หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3069

ตอนที่ 3069 ผมจะไปกับคุณ
หลังจากการเดินทางมาทั้งวันทั้งคืน ในที่สุดเรือเหาะของพวกเขาก็มาถึงสำนักเฟ่ยเทียน
ขณะนั้นภายในสำนักเหลือเพียงคนแก่และผู้อ่อนแอเท่านั้นเนื่องจากสมาชิกส่วนใหญ่มุ่งหน้าไปยังทะเลโม่ไห่ภายใต้คำสั่งของผู้นำของพวกเขา
ฉีเถี่ยเฉาถูกทิ้งอยู่ที่นี่เพื่อคอยดูแลรับผิดชอบในขณะที่ทุกคน
ไม่อยู่
คุณเฉินครับ ผมคงพาคุณมาได้ไกลเพียงเท่านี้ ผมจะขึ้นเรือเหาะไปที่ทะเลโม่ไห่ตอนนี้" จี้อวินบอกกับเฉินผิงด้วยน้ำเสียงขอโทษ
"คุณต้องการความช่วยเหลือจากผมหรือเปล่า?" เฉินผิงถามเนื่องจากสำนักเฟ่ยเทียนเป็นสำนักที่มุ่งเน้นทางการค้า ลูกศิษย์ของพวกเขาจึงไม่ได้มีความแข็งแกร่งมากนัก หาดเกิดความขัดแย้งใดๆ ขึ้นพวกเขาย่อมต้องเป็นฝ่ายที่เสียเปรียบ
"ไม่เป็นไรครับ สำนักประตูเมฆาก็ไม่ต่างจากพวกเรา พวกเขาไม่ได้มีผู้ฝึกบำเพ็ญฌานที่ทรงพลังมากนัก อีกอย่าง นี่เป็นเพียงการจู่โจมที่ชายแดนเท่านั้น พวกเขาคงไม่ได้นำกำลังคนมามาก
นักหรอกครับ"
จื้อวิ้นปฏิเสธข้อเสนอของเฉินผิง
เขารู้ว่าเฉินผิงยังมีเรื่องมากมายที่ต้องจัดการ และความขัดแย้ง กับสำนักประตูเมฆาก็ไม่ได้ร้ายแรงอย่างที่คิดแม้ว่าเรื่องผลกำไรจะเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับสำนักที่มุ่งเน้นการค้าเช่นสำนักประตูเมฆา พวกเขาคงไม่ถึงขนาดยอมต่อสู้จน ตัวตายเช่นกัน
"ตกลง งั้นก็ดูแลตัวเองด้วย หากคุณต้องการความช่วยเหลืออะไรก็บอกผมมาได้เลยนะ"
จากนั้นเฉินผิงก็ยื่นอุปกรณ์สื่อสารจำนวนสองถึงสามชิ้นให้จื้อ
เขาสามารถสร้างอุปกรณ์เหล่านี้ขึ้นมาได้อย่างง่ายดายแม้ว่าเฉินผิงจะอยากรู้เกี่ยวกับทะเลโม่ไห่และอยากจะเห็นมัน ด้วยตาของตนเอง รวมไปถึงการค้นหาว่ามีของวิเศษใดที่ซ่อนอยู่ที่นั่น แต่เขาก็ยังมีที่สิ่งสำคัญยิ่งกว่าที่ต้องจัดการ
"ขอบคุณครับ คุณเฉิน"
จื้อวิ้นแสดงความขอบคุณหลังจากรับอุปกรณ์สื่อสารมาขณะที่เฉินผิงกำลังจะกลับไปยังนครแห่งจักรวรรดิอสูรพร้อม กับยี่เหอพร้อมกับคนที่เหลือเพื่อทวงคืนอำนาจจากหู่ป้าน ศิษย์คนหนึ่งของสำนักเฟ่ยเทียนก็วิ่งมาหาพวกเขา
"คุณจี้ครับ คุณฉีครับ มีข่าวร้ายครับ" เขารายงานด้วยสีหน้า
วิตกกังวล
"เกิดอะไรขึ้น?" จื้อวินถามด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
"ทีมที่ท่านผู้เฒ่าจี้นำไปสกัดกั้นการบุกรุกของพวกสำนักประตูเมฆาได้เข้าสู่ทะเลไม่ให้ไปแล้วครับ และลูกศิษย์ที่คอยรายงานความคืบหน้าก็ขาดการติดต่อกับท่านผู้เฒ่าจี้มาสามวันแล้ว
ครับ"
"อะไร? พ่อของฉันเข้าไปในทะเลโม่ไห่แล้วอย่างนั้นเหรอ?
