หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4902

“จ้าวมาร แล้วคุณอยู่ที่ระดับไหน” เฉินผิงหันไปถามจ้าวมารสีชาด

“ไม่ได้อยู่ระดับไหนทั้งนั้น เลิกถามได้แล้ว...” จ้าวมารสีชาดตะคอกอย่างหงุดหงิด

เฉินผิงชะงัก เขาแค่อยากรู้ระดับบำเพ็ญเพียรของจ้าวมารสีชาดเท่านั้นเอง ทำไมถึงทำให้อีกฝ่ายหงุดหงิดขึ้นมาได้ แต่เพราะถูกบอกให้เลิกถาม เขาจึงไม่ถามต่อ

“เรามาหาทางออกก่อนดีกว่า” เฉินผิงกล่าว

ทั้งหูหม่าซือและซิ่วรุ่ยพยักหน้า

ทั้งสามคนลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกัน เมื่อพื้นที่ทั้งหมดถูกปกคลุมไปด้วยหมอกดำหนา พวกเขาแยกแยะทิศทางไม่ได้ ทางเลือกเดียวคือเหาะขึ้นไปตรงๆ และหวังว่าจะโชคดี

โชคดีที่ยังเหาะในที่แห่งนี้ได้ เฉินผิงและคนอื่นๆ จึงโบยบินอย่างอิสระ

ขณะที่พวกเขาลอยขึ้นไป หูหม่าซือก็ออกหน้า เหาะผ่านกรงแล้วกรงเล่าโดยไม่ลังเล ไม่อาจบอกได้ว่าเขาผ่านไปกี่กรงระหว่างที่ลอยขึ้นไป

เมื่อหูหม่าซือฟื้นความจำได้ ความแข็งแกร่งของเขาก็พุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว จนเฉินผิงเทียบไม่ติด

พวกเขาเดินทางอยู่นานราวชั่วนิรันดร์ หมอกสีดำทอดยาวไปทุกทิศทุกทางไม่มีที่สิ้นสุด ทำให้รู้สึกเหมือนติดอยู่ในกรงยักษ์ที่มองไม่เห็น

“ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เราจะไม่มีวันออกไปได้ คงเหนื่อยตายก่อนแน่!” หูหม่าซือพึมพำและกลอกตา

“วิธีนี้ไม่ได้ผล เราต้องหาทางออก ไม่ใช่เหาะไปมาอย่างไร้จุดหมาย” เฉินผิงกล่าว

“แต่เราไม่มีรู้เลยว่าทางออกอยู่ที่ไหน” ซิ่วรุ่ยตอบ

“งั้นก็ถึงเวลาที่ต้องลองเผาที่นี่ให้วอดวาย” เฉินผิงพูดด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่น

เขาพร้อมที่จะปลดปล่อยปราณอัคคีออกมา หากจำเป็นต้องทำเพื่อหาทางออกก็ช่วยไม่ได้ แม้ว่าความร้อนจะแผดเผาพวกเขาในระหว่างนั้น แต่ก็คุ้มค่าถ้าได้ออกไปจากที่นี่

“เฉินผิง เจ้าคงไม่ได้คิดจะเผาพวกเราทั้งเป็นใช่ไหม” ซิ่วรุ่ยถามด้วยความระมัดระวัง

แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งกว่าเฉินผิง แต่ก็ไม่กล้าประมาท

“ใจเย็น คุณจะไม่เป็นไร” ขณะที่เฉินผิงพูด เปลวไฟก็พุ่งออกมาจากฝ่ามือของเขา แต่นี่ไม่ใช่เปลวไฟธรรมดา มันคือปราณอัคคีที่แผ่ความร้อนระอุ

ดวงตาของเฉินผิงเป็นประกาย “ไปกันเถอะ น่าจะเป็นทางออกของเรา...”

“ระวังตัวด้วย ที่นี่มีเจตจำนงสังหารรุนแรง” เฉินผิงเตือนพวกเขา

“ฮึ คิดจะขู่ให้เรากลัวเหรอ” เฉินผิงแค่นเสียง เรียกกระบี่พิฆาตมังกรของเขาออกมา กระบี่ลุกโชนด้วยไฟ

ปราณอัคคีคือศัตรูตัวฉกาจของพวกมัน

ตูม! ตูม! ตูม!

เฉินผิงโจมตีหลายครั้ง แต่ละครั้งแผ่ความร้อนรุนแรงออกมาจากปราณอัคคี วิญญาณร้ายแตกสลายไปทีละตัวเมื่อถูกโจมตี