หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4906

สรุปบท ตอนที่ 4906 แค่ฉายา: หัตถ์เทวะราชันมังกร

สรุปตอน ตอนที่ 4906 แค่ฉายา – จากเรื่อง หัตถ์เทวะราชันมังกร โดย อาร์ม

ตอน ตอนที่ 4906 แค่ฉายา ของนิยายนิยาย ประวัติศาสตร์เรื่องดัง หัตถ์เทวะราชันมังกร โดยนักเขียน อาร์ม เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

“ข้ามาจากชั้นเก้าของอาณาจักรแดนสรวง ซึ่งเป็นที่อาศัยของเหล่ามารสวรรค์ ส่วนชื่อจ้าวมารสีชาดเป็นเพียงฉายาเท่านั้น ข้าไม่เคยบอกว่าตัวเองเป็นจ้าวมารจริงๆ! เจ้าคิดไปเอง อย่ามากล่าวหาว่าข้าโกหก...” จ้าวมารสีชาดพูดด้วยน้ำเสียงอายๆ

“เปล่า ไม่ใช่อย่างนั้น มารสวรรค์ก็ถือว่าไม่ธรรมดา!” เฉินผิงพูดออกไป

ถึงว่าจ้าวมารสีชาดเลี่ยงไม่ตอบคำถามที่เกี่ยวกับระดับพลังของเขาเสมอเขาจะอับอายทุกครั้งที่มีคนพูดถึงเรื่องนี้ทีแท้เขาก็แค่ปิดบังความจริงที่เขาแสร้งทำเป็นแกร่งเกินจริง

ถึงอย่างนั้น แม้จะเป็นมารสวรรค์ เขาก็แทบไม่ต่างจากพระเจ้ายามอยู่ในสถานที่อย่างอาณาจักรนิรันดร์

“จ้าวมารสีชาดเป็นแค่ชื่อฉายา คนที่ผมรู้จักเป็นมารสวรรค์จากชั้นเก้า ตอนนี้ผมชื่อเฉินผิง แต่สมมุติว่าถ้าผมตั้งฉายาตัวเองว่า 'อรหันต์เฉินผิง' คงไม่มีใครในอาณาจักรแดนสรวงรับมือผมได้ใช่ไหม” เฉินผิงยิ้มให้ชายสวมหน้ากากอย่างยียวน

“เจ้ามีหลักฐานหรือเปล่าว่าเจ้ารู้จักเฟิ่งมัว หยินมัวและซย่ามัว” ชายสวมหน้ากากถาม

“ต้องการหลักฐานเหรอ” เฉินผิงยิ้มเยาะ จากนั้นก็ปลดปล่อยหมัดใส่แท่นสูงที่อยู่ด้านหลังชายสวมหน้ากากทันที “หมัดเซิ่งกวง!”

เกิดเสียงระเบิดดังสนั่น แท่นกลายเป็นผุยผง!

จากนั้นเฉินผิงก็โบกมือเบาๆ และชั่วพริบตานั้น คลื่นรัศมีมารในตัวเขาก็กระจายไปในอากาศ

เมื่อสัมผัสได้ถึงรัศมีมารที่มาจากตัวเฉินผิง ชายสวมหน้ากากก็ตกตะลึง “เจ้า... ทำไมถึงมีรัศมีมาร เจ้าเป็นอะไรกันแน่ มนุษย์หรือมาร” เขาจ้องมองด้วยความเหลือเชื่อ

“คิดว่ายังไงล่ะ” เฉินผิงหัวเราะเบาๆ และแก่นมังกรบนอกของเขาก็เริ่มเรืองแสง มังกรทองขนาดใหญ่ปรากฏตัวขึ้นช้าๆ ข้างหลังเขา

แต่เฉินผิงก็สลายพลังมังกรอย่างรวดเร็ว ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ที่นี่คือเขตของเผ่ามาร กฎฟ้าดินส่งเจ้ามาที่นี่โดยบังเอิญ เมื่อมาโผล่ที่อาณาเขตของข้า ข้าย่อมจับผู้บำเพ็ญเพียรมนุษย์ขังเป็นธรรมดา เผ่าพันธุ์ของข้าคือมาร แน่นอนว่าข้าย่อมปล่อยไป ส่วนเผ่าพันธุ์อสูร พวกเขาแลกเปลี่ยนทรัพยากรกับเรา ข้าจึงปล่อยให้ผ่านไปเช่นกัน” ชายสวมหน้ากากตอบตามตรง

“ก็หมายความว่าในอาณาเขตอื่นๆ มีผู้บำเพ็ญเพียรเผ่ามารหลงเข้าไปและถูกจับขังเหมือนกันเหรอ” เฉินผิงถาม

“ถูกต้อง” ชายสวมหน้ากากพยักหน้า “ทุกๆ สองสามร้อยปี เราจะแลกเปลี่ยนเชลยกัน”

“อีกอย่าง ก่อนที่เราจะมาถึง คุณเห็นชายหญิงอย่างละหนึ่งถูกกฎฟ้าดินส่งมาที่นี่หรือเปล่า” เฉินผิงพยายามหาคำตอบว่าหนิงจื้อและซูอวี่ฉีมาที่นี่ด้วยหรือไม่

“ข้าบอกไม่ได้จริงๆ” ชายสวมหน้ากากยอมรับ “กฎฟ้าดินไม่ได้ส่งคนมาที่เดียวกันเสมอไป”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร