด ดวงตาของเขาเปล่งประกายไปด้วยความชั่วร้าย เขารวบรวมพลังวิญญาณอันไร้ขอบเขตและเสกพลังฝ่ามือขนาดใหญ่ขึ้นมาอีกครั้ง
อีกทางด้านหนึ่ง พวกเหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือดได้ล้อมเฉินผิงและกลุ่มของเขาจากทุกทิศทุกทางอย่างรวดเร็วเพื่อป้องกันไม่
ให้พวกเขาหลบหนี
เฉินผิงรู้ว่าการหลบหนีไม่ใช่ทางเลือกอีกต่อไป เขาจำเป็นต้อง ต่อสู้
ที่แยไปกว่านั้น เหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือดหลายร้อยตัวนี้ทำให้พวกเขาต้องพบกับความยุ่งยากมากขึ้นไปอีก
"ออกมาให้หมดเลย...." เฉินผิงพึมพำ รัศมีของเขาพลุ่งพล่านและพลังจุติของเขาก็ระเบิดออกมาพร้อมกับแสงที่ส่องประกาย
แพรวพราว
เกาฉี่หลาน ประกบฝ่ามือเข้าหากันและเสกน้ำแข็งออกมาเพื่อสร้างเป็นกำแพงตรงหน้าเธอ โดยหวังว่ามันคงเพียงพอที่จะสกัดกั้นการโจมตีของพญาเหยี่ยวอัสนีได้
หัวเฟิ่งส่งเสียงร้องคำรามออกมาก่อนจะกลายร่างเป็นวิหคเพลิง เปลวไฟลุกท่วมปีกของเธอ เธอทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าและเตรียมพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับพวกเหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือด
ทุกคนตื่นตัวอย่างเต็มที่และพร้อมที่จะสู้ตายแต่ทันใดนั้นเอง ก็มีรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวสามสายปรากฏขึ้นที่ด้านหลังกลุ่มของพวกเขาและพุ่งตรงเข้าหาพญาเหยียวอัสนี