หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3068

ตอนที่ 3068 ห้าภูมิภาค
จื้อวิ้นได้แต่นิ่งเงียบเมื่อฟังคำพูดของฉีเถี่ยเฉา เห็นได้ชัดว่าเขากำลังหนักใจกับปัญหาที่เกิด
เฉินผิงถามอย่างสงสัย "สำนักประตูเมฆาคือสำนักแบบไหนกันเหรอ? แล้วทะเลโม่ไห่มันคืออะไร? ทำไมที่นั่นถึงมีของวิเศษได้
ล่ะ?"
เมื่อเห็นสีหน้าที่งนงงของเฉินผิง ยีเหอจึงอธิบาย "สำนักประตูเมฆาเป็นสำนักที่ตังอยู่บนแผ่นดินใหญ่ทางภาคตะวันออกที่ดำเนินธุรกิจการขนส่งด้วยเรือเหาะ ส่วนทะเลโม่ไห่นั้นเป็นมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ที่เต็มไปด้วยความมืดมิดราวกับเวลากลางคืน นั่นจึงเป็นที่มาของชื่อทะเลโม่ไห่ สถานที่แห่งนั้นมีความลึกลับมากมายเพราะไม่ว่าเครื่องบินชนิดใดที่บินอยู่เหนือ มันก็อาจจะพังลงได้โดยไม่ทราบสาเหตุ แม้แต่พวกสัตว์อสูรเอง ก็ไม่สามารถบินข้ามมันไปได้! มีข่าวลือว่าที่ตรงนั้นเคยเป็นที่ตั้งของสนามรบโบราณในช่วงศึกแห่งทวยเทพ ในตอนนั้นสงครามและการต่อสู้รุนแรงมาก จนผู้คนเชื่อว่าทะเลโม่ไหนั้นเกิดขึ้นมาจากวิญญาณและเลือดที่หลังไหลของเหล่าผู้ฝึกบำเพิญมาน ด้วยเหตุนิทะเลไม่ให้จึงกลายเป็นเขตห้ามบิน และห้ามไม่ให้เครื่องบินลำใดบินเหนือพื้นที่ดังกล่าว อันที่จริงแล้ว มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะข้ามทะเลโม่ไห้ได้..."
จากคำอธิบายของยี่เหอ ทำให้เฉินผิงสงสัยอีกว่า "แผ่นดินใหญ่ทางภาคตะวันออกเหรอ? มันคืออะไร?"
ยี่เหอตอบว่า "คุณเฉิน ที่ภาคตะวันออกประกอบด้วยแผ่นดินที่มีขนาดกว้างใหญ่ มันตั้งอยู่ทางตะวันออกของอาณาจักรนิรันดร์ อาณาจักรนิรันดร์ถูกแบ่งออกเป็นห้าภูมิภาคได้แก่ ภาคเหนือ ภาคใต้ ภาคตะวันออก ตะวันตกและภาคกลาง เช่นเดียว กับราชาทั้งสามและประมุขทั้งสีของเผ่าพันธุ์อสูรและผู้นำลัทธิมารต่างๆ เหล่าผู้ฝึกบำเพ็ญฌานที่เป็นมนุษย์ต่างกระจัดกระจายไปทั่วแผ่นดินใหญ่ในตามภูมิภาคต่างๆ ซึ่งแต่ละ ภูมิภาคนั้นถูกปกครองโดยผู้ว่าการของตนเอง ผู้ว่าการภาคเหนือเป็นผู้รับผิดชอบภูมิภาคนี้ที่เรากำลังยืนอยู่ เพียงแต่ว่าอาณาจักรนิรันดร์นั้นมีอาณาเขตครอบคลุมอันกว้างใหญ่ไพศาลโดยที่มีบางภูมิภาคอาจทับซ้อนกัน และนีคือจุดที่ความ ขัดแย้งระหว่างฝ่ายต่างๆ เกิดขึ้นมากมาย"
