ตอนที่ 3067 ชิ้นส่วนขยะ
"คุณพูดถูก ท่านใต้เท้าเยี่ยน ผมใจแคบเกินไปกับเรื่องที่เกิดขึ้นจากนี้ไปผมจะไม่ไล่ตามมันอีกแล้ว" พญาเหยี่ยวอัสนีให้สัญญา ทันที
ตอนนี้เขาเป็นฝ่ายที่เสียเปรียบโดยสิ้นเชิง หากเขาคัดค้าน เขาอาจถึงขนาดที่ต้องเสียชีวิตของเขาเองด้วยซ้ำ
"เอาล่ะ... ในเมื่อพวกคุณเห็นพ้องต้องกัน เรื่องที่เกิดขึ้นก็จบลงแต่เพียงเท่านี้ แต่จงจำไว้ว่า หากคุณมีปัญหากับเฉินผิงด้วยเรื่องนี้อีก ก็อย่าหาว่าผมใจร้ายก็แล้วกัน ยังไงเสียผมก็เป็นคนไกล่เกลี่ยเรื่องนี้" ใต้เท้าเยี่ยนยืนยัน น้ำเสียงของเขากลายเป็นเย็นชาทันที
"ฉันไม่ทำแบบนั้นแน่นอนไม่เด็ดขาด!" พญาเหยี่ยวอัสนีให้คำมั่นสัญญาพร้อมกับส่ายศีรษะอย่างร้อนรนและเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก
"ตอนนี้ คุณก็ไปได้แล้ว" ต้เท้าเยี่ยนโบกมือ
พญาเหยี่ยวอัสนีไม่กล้าชักช้า เขารีบบินออกไปพร้อมกับเหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือดหลายร้อยตัวอย่างทันทีทันใด
ในขณะนั้นเอง ก็มีเรือเหาะลำหนึ่งค่อยๆ ลอยใกล้เข้ามาบน ท้องฟ้า เรือเหาะลำนี้ไม่ใช่ของใครอื่นแต่เป็นเรือเหาะของสำ
นักเฟ่ยเทียนที่มารอรับจี้อวิ้น
หลังจากบอกลาชายทั้งสามคนแล้ว เฉินผิง ยี่เหอและคนอื่นๆ ก็
มุ่งหน้าไปที่เรือเหาะ
ฉีเถี่ยเฉาปืนออกมาจากเรือเหาะ เขาเป็นผู้รับผิดชอบในการมา รับตัวจี้อวิ้นในครั้งนี้
แต่ทว่าใบหน้าของจื้อวินกลับกลายเป็นสีดำราวกับเมฆครึ้ม ทันทีที่เขามองเห็นเรือเหาะที่อยู่ตรงหน้า
เรือเหาะมีขนาดค่อนข้างเล็กและสามารถรองรับคนได้เพียงสิบคนเท่านั้น ที่แย่ไปกว่านั้น มันดูทรุดโทรมและเปราะบางในฐานะผู้สืบทอดของสำนักเฟ่ยเทียน เขารู้สึกอับอายเป็นที่สุดเมื่อต้องถูกเรือเหาะลำดังกล่าวมารับ
"นี่มันเกิดอะไรขึ้น คุณฉี? ทำไมคุณถึงเอาไอ้เจ้าขยะนี่มารับผม?" เขาถามด้วยสีหน้าที่ดูผิดหวังอย่างมากเฉินผิงและคนอื่นๆ ต่างก็งุนงเช่นกัน จื้อวิ่นเป็นถึงทายาทของสำนักเฟ่ยเทียน นันจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาสมควรได้รับเรือเหาะที่ดีกว่า ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเรือเหาะลำนีมันดูทรุดโทรมจนเกินไป
อันที่จริง เฉินผิงกังวลว่าเรือเหาะลำนี้จะพังกลางทางและตกจากท้องฟ้า
"ในตอนนี้สำนักเฟ่ยเทียนไม่มีเรือเหาะลำไหนว่างเลยครับ คุณ
จี้ โชคดีแค่ไหนแล้วที่เราหาลำนี้เจอ ขึ้นเครื่องกันก่อนเถอะครับผมจะอธิบายเรื่องต่างๆ ให้คุณฟังระหว่างทาง" ฉีเถี่ยเฉาตอบ ด้วยสีหน้าและท่าทีที่สิ้นหวัง
"ไม่มีเรือเหาะว่างเหรอ? ช่วงนี้ธุรกิจเรายุ่งมากเลยรึ?"
ความประหลาดใจปรากฏบนใบหน้าของจื้อวิ้น ตอนนี้ไม่มีเทศกาลสำคัญ เหตุใดธุรกิจการใช้เรือเหาะถึงดีมากขนาดนั้น?
โดยปกติแล้วน้อยคนนักที่จะใช้เรือเหาะ เว้นเสียแต่ว่าเป็นเรื่องสำคัญ เพราะการขึ้นเรือเหาะแต่ละครั้งจำเป็นจะต้องใช้เหรียญ
วิญญาณจำนวนมาก
ผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรบางคนมีทรัพยากรเพียงเล็กน้อย ดังนั้นพวกเขาจึงไม่เคยใช้เหรียญวิญญาณในการขึ้นเรือเหาะ พวกเขาเลือกที่จะเดินเท้าเสียมากกว่า
"คุณเฉินครับ บังเอิญว่าเรือเหาะลำนี้ทรุดโทรมมาก ได้โปรดทนเอาหน่อยนะครับ" จือวินพูดกับเฉินผิงด้วยความลำบากใจ
"ได้นั่งเรือเหาะยังไงก็ย่อมดีกว่าการเดินเท้า ขึ้นเรือกันเถอะ"
โชคดีพอที่จะหยิบมันขึ้นมาได้ จึงมีผู้คนมากมายหลั่งไหลไปที่
นั่น ท่านผู้เฒ่าจี้ได้เพิ่มเส้นทางไปยังทะเลโม่ไห่ แต่พวกสำนักประตูเมฆาได้บุกเข้ามาในดินแดนของเราและซุ่มโจมตีเรือเหาะทำให้เรือเหาะหลายลำเสียหายและจบลงด้วยการถูกขโมยไป ท่านผู้เฒ่าจี้จึงได้ขึ้นเรือเหาะลำที่เหลือพร้อมกับคนอีกกลุ่มหนึ่งเพื่อทวงความยุติธรรมคืน ด้วยเหตุผลที่ว่ามานี้จึงไม่มีเรือเหาะลำไหนว่างที่สำนักเฟ่ยเทียนในตอนนี้ครับ ดังนั้นผมจึงใช้เรือเหาะลำเก่าและทรุดโทรมลำนี้มารับคุณจี้ครับ" ฉีเถี่ยเฉาอธิบายอย่างละเอียด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...