“ใครก็ได้ สกัดมันไว้ที!” ซวนหยวนเหยียนร้องตะโกน ทว่าตัวเองกลับคิดจะฉวยโอกาสหลบหนีไป
แต่คนส่วนใหญ่ของตระกูลซวนไม่รู้ไปอยู่ที่ไหนกันแล้ว เว้นเสียแต่ผู้ที่ตายหรือไม่ก็ได้รับบาดเจ็บ ทีแรกมีปรมาจารย์ยุทธ์ไม่กี่คนคอยอารักขาซวนหยวนเหยียนอยู่ ทว่าไพ่ตายใบสุดท้ายอย่างวงแหวนอาคมก็ไม่สามารถเอาชนะเฉินผิงได้ ดังนั้นพวกเขาส่วนใหญ่จึงหลบหนีจากบริเวณดังกล่าวไปแล้ว
“พยายามหนีเข้าสิ!”
สายฟ้าที่ผ่าฟาดลงมาทางซวนหยวนเหยียนทำให้เขาต้องหลบหลีก ราวกับกระบี่พิฆาตมังกรของเฉินผิงซึมซับเอาสายฟ้าไว้เสียเอง
“ไม่มีตระกูลซวนอีกต่อไปแล้ว นับแต่บัดนี้ไปตระกูลของแกจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับยุทธภพในจิงตูอีกต่อไป” เฉินผิงกล่าวอย่างเย็นชาพลางส่งสายตาพิฆาตไปที่ซวนหยวนเหยียน
ซวนหยวนเหยียนรู้ว่าเขาไม่มีทางหนีไปจากบริเวณดังกล่าวได้แล้ว เมื่อเห็นศพเกลื่อนกลาดไปทั่วพื้น และเหลือไม่กี่คนที่ยืนคุ้มกันเขาอยู่ คนผู้นั้นก็รู้แล้วว่าตระกูลซวนถึงคราวเคราะห์ร้ายจริงๆ เสียแล้ว
แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจเฉินผิง เจ้าคนที่เขาไม่เคยให้ความสนใจมาก่อน กลับสามารถทำลายสองตระกูลที่มีชื่อเสียงในวันเดียวได้อย่างไร
“เฉินผิง ผมขอโทษ ได้โปรดเถอะ ผมรู้ว่าตัวเองทำผิดไปแล้ว นับแต่บัดนี้ไปตระกูลซวนจะคอยรับใช้คุณ พวกเราจะเชื่อฟังคำสั่งของคุณทุกคำ!”
ในที่สุดซวนหยวนเหยียนก็ยอมรับความพ่ายแพ้ให้แก่ชายหนุ่มวัยยี่สิบกว่าปี
ตอนนี้ไม่ว่าชื่อเสียงหรือเกียรติยศก็ไม่สำคัญกับซวนหยวนเหยียนอีกต่อไปแล้ว ชีวิตของเขาเป็นสิ่งที่สำคัญเพียงอย่างเดียว เขามีโอกาสเดียวที่จะมีชีวิตอยู่ และซวนหยวนเหยียนรู้ว่าตราบขุนเขาขจียังดำรง ไยต้องกลัวไร้ฟืนเผา
แต่ทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับว่าเฉินผิงจะตัดสินให้ซวนหยวนเหยียนอยู่หรือตาย
“หลังจากฆ่าแกแล้ว อำนาจการควบคุมทั้งตระกูลซวนก็จะตกอยู่ในเงื้อมมือของฉัน”
เฉินผิงจ้องมองซวนหยวนเหยียนอย่างเย็นชา เขาจะไม่ยอมปล่อยให้ฝ่ายหลังหลุดมือไปเป็นอันขาด
ด้วยเหตุนั้น เฉินผิงจึงยกกระบี่พิฆาตมังกรในมือขึ้นมา
ซวนหยวนเหยียนดวงตาเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว เมื่อได้เห็นกระบี่พิฆาตมังกร ร่างของเขาก็นิ่งงันไป เขาสูญสิ้นความหวังทั้งหมดไปแล้ว ซวนหยวนเหยียนรู้ว่าถึงเขาจะถอยหนีและพยายามหลบเลี่ยงการโจมตีของเฉินผิงสักแค่ไหน ก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงชะตากรรมได้
“หยุดนะ!”
ขณะที่เฉินผิงกำลังจะตวัดกระบี่ ก็มีน้ำเสียงอันน่าเกรงขามดังขึ้น
จากนั้นก็ซัดพลังลมปราณระลอกหนึ่งมาทางเฉินผิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...