หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1011

“ฉันจะฝึกวิชามารหรือเปล่าก็ไม่สำคัญหรอก สิ่งที่สำคัญก็คือแกที่เป็นผู้อำนวยการของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้กลับไม่ทำอะไรกับซวนหยวนเหยียนที่ฝึกวิชามารเลย ตอนนี้ฉันสงสัยขึ้นมาแล้วว่าสำนักอื่นๆ ที่เกี่ยวพันกับสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้จะต้องมีสมาชิกที่ฝึกวิชามารเช่นกัน แต่แกและเหล่าสมาชิกระดับสูงคนอื่นๆ ของสมาพันธ์กลับเลือกที่จะปกปิดมันเอาไว้”

เฉินผิงจ้องมองกั๋วเว่ยด้วยสายตาเยียบเย็น

กั๋วเว่ยหรี่ตาแล้วเจตจำนงสังหารก็ผุดขึ้นในดวงตา “ไอ้หนู ดูเหมือนแกจะรู้มากเกินไปหน่อยแล้ว...”

ขณะที่เขาพูดอยู่นั้น กั๋วเว่ยก็เริ่มที่จะปลดปล่อยพลังประหลาดออกมา และสัญลักษณ์พิเศษก็ปรากฎขึ้นบนหน้าอกของเขา

เฉินผิงขมวดคิ้ว เขาไม่นึกว่ากั๋วเว่ยผู้อำนวยการของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้เองฝึกวิชามารด้วย ฉันเดาว่าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ถูกเหล่าผู้ฝึกวิชามารแทรกซึมเข้ามาแล้ว

“แกรู้มากเกินไปแล้ว ฉันต้องฆ่าแกเสียเดี๋ยวนี้เลย”

ฟิ้ว!

จู่ๆ ร่างของกั๋วเว่ยก็หายไป หลงเหลือไว้เพียงภาพติดตาในบริเวณนั้น

ตู้ม!

ก่อนที่เฉินผิงจะทันได้ตอบโต้ กั๋วเว่ยก็ซัดฝ่ามือใส่ร่างของเขา ทำให้แสงสีทองที่เพิ่งจะกลับคืนสู่ร่างของเฉินผิงแหลกละเอียดทันที

“ร่างจริงนั้นของแกไม่ได้ผลกับพลังโจมตีของฉันหรอก”

กั๋วเว่ยที่ไม่ให้โอกาสเฉินผิงได้ฟื้นตัว ก็ชกอีกหมัดลงบนหน้าอกของเขา

เฉินผิงเซถอยหลังไปหลายก้าว แล้วสังเกตเห็นว่าหน้าอกของเขายุบเข้าไป

ถึงแม้ว่าเขาจะมีร่างกายที่แข็งแกร่งและยืดหยุ่น แต่ก็ยังไม่สามารถต้านทานพลังโจมตีของปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นสูงสุดอย่างกั๋วเว่ยได้

ปัง! ปัง!

กั๋วเว่ยวูบไหวราวกับดาวตก พลางเดี๋ยวผลุดเดี๋ยวโผล่หลงเหลือไว้เพียงร่องรอยโจมตีอันหนักหน่วงอยู่บนร่างของเฉินผิง พร้อมเสียงของพลังโจมตีที่ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

เฉินผิงกัดฟันทนพลังโจมตีอันโหดเหี้ยมเหลือล้น แต่กั๋วเว่ยว่องไวเกินไปจนเขาไม่สามารถคว้าจับเงาร่างของกั๋วเว่ยได้เลย

“ร่างเงาทั้งเก้า!”

เฉินผิงรู้ว่าขืนเป็นเช่นนี้ต่อไป ไม่ช้าก็เร็วเขาคงต้องถูกฆ่าตายเป็นแน่ ร่างเงาของเขาเริ่มทยอยปรากฎตัวพร้อมร่างที่วูบผ่านอย่างกะทันหัน

เขาเร่งความเร็วจนถึงขีดจำกัด แล้วร่างเงาของเขาก็เริ่มปรากฎตัวอยู่รอบทิศทาง