จื้อวิ้นตื่นตระหนก เนื่องจากทะเลโม่ไห่เป็นสถานที่ที่อันตรายอย่างยิ่งและมีคนมากมายที่ต้องหายตัวไปในสถานที่แห่งนั้น จะ มีก็เพียงแต่เรือวิญญาณเท่านั้นสามารถข้ามมันไปได้ แต่ถึงกระนั้นมันก็ยังต้องใช้ความระมัดระวังเป็นอย่างมาก
จื้อวิ้นไม่คาดคิดเลยว่าพ่อของเขาจะไม่ทันระมัดระวังและหลงเข้าไปในทะเลโม่ไห่เพื่อตามล่าผู้บุกรุกจากสำนักประตูเมฆา ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขายังขาดการติดต่อกลับมาเป็นเวลาถึงสามวัน อีกด้วย
เหตุการณ์ที่พลิกผันทำให้เขารู้สึกสูญสิ้น เขาเป็นคนที่ใช้ชีวิตมาอย่างกล้าหาญตลอดเวลาและไม่เคยต้องรับผิดชอบสิ่งใด การหายตัวไปอย่างกะทันหันของพ่อเขาทำให้ภาระหนักบนบ่าของเขาหนักอึ้ง
เมื่อเห็นสีหน้าของจี้อวิ้น เฉินผิงจึงเสนอว่า "อย่ากังวลไปเลยจี้อ วิ้น ผมจะไปที่ทะเลโม่ไห่กับคุณด้วย"
"คุณเฉิน คุณ.."
จื้อวิ้นตระหนักดีว่าภาระของเฉินผิงนั้นมีมากมายเพียงใด
"ผมเองก็อยากเห็นด้วยตาของตัวเองเหมือนกันว่าทะเลโม่ไห่มีของวิเศษอะไรซ่อนอยู่ บางที่เราอาจจะโชคดีก็ได้!" เฉินผิงตอบ ด้วยรอยยิ้ม
เขาตั้งใจตอบเช่นนั้นก็เพื่อบรรเทาความกังวลใจของจื้อวิ้น
เขาหันไปหายี่เหอและสั่งว่า "ยี่เหอ คุณพาคนอื่นๆ กลับไปที่
นครแห่งจักรวรรดิอสูรก่อน ให้แน่ใจว่าพวกเขากลับไปที่สำนักอ
ว้ติ้งได้อย่างปลอดภัย..."
ในตอนนี้พลังความแข็งแกร่งของยี่เหอได้ฟื้นคืนมากแล้ว การเอาชนะหู่ป้านและบุกยืดนครแห่งจักรวรรดิอสูรคืนมานั้นไม่ต่างอะไรกับการเดินเล่นในสวนสาธารณะสำหรับเขาเท่านั้นสำหรับหูอี้เซียวนั้น เขาคงไม่กล้าแตะต้องสำนักอวี้ตั้งอย่างแน่นอน หากยี่เหอประกาศว่าสำนักได้อยู่ภายใต้การคุ้มครอง
ของเขา
ไม่สำคัญว่าเฉินผิงจะกลับไปพร้อมกับพวกเขาหรือไม่ สิ่งเดียวก็คือเขายังไม่สามารถเอาธนูศักดิ์สิทธิ์กลับมาได้ในขณะนี้
"คุณเฉิน ทะเลโม่ไห่เป็นสถานที่ลึกลับ คุณจะต้องระมัดระวังตัวให้มากเมื่อเดินทางไปที่นั่น" ยี่เหอเตือนเฉินผิง