“ในที่สุด ฉันก็ได้ออกมาแล้ว...”
เฉินผิงสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าไปเต็มปอด แล้วตะโกนออกมาสุดกำลัง!
ด้านหลังของเฉินผิงคือทัณฑสถานหงเฉิง เขาใช้เวลาอยู่ที่นี่ถึงสามปีเต็มๆ ในที่สุด วันนี้ก็ครบกำหนดปล่อยตัวแล้ว!
“เฮ้อ ไม่รู้ว่าพ่อแม่เป็นยังไงกันบ้าง”
เฉินผิงสะพายเป้ผ้าแคนวาสขาดๆ รีบตรงดิ่งกลับบ้าน สามปีมานี้ พ่อแม่ของเขาไม่เคยมาเยี่ยมเขาเลย เวลานี้เฉินผิงอดรู้สึกเป็นห่วงไม่ได้
ระหว่างทางกลับบ้าน เฉินผิงพินิจมองแหวนสีทองสัมฤทธิ์โบราณที่เขาสวมอยู่ตลอด
บนตัวแหวนสลักรูปมังกรที่ดูเหมือนจริง บริเวณบนหัวมังกรมีคำว่า ‘ประกาศิต’ สลักอยู่
ตาเฒ่ามังกร เพื่อนในเรือนจำของเขามอบแหวนวงนี้ให้ในวันนี้ที่เขาพ้นโทษ
ตาเฒ่ามังกรผู้นี้เป็นคนแปลก วันทั้งวันเอาแต่พูดพร่ำว่าตนเองนั้นเป็นประมุขแห่งตำหนักมังกรฟ้าผู้หยั่งรู้ฟ้าดิน เชี่ยวชาญด้านการรักษาโรค สามารถชุบชีวิตคนตายให้ฟื้นคืนชีพได้อีกด้วย
ทุกคนต่างมองว่าตาเฒ่ามังกรนี้เป็นคนบ้าและไม่ใส่ใจเขา มีเพียงเฉินผิงที่พูดคุยกับเขาบ้างในเวลาว่าง และยังแบ่งปันอาหารให้เขาอีกด้วย
ทุกๆ วัน ตาเฒ่ามังกรจะเล่าเรื่องแปลกประหลาดให้เฉินผิงฟัง อย่างเช่น ตำหนักมังกรฟ้าเอย เกาะสะกดมังกรเอย ล้วนเป็นสิ่งที่เฉินผิงไม่เคยได้ยินมาก่อน!
ต่อมา ตาเฒ่ามังกรก็ชวนให้เฉินผิงนั่งสมาธิและฝึกยุทธ์เป็นเพื่อน เฉินผิงเองก็ไม่มีอะไรทำจึงฝึกตามเขาไป
แต่ใครจะรู้ได้ สามปีผ่านไป เฉินผิงฝึกฝนจนได้ทักษะยุทธ์และวิชาการแพทย์จากตาเฒ่ามังกรมาจริงๆ
วันนี้ที่เฉินผิงได้รับการปล่อยตัว ตาเฒ่ามังกรได้นำแหวนวงนี้มามอบให้ พร้อมกับกำชับให้เฉินผิงไปที่เกาะนิรนามทางทะเลตะวันออกให้ได้ในวันที่สิบห้าเดือนเจ็ดของปีนี้ เมื่อไปถึงเกาะแล้ว เฉินผิงเพียงแสดงแหวนก็จะมีคนมารับ ถึงเวลานั้น เฉินผิงก็จะได้รับโอกาสอันยิ่งใหญ่
เนื่องจากเขาได้เรียนรู้ทักษะมากมายจากตาเฒ่ามังกร คำพูดของตาเฒ่ามังกร เฉินผิงจึงเชื่ออย่างสนิทใจ เขารับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ เพียงแต่ว่า ยังมีเวลาอีกหลายเดือนกว่าจะถึงวันที่สิบห้าเดือนเจ็ด
ไม่ทันรู้ตัว เฉินผิงได้เดินมาถึงหน้าบ้านของตัวเองแล้ว เมื่อมองดูบ้านที่ค่อนข้างทรุดโทรมตรงหน้า อารมณ์ซับซ้อนปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเฉินผิง เขาไม่รู้ว่าสามปีมานี้พ่อแม่เป็นอย่างไรบ้าง พ่อแม่จะต้องได้รับแรงกดดันขนาดหนักเพราะความหุนหันพลันแล่นของตนอย่างแน่นอน!
เมื่อนึกย้อนไปเมื่อสามปีก่อน ดวงตาของเฉินผิงก็ส่องประกายความโกรธแค้นออกมา!
สามปีก่อน เฉินผิงคบกับเกิ่งซานซานแฟนสาวซึ่งเป็นเพื่อนในรั้วมหาวิทยาลัยเดียวกัน คนทั้งคู่ดูใจกันมาสองปีแล้ว ถึงขั้นที่พูดคุยกันเรื่องการแต่งงานแล้วด้วย!
แต่ในคืนหนึ่ง ขณะที่กำลังส่งเกิ่งซานซานกลับบ้าน ทั้งสองได้พบกับเซียวเหล่ยที่ดื่มจนเมา!
เซียวเหล่ยคนนี้เป็นทายาทเศรษฐีชื่อดังแห่งเมืองหงเฉิง วันๆ ทำแต่เรื่องเลวทราม!
เซียวเหล่ยถูกใจความสวยของเกิ่งซานซานเข้า จึงผุดความคิดชั่วร้ายตรงเข้าไปลวนลามเธอ!
ในฐานะทายาทเศรษฐีรุ่นสองชื่อดังของท้องถิ่น เซียวเหล่ยไม่ได้เห็นเฉินผิงอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย!
เฉินผิงแทบคลั่งเมื่อเห็นแฟนสาวของตนถูกคนอื่นล่วงเกิน!
เขาคว้าก้อนอิฐขึ้นมาและฟาดลงไปที่หัวของเซียวเหล่ยอย่างรุนแรง!
ผลลัพธ์เป็นไปตามคาด...
เมื่อเซียวเหล่ยที่มีทั้งอิทธิพลและอำนาจถูกทำร้าย แน่นอนว่าเขาไม่มีทางยอมจบเรื่องง่ายๆ หรอก เขาแจ้งตำรวจให้จับกุมเฉินผิง
เฉินผิงได้รับโทษจำคุกสามปีด้วยข้อหาทำร้ายร่างกายโดยเจตนา!
จวบจนกระทั่งวันนี้ เฉินผิงจึงได้รับการปล่อยตัว
หลังจากลังเลอยู่นาน สุดท้ายเฉินผิงก็เคาะประตูเบาๆ!
“ใครน่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...