ยี่เหอกล่าวเสริม "ตัวอย่างเช่นสำนักเฟ่ยเทียนและสำนักประตูเมฆามีความขัดแย้งกันเนื่องจากพวกเขาล้วนต่างให้ความสนใจในพื้นที่ทับซ้อนเดียวกันกัน จึงส่งผลให้เกิดเหตุการณ์ที่คุณเพิงได้ยิน แต่อย่างไรก็ตาม ผู้ว่าการจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ดังกล่าว มีเพียงความขัดแย้งขนาดใหญ่หรือการ ฟื้นคืนชีพของพวกมารที่นำไปสู่ความสับสนวุ่นวายบนแผ่นดินใหญ่เท่านั้นที่จะทำให้ผู้ว่าการส่งคนของตนออกไปยับยั่งปราบปราม หากคนของเขาล้มเหลว เขาถึงจะเป็นผู้ที่ออกมาจัดการ ด้วยตัวเอง พูดตามตรง ฉันไม่เคยเห็นผู้ว่าการคนใดเลยในช่วง ร้อยปีที่ผ่านมา และไม่ได้ยินแม้แต่ข่าวการปรากฏของพวกเขา ด้วยซ้ำ กาลเวลาล่วงเลยผ่านไป ผู้คนก็เริ่มลืมการมีอยู่ของพวกเขาเหล่านั้น แต่เขตแดนของภูมิภาคทั้งห้ายังคงอยู่ และจากสิ่ง ที่เราเห็น สำนักประตูเมฆาได้ออกมาจากความมืดมิดเพื่อขโมย ธุรกิจเรือเหาะของสำนักเฟ่ยเทียน!"เฉินผิงรู้สึกทึ่งหลังจากฟังยี่เหออธิบายถึงโครงสร้างการปกครองของอาณาจักรนิรันดร์ เขาไม่รู้มาก่อนเลยว่าอาณาจักร นิรันดร์แห่งนี้ก็มีผู้ว่าการด้วยเช่นกัน
แต่เมื่อมาคิดดูให้ถี่ถ้วนแล้ว เขาก็พบว่ามันไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลกใจแต่อย่างใด เมื่อพิจารณาถึงขนาดของอาณาจักรนิรันดร์แห่ง
นี้ มันคงจะถูกอนาธิปไตยทำลายไปนานแล้ว หากไม่มีการสร้างโครงสร้างบางอย่างคอยควบคุมมันเอาไว้อย่างไรก็ตาม เฉินผิงยังคงสงสัยว่าผู้ว่าการทั้งห้าภูมิภาคนั้นมีตัวตนอยู่จริงหรือไม่เนื่องจากพวกเขาไม่เปิดเผยต้นเองมานานกว่าร้อยปีแล้ว
"คุณรู้มั้ยว่าระดับพลังบำเพ็ญมานของเหล่าผู้ว่าการอยู่ในระดับใด?"
เฉินผิงสงสัยใคร่รู้ว่าผู้ที่ปกครองดินแดนอันกว้างใหญ่เช่นนี้จะมีความแข็งแกร่งถึงขนาดไหน
ยี่เหอส่ายศีรษะและตอบว่า "ผมเองก็ไม่รู้ ผมไม่เคยเห็นหรือได้ยินเกี่ยวกับพวกเขามาก่อน อันที่จริง ผมไม่เคยได้ยินใครเห็น ผู้ว่าการทะเลาะกันเลยด้วยซ้ำ ผมรู้สึกว่าพวกเขาได้บรรลุอาณาจักรเซียนแล้ว คนอย่างพวกเขาก็ไม่ชอบเข้าไปยุ่งวุ่นวายเรื่องทางโลกและคงจะเอาแต่สนใจเรื่องการขึ้นสวรรค์มากกว่า ยังไงเสีย ปัญหาของคนทั่วไปนั้นไม่มีสิ่งใดที่จะจีรังยั่งยืน"
"อาณาจักรเซียน..." เฉินผิงจมลงไปในห้วงความคิดของตนเขาไม่อาจหยั่งรู้ได้ถึงขอบเขตของพลังอันน่าสะพรึงกลัวของคนๆ หนึ่งในระดับนั้นได้เลย
ความเงียบปกคลุมลงบนเรือเหาะ จื้อวิ่นมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เขาไม่เคยรู้สึกกดดันขนาดนี้มา ก่อน