หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3066

ตอนที่ 3066 ตอนนี้คุณเชื่อผมแล้วหรือยัง
พญาเหยี่ยวอัสนีที่เพิ่งสร้างพลังฝ่ามือขนาดใหญ่เสร็จ เขาก็ต้องรู้สึกถึงแรงกดดันอันน่าสะพริงกลัวจากรัศมีทั้งสาม เขาผงะและปล่อยการโจมตีอย่างรวดเร็ว
ตุ้ม!
แรงระเบิดทำให้เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว พลังฝ่ามือนั่นหายไปในอากาศ และพญาเหยียวอัสนีรู้สึกเพียงว่าร่างกายของเขาสั่นสะท้านครู่หนึ่งก่อนจะลอยกระเด็นออกไปข้างหลัง
ร่างของเขาชนเข้ากับภูเขาที่อยู่ห่างไกลอย่างรุนแรงจนยอดเขาราบเป็นหน้ากลอง
ด้วยความรู้สึกโกรธแค้น พญาเหยี่ยวอัสนีกลายร่างเป็นเหยี่ยวและบินกลับมาทันที
ทันทีที่เขาบินกลับมา เขาเห็นร่างของคนสามคนยืนอยู่ด้านหน้ากลุ่มของเฉินผิง เห็นได้ชัดว่าพวกเขาคือคนที่ปล่อยรัศมีพลังทั้ง
สามออกมา
"พวกคุณเป็นใคร?" พญาเหยี่ยวอัสนีถามอย่างเย็นชาขณะจ้อง
มองพวกเขา
เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา ทั้งสามเริ่มแนะนำตัวเองทันที "ผมชื่อเกาฉี่เฉียง จากตระกูลเกา..."
"ผมเป็นผู้นำของผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาล!"
"ฉันเองก็เป็นผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลด้วยเช่นกัน!"ปรากฏว่าเกาฉี่เฉียง หลัวหลงเหมินและหลัวเทียนจินยังไม่ออกเดินทางและตัดสินใจช่วยเหลือเฉินผิงและคนอื่นๆเนื่องจากพวกเขาล้วนเป็นผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยากแม้แต่พญาเหยี่ยวอัสนีก็ไม่กล้าที่จะดูถูกพลังของพวกเขาเฉินผิงและยี่เหอรู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่ได้เห็นคนทั้งสาม และในที่สุดก็เข้าใจความหมายของใต้เท้าเยี่ยนพูดก่อนหน้านี้
"ตระกูลเการ ผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาล?" พญาเหยี่ยวอัสนีพึมพำด้วยความจุนงง "ฉันไม่เคยมีเรื่องอะไรบาดหมายกับพวก คุณ ดังนั้น การโจมตีเมื่อกี้นี้มันหมายความว่ายังไง?"เท่าที่ฉันรู้ ตระกูลเกาและผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลอาศัยอยู่ในดินแดนอุดรวิฑูร เราไม่เคยลำเส้นกันมาก่อน แล้วเราจะมิความเป็นศัตรูกันได้ยังไง? ทำไมพวกเขาถึงโจมตีฉัน?
"จริงๆ แล้วพวกเราไม่ได้มีความแค้นต่อกัน แต่เราไม่สามารถทนนั่งอยู่เฉยดูคุณทำร้ายคุณเฉินได้" เกาฉี่เฉียงกล่าว
"คุณเฉินรี?" พญาเหยี่ยวอัสนีมองดูเฉินผิงด้วยความตกตะลึง
"คุณหมายถึงเฉินผิงอย่างนั้นเหรอ?"รอยยิ้มเย็นเยือกปรากฏบนริมฝีปากของเกาฉี่เฉียงทันที "ถูก ต้องแล้ว คุณทำร้ายเขาก็เท่ากับคุณทำร้ายเรา คุณคิดว่าพวกเราไม่มีสิทธิ์ตอบโต้เหรอ?"
เมื่อได้ยินเช่นนั้น พญาเหยี่ยวอัสนีก็รู้สึกราวกับว่าเลือดของเขากำลังไหลออกจากใบหน้า โอ้ ให้ตายสิ...ลำพังแค่เพียงองค์ราชาอย่างยี่เหอมาช่วยเฉินผิงไว้ ทั้งๆ ที่เขาเป็นเพียงผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่ห้าก็น่าประทับใจมากพออยู่แล้ว ฉันไม่อยากจะเชือเลยว่าตระกูลเกาและผู้ฝึกบำเพ็ญกายาบรรพกาลจะคอยหนุนหลังเขาอีก! ฉันจะชนะศึกครั้งนี้ได้ยังไง?
