หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4905

หูหม่าซือขมวดคิ้ว “เฉินผิง อย่าวู่วาม ข้ายังไม่ได้บอกเลยว่าจะเอาชนะเขาได้”

“ไม่ต้องห่วง คุณหูหม่าซือ เรามีพรรคพวกในอาณาจักรแดนสรวง ผมมีสหายหลายคนที่นี่” เฉินผิงตอบอย่างสบายๆ

ไม่ว่าจะเป็นความมั่นใจของเฉินผิงหรืออะไรก็ตาม ร่างบนแท่นเงียบไป ดูเหมือนจะกำลังใช้ความคิด

แล้วร่างนั้นก็ค่อยๆ ลงมาจากด้านบน

เมื่อเข้ามาใกล้ ทุกคนก็เห็นว่าคนผู้นั้นสวมชุดคลุมยาวสีดำ ใบหน้าของเขาซ่อนอยู่หลังหน้ากาก มองเห็นแค่ดวงตา

สีหน้าของเฉินผิงแข็งทื่อ เขามีคติว่าคนสวมหน้ากากมักมีเจตนาไม่ดี ทุกครั้งที่นึกถึงตอนถูกหนิงจื้อหลอก ความหงุดหงิดก็ผุดขึ้นมาอีกครั้ง

“พวกเจ้ามาจากอาณาจักรไหน” ชายสวมหน้ากากถามเฉินผิง

“ผมมาจากอาณาจักรนิรันดร์” เฉินผิงตอบ

“ข้ามาจากอาณาจักรทุกข์เข็ญ” ซิ่วรุ่ยพูดต่อ

“ข้ารู้จักเจ้า เจ้าถูกขังอยู่นานหลายศตวรรษ” ร่างนั้นกล่าวพร้อมมองซิ่วรุ่ย

ใบหน้าของซิ่วรุ่ยแดงด้วยความอับอาย

“ส่วนข้ามาจากชั้นหกของอาณาจักรแดนสรวง” หูหม่าซือกล่าวอย่างเย่อหยิ่ง

“ชั้นหก?” ชายสวมหน้ากากชะงักและมองหูหม่าซืออย่างระมัดระวัง “เจ้าครอบครองกระดูกเซียน แต่รอดพ้นกฎฟ้าดินได้ยังไง”

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเจ้า ข้าจะไปไหนก็ได้ที่ข้าต้องการ ไม่ใช่เรื่องของเจ้า” หูหม่าซือใช้คำพูดของชายคนนั้นสวนกลับไป

ชายสวมหน้ากากเงียบไป

หูหม่าซือมีกระดูกเซียน ไม่ว่าจะมาจากชั้นหกจริงหรือไม่นั้นไม่มีใครรู้ แต่ก็ชัดเจนว่าไม่ควรมีเรื่องกับเขา

“ใช่ ข้าเป็นมาร” ร่างสวมหน้ากากยืนยัน

“งั้นก็ง่ายเลย ผมรู้จักซย่ามัว หยินมัว เฟิ่งมัวและเจิ้นมัวจากอาณาจักรแดนสรวง และจ้าวมารสีชาดจากชั้นที่เก้าสนิทกับผมเหมือนพี่น้อง” เฉินผิงบอก

“ก็แค่แต่งเรื่องไปเรื่อง คิดจะหลอกข้าเหรอ” ชายสวมหน้ากากเย้ยหยัน

เฉินผิงกะพริบตาแล้วพูดเสียงแข็ง “ทำไมผมต้องโกหกด้วยล่ะ ผมรู้จักเขาจริงๆ จ้าวมารสีชาดเป็นสหายของผม”

“เจ้าเพิ่งก้าวเท้าเข้าสู่อาณาจักรแดนสรวง เห็นได้ชัดว่าไม่รู้กฎของที่นี่ เจ้าคิดเหรอว่าจะมีจ้าวมารอยู่ที่ชั้นเก้า จ้าวมารจะอยู่ที่ชั้นสูงกว่านั้น เหนือชั้นที่ยี่สิบขึ้นไป ชั้นเก้าน่ะอย่างมากก็มีแต่มารสวรรค์ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงจ้าวมาร เจ้าทึกทักไปเองว่าเซียนเผ่ามารคือจ้าวมาร คิดเหรอว่าข้าจะหลงเชื่อเรื่องเหลวไหลของเจ้า”

เฉินผิงกระพริบตาด้วยความสับสน เขารีบใช้ปราณสัมผัสติดต่อจ้าวมารสีชาดและถามว่า “จ้าวมาร นี่มันอะไรกัน”

“เจ้าหมายความว่ายังไง” จ้าวมารสีชาดตอบและแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจ

“ผมเคยถามว่าระดับบำเพ็ญเพียรของคุณอยู่ที่ขั้นไหน แล้วสิ่งที่เขาพูดเป็นความจริงหรือเปล่า” เฉินผิงซัก