หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3063

เมื่อใต้เท้าเยี่ยนเห็นปฏิกิริยาของเฉินผิง เขาจึงพูดต่อว่า “เฉินผิง คุณสามารถให้สาวๆ อยู่ที่เมืองเจียหลิงได้นะ จะไม่มีใครกล้าทำอะไรหากพวกเธออยู่ที่นี่”

ทันใดนั้น ยี่เหอก็พูดขึ้น “ท่านใต้เท้าเยี่ยน สาวๆ เหล่านี้เป็นคนรู้ใจของคุณเฉิน ต่อให้พวกเธอจะอยู่ในเมืองเจียหลิงอย่างปลอดภัย แต่คุณเฉินจะพบพวกเธอได้ยาก ผมได้รับความแข็งแกร่งของผมคืนมาแล้ว และหากพวกเธอจะอยู่ในนครแห่งจักรวรรดิอสูรแทน ผมมั่นใจว่าสมาชิกของสมาพันธ์ผนึกมารคงไม่กล้าที่จะดำเนินการใด ๆ ที่ไม่สมควรต่อพวกเธอ”

เขารู้ดีว่ามันคงเป็นเรื่องท้าทายสำหรับเฉินผิงในการปกป้องบรรดาสาวๆ เหล่านี้ หากเฉินผิงพาพวกเธอไปทุกที่ที่เขาไป พวกเธอจะตกอยู่ในอันตรายร้ายแรงและอาจกลายเป็นภาระสำหรับเขาแทน

วิธีเดียวที่จะแก้ไขปัญหานี้ได้ในตอนนี้คือการให้พวกเธออยู่ในนครแห่งจักรวรรดิอสูร มันจะเป็นทางเลือกที่ปลอดภัยที่สุด และเฉินผิงก็สามารถกลับมาเจอกับเหล่าหญิงสาวของเขาได้ทุกเมื่อที่ต้องการ

แม้ว่าเมืองเจียหลิงจะเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยกว่านครแห่งจักรวรรดิอสูร แต่มันก็อยู่ไกลเกินไป ซึ่งเฉินผิงคงต้องลำบากหากต้องการพบกับผู้หญิงเหล่านี้

เฉินผิงพูดแทรกขึ้น “ผมขอขอบคุณสำหรับความมีน้ำใจของคุณ ใต้เท้าเยี่ยน แต่ผมจะพาพวกเธอไปที่นครแห่งจักรวรรดิอสูรแทน มันเป็นที่ที่ปลอดภัยเหมือนกัน”

ใต้เท้าเยี่ยนล้มเลิกความคิดเหนี่ยวรั้งเขา ในนครแห่งจักรวรรดิอสูรนั้น คนจากสมาพันธ์ผนึกมารก็คงไม่กล้าแตะต้องหญิงสาวเหล่านี้หากไม่คิดตรึกตรองให้ถี่ถ้วนเสียก่อน

หลังจากกล่าวคำอำลาใต้เท้าเยี่ยน เฉินผิงก็พาคนอื่นๆ ออกจากเมืองเจียหลิง ขณะที่เขาหันหลังกลับไปมอง เขาก็รู้สึกถึงคลื่นแห่งความโศกเศร้าที่ปกคลุมเขา

เขาไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องราวความรักที่น่าเศร้าเช่นนั้นจะเกิดขึ้นในดินแดนอันกว้างใหญ่อย่างเมืองเจียหลิง

“คุณเฉินครับ ผมได้แจ้งกับสำนักเฟ่ยเทียนเกี่ยวกับการออกเดินทางของเราแล้ว และพวกเขาก็ส่งเรือเหาะมารับเราแล้ว เราจะสามารถเดินทางกลับได้โดยใช้เรือเหาะ มันจะช่วยประหยัดแรงและเวลาของเราครับ” จี้อวิ๋นพูดกับเฉินผิง

ณ ตอนนี้ งานของสมาคมนักกลั่นยาของเมืองเจียหลิงก็ได้จบลงแล้ว จำนวนของคนที่จะไปเมืองเจียหลิงจึงมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น ดังนั้นเรือเหาะที่มุ่งหน้าไปยังเมืองเจียหลิงจึงหยุดให้บริการ

ยังไงเสียสำนักเฟ่ยเทียนก็ให้บริการเรือเหาะเพื่อแสวงหาผลกำไร แต่เมื่อมีนักเดินทางที่จะมุ่งหน้าไปเมืองเจียหลิงลดน้อยลง ตอนนี้พวกเขาจึงไม่สามารถให้บริการต่อไปได้

หรือบางทีพวกเขาอาจไม่สามารถเริ่มบริการใหม่ได้เลย ตอนนี้หลัวเทียนจินได้ร่างกายของเธอกลับคืนมาแล้ว เมืองเจียหลิงก็ไม่จำเป็นต้องจัดงานงานของสมาคมนักกลั่นยาอีกต่อไป

อย่างไรก็ตาม ในฐานะผู้สืบทอดสำนักเฟ่ยเทียน จี้อวิ๋นมีอำนาจที่จะส่งเรือเหาะไปยังที่ที่เขาต้องการได้ตลอดเวลา ไม่ว่ามันจะทำกำไรหรือไม่ก็ตาม

“ตกลง งั้นพวกเราจะรอเรือเหาะก่อน” เฉินผิงกล่าว

“ไอ้หนู ในที่สุดแกก็ปรากฏตัวสักที”

ไม่นาน ร่างของพญาเหยี่ยวอัสนีก็ปรากฏขึ้นในอากาศ พร้อมทั้งเหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือดหลายร้อยตัวบินอยู่ข้างหลังเขา

เมื่อเห็นจำนวนที่มากมายของเหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือด สีหน้าของเฉินผิงและยี่เหอก็เคร่งเครียดขึ้นทันที

หากพญาเหยี่ยวอัสนีมาเพียงลำพัง พวกเขาคงพอจะมีโอกาสต่อสู้กับเขาได้

แต่สิ่งต่างๆ กลับยากยิ่งขึ้นเมื่อมีฝูงเหยี่ยวสายฟ้ากระหายเลือดจำนวนมากที่อยู่ด้านหลังพญาเหยี่ยวอัสนี

ชั่วเวลานั้น พญาเหยี่ยวอัสนีจ้องมองเฉินผิงอย่างมุ่งมั่น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เมื่อย้อนกลับไปที่เมืองเจียหลิง ก็มีใต้เท้าเยี่ยนคอยขวางทางเขาอยู่ เขาจึงไม่สามารถทำอะไรเฉินผิงได้

ดังนั้นเขาจึงเฝ้ารออยู่ข้างนอก แต่เขาก็ต้องหัวเสียเมื่อเขาไม่เห็นแม้แต่ร่องรอยของเฉินผิงเลยแม้เวลาจะผ่านไปนานแล้วก็ตาม