ฉันจะยังสามารถแก้แค้นเขาได้อีกหรือเปล่า?
พญาเหยี่ยวอัสนีก็ถึงกับเหงื่อแตกขณะที่เขามองสำรวจกลุ่มคน ที่น่าเกรงขามที่อยู่ตรงหน้าเขา
หนอย!เกาฉี่เฉียง ยี่เหอและอีกสองคนที่เป็นถึงผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับผู้ทุกข์ยาก! ถ้าพวกเขาร่วมมือกัน ฉันคงต้องตายเป็น
แน่... ตอนแรกฉันได้กำความได้เปรียบเอาไว้แล้วและคิดว่าจะแก้แค้นเฉินผิงได้ แต่ใครจะรู้ว่าทุกอย่างจะพังหลายลงอย่างรวดเร็วเช่นนี้?
"พญาเหยี่ยวอัสนี ก่อนหน้านี้ผมได้เตือนคุณแล้วใช่มั้ยว่าคุณจะต้องเสียใจในภายหลัง? ตอนนั้นคุณไล่ผมออกไป ตอนนี้คุณเชื่อผมแล้วหรือยังล่ะ?" ใต้เท้าเยี่ยนพูดขึ้นพร้อมแววตาซุกซนพญาเหยี่ยวอัสนีได้แต่พยักหน้าด้วยใบหน้าที่ซีดเผือดใช่ ตอนนี้ฉันเชื่อเขาจนสุดหัวใจ...แต่ตอนนี้ ฉันจะทำอะไรได้อีกล่ะ? ฉันคงต้องแย่แน่ถ้าเฉินผิงตัดสินใจทำให้เรื่องยุ่งยากมากขึ้น! บ้าเอ้ย ยิ่งฉันคิดถึงเหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือดและผล อัสนีสวรรค์มากของฉันเท่าไร ฉันก็ยิงเสียใจกับการกระทำของ ฉันมากขึ้นเท่านั้น! เฉินผิงอาจเก็บผลไม้ไป แต่ทำไมฉันถึงไม่ยอมปล่อยให้เรื่องนี้มันผ่านไปล่ะ? ทำไมฉันต้องตามล่าเขา ด้วย? นอกจากนี้ มันก็ยังมีผลอัสนีสวรรค์เหลืออยู่เพียงพอสำหรับฉัน ฉันยังสามารถบรรลุไปสู่ระดับผู้ทุกข์ยากและเข้าสู่ระดับขั้นมหายานได้ อนิจจา มันจบแล้ว... ไม่เพียงแต่ฉันแก้แค้นไม่สำเร็จเท่านั้น แต่ฉันยังต้องชดใช้ด้วยชีวิตของฉันอีก ด้วย!
หลังจากสังเกตเห็นว่าพญาเหยี่ยวอัสนีรู้สึกหวาดกลัวและวิตก กังวลเพียงใด ใต้เท้าเยี่ยนก็ยิ้มแล้วหันไปหาเฉินผิง "เฉินผิง คุณ ช่วยผมหน่อยได้มั้ย ช่วยปล่อยให้เรื่องนี้มันแล้วกันไปจะได้หรือเปล่า? ยังไงการเป็นมิตรก็ย่อมดีกว่าการเป็นศัตรูกัน"
"ผมจะทำตามที่คุณขอ ท่านใต้เท้าเยี่ยน ยิ่งไปกว่านั้น ผมเป็นคนที่เก็บผลอัสนีสวรรค์มาก่อน ดังนั้นผมต่างหากที่เป็นฝ่าย ผิด" เฉินผิงตอบอย่างใจเย็น
เมื่อได้ยินเช่นนั้น พญาเหยี่ยวอัสนีก็รู้สึกยินดีขึ้นทันที
โอ้! ฟังดูแล้ว ฉันคิดว่าเฉินผิงไม่เอาความเรื่องนี้แล้ว!
"คุณได้ยินเหมือนกันใช่มั้ย พญาเหยี่ยวอัสนี? ที่ผมต้องก้าวเข้ามาแล้วขอให้พวกคุณทั้งสองฝ่ายยุติเรื่องทั้งหมดนี้ นั้นก็เพราะ สุดท้ายแล้วไม่มีใครจะได้ประโยชน์ทั้งนั้นถ้าขืนพวกคุณยังคงสู้กันต่อ!" ใต้เท้าเยี่ยนแนะนำ