เมื่อใต้เท้าเยี่ยนเห็นปฏิกิริยาของเฉินผิง เขาจึงพูดต่อว่า “เฉินผิง คุณสามารถให้สาวๆ อยู่ที่เมืองเจียหลิงได้นะ จะไม่มีใครกล้าทำอะไรหากพวกเธออยู่ที่นี่”
ทันใดนั้น ยี่เหอก็พูดขึ้น “ท่านใต้เท้าเยี่ยน สาวๆ เหล่านี้เป็นคนรู้ใจของคุณเฉิน ต่อให้พวกเธอจะอยู่ในเมืองเจียหลิงอย่างปลอดภัย แต่คุณเฉินจะพบพวกเธอได้ยาก ผมได้รับความแข็งแกร่งของผมคืนมาแล้ว และหากพวกเธอจะอยู่ในนครแห่งจักรวรรดิอสูรแทน ผมมั่นใจว่าสมาชิกของสมาพันธ์ผนึกมารคงไม่กล้าที่จะดำเนินการใด ๆ ที่ไม่สมควรต่อพวกเธอ”
เขารู้ดีว่ามันคงเป็นเรื่องท้าทายสำหรับเฉินผิงในการปกป้องบรรดาสาวๆ เหล่านี้ หากเฉินผิงพาพวกเธอไปทุกที่ที่เขาไป พวกเธอจะตกอยู่ในอันตรายร้ายแรงและอาจกลายเป็นภาระสำหรับเขาแทน
วิธีเดียวที่จะแก้ไขปัญหานี้ได้ในตอนนี้คือการให้พวกเธออยู่ในนครแห่งจักรวรรดิอสูร มันจะเป็นทางเลือกที่ปลอดภัยที่สุด และเฉินผิงก็สามารถกลับมาเจอกับเหล่าหญิงสาวของเขาได้ทุกเมื่อที่ต้องการ
แม้ว่าเมืองเจียหลิงจะเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยกว่านครแห่งจักรวรรดิอสูร แต่มันก็อยู่ไกลเกินไป ซึ่งเฉินผิงคงต้องลำบากหากต้องการพบกับผู้หญิงเหล่านี้
เฉินผิงพูดแทรกขึ้น “ผมขอขอบคุณสำหรับความมีน้ำใจของคุณ ใต้เท้าเยี่ยน แต่ผมจะพาพวกเธอไปที่นครแห่งจักรวรรดิอสูรแทน มันเป็นที่ที่ปลอดภัยเหมือนกัน”
ใต้เท้าเยี่ยนล้มเลิกความคิดเหนี่ยวรั้งเขา ในนครแห่งจักรวรรดิอสูรนั้น คนจากสมาพันธ์ผนึกมารก็คงไม่กล้าแตะต้องหญิงสาวเหล่านี้หากไม่คิดตรึกตรองให้ถี่ถ้วนเสียก่อน
หลังจากกล่าวคำอำลาใต้เท้าเยี่ยน เฉินผิงก็พาคนอื่นๆ ออกจากเมืองเจียหลิง ขณะที่เขาหันหลังกลับไปมอง เขาก็รู้สึกถึงคลื่นแห่งความโศกเศร้าที่ปกคลุมเขา
เขาไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องราวความรักที่น่าเศร้าเช่นนั้นจะเกิดขึ้นในดินแดนอันกว้างใหญ่อย่างเมืองเจียหลิง
“คุณเฉินครับ ผมได้แจ้งกับสำนักเฟ่ยเทียนเกี่ยวกับการออกเดินทางของเราแล้ว และพวกเขาก็ส่งเรือเหาะมารับเราแล้ว เราจะสามารถเดินทางกลับได้โดยใช้เรือเหาะ มันจะช่วยประหยัดแรงและเวลาของเราครับ” จี้อวิ๋นพูดกับเฉินผิง
ณ ตอนนี้ งานของสมาคมนักกลั่นยาของเมืองเจียหลิงก็ได้จบลงแล้ว จำนวนของคนที่จะไปเมืองเจียหลิงจึงมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น ดังนั้นเรือเหาะที่มุ่งหน้าไปยังเมืองเจียหลิงจึงหยุดให้บริการ
ยังไงเสียสำนักเฟ่ยเทียนก็ให้บริการเรือเหาะเพื่อแสวงหาผลกำไร แต่เมื่อมีนักเดินทางที่จะมุ่งหน้าไปเมืองเจียหลิงลดน้อยลง ตอนนี้พวกเขาจึงไม่สามารถให้บริการต่อไปได้
หรือบางทีพวกเขาอาจไม่สามารถเริ่มบริการใหม่ได้เลย ตอนนี้หลัวเทียนจินได้ร่างกายของเธอกลับคืนมาแล้ว เมืองเจียหลิงก็ไม่จำเป็นต้องจัดงานงานของสมาคมนักกลั่นยาอีกต่อไป
อย่างไรก็ตาม ในฐานะผู้สืบทอดสำนักเฟ่ยเทียน จี้อวิ๋นมีอำนาจที่จะส่งเรือเหาะไปยังที่ที่เขาต้องการได้ตลอดเวลา ไม่ว่ามันจะทำกำไรหรือไม่ก็ตาม
“ตกลง งั้นพวกเราจะรอเรือเหาะก่อน” เฉินผิงกล่าว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...