หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4650

“ไอ้หนู รนหาที่ตาย ตายซะ!”

ฉิวถูเป็นคนแรกที่แทงดาบใส่เฉินผิงพร้อมตะโกนดังลั่น

หลังจากนั้นเฉียนชื่อและปรมาจารย์หลวนก็เปิดฉากโจมตีเฉินผิงทันที

หลังจากฉิวถูคำรามอย่างโกรธจัด การต่อสู้สุดอลังการก็เริ่มขึ้น

ดาบของฉิวถูเปล่งประกายราวกับสายฟ้าแลบ ตัดผ่านท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ ปลายดาบเต็มไปด้วยพลังวิญญาณอันหนาแน่น ดาบส่งเสียงหวีดหวิวและเล็งตรงไปที่อกของเฉินผิง

เฉินผิงยังคงสงบนิ่ง เขาเคลื่อนไหวราวกับวิญญาณ เพียงก้าวไปด้านข้างเล็กน้อยก็หลบการโจมตีได้อย่างง่ายดาย

ในขณะเดียวกัน มือขวาของเขาขยับอย่างรวดเร็ว ฝ่ามือส่องประกายราวสายฟ้าแลบในขณะที่เขาชกใส่ซี่โครงของฉิวถู

ตูม! การปะทะกันระหว่างหมัดและลำแสงดาบส่งเสียงดังสนั่น

ฉิวถูรู้สึกถึงพลังมหาศาลที่กระแทกใส่เขา ทำให้เขาเซถอยหลังไปหลายก้าว ใบหน้าของเขาซีดเล็กน้อย

ในขณะนั้นเฉินผิงยืนนิ่งราวกับหิน เขายืนอยู่กับที่ สายตาของเขาจ้องเขม็ง

ในขณะนั้น เฉียนชื่อและปรมาจารย์หลวนก็โจมตี

เฉียนชื่อถือดาบสั้นไว้ในมือ การเคลื่อนไหวของเขาคล่องแคล่วราวกับจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ เขาวนรอบๆเฉินผิงเพื่อหาจังหวะโจมตี

ในขณะเดียวกัน ปรมาจารย์หลวนก็ประสานมือและท่องคาถาเบาๆ รัศมีอันหนาวเย็นแผ่ออกมาจากร่างกายของเขา ค่อยๆ ก่อตัวเป็นวังวนสีดำที่ดูราวกับจะเฉินผิงเข้าไปข้างใน

เมื่อเผชิญกับการโจมตีประสาน เฉินผิงไม่แสดงความกลัว เขากระโจนไปข้างหน้าเหมือนเสือร้าย เมื่อโบกมือซ้าย กำแพงไฟก็ปรากฏขึ้นและปิดกั้นดาบสั้นของเฉียนชื่อไม่ให้เข้าถึงตัวเขา

ในเวลาเดียวกัน เขาก็ออกแรงพุ่งเข้าหาปรมาจารย์หลวนดั่งลูกศรที่ถูกยิงออกจากคันธนู

“ฮึ ลูกไม้ตื้นๆ!”

ปรมาจารย์หลวนส่งเสียงฮึดฮัดอย่างเย็นชา มือของเขาขยับประสานอินอีกครั้ง ทันใดนั้นวังวนสีดำก็เริ่มหมุนเร็วขึ้น ปลดปล่อยพลังดึงดูดรุนแรงที่พยายามดึงเฉินผิงเข้าไป

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงเตรียมตัวไว้แล้ว พลังวิญญาณของเขาพุ่งพล่าน ก่อตัวเป็นโล่สีทองที่คอยกั้นแรงดึงดูดไม่ให้เข้ามา

ปรมาจารย์หลวนตกตะลึง ไม่คาดคิดว่าพลังของเฉินผิงจะน่าเกรงขามขนาดนี้

อย่างไรก็ตาม ขณะนั้นมันสายเกินไปที่จะหนีแล้ว เฉินผิงปล่อยหมัดออกไป พลังของมันคล้ายพลังของมังกร พร้อมด้วยเปลวเพลิงสีทองลุกโชน มันพุ่งใส่อกของปรมาจารย์หลวน

เปรี้ยง!

ปรมาจารย์หลวนกระเด็นไปด้านหลังเหมือนว่าวสายป่านขาด และร่วงลงหนักบนพื้นพร้อมกับเสียงดังลั่น

เขากระอักเลือดออกมา ใบหน้าของเขาซีดเผือกราวกระดาษ เห็นได้ชัดว่าได้รับบาดเจ็บสาหัส

ในขณะนั้น เมื่อเห็นว่าเฉียนชื่อและปรมาจารย์หลวนบาดเจ็บทั้งคู่ ความรู้สึกหนาวเหน็บก็แล่นผ่านหัวใจของฉิวถู

เขาตระหนักดีว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฉินผิง หากยังขืนสู้ต่อไป เกรงว่าจะมีแต่ความตายที่รออยู่

อย่างไรก็ตาม ในฐานะบุตรแห่งตระกูลฉิว เขาจะยอมรับความพ่ายแพ้ได้อย่างไร

“ไอ้หนู อย่าเพิ่งได้ใจนัก! ตระกูลฉิวมียอดฝีมือมากมาย ถึงวันนี้ฉันจะตายที่นี่ แต่แกจะไม่มีทางรอดไปจากที่นี่ได้!” ฉิวถูแสร้งทำเป็นใจกล้า