“ว้าว ทุกคนมาทำอะไรกันที่นี่ครับ? ดูท่าผมคงต้องร่วมสนุกด้วยแล้ว” ต่งเจียห่าวกล่าว เขาเดินตรงมาที่ทางเข้า “สวัสดี! ผมขอพนันข้างเฉินผิงสองหมื่นล้านครับ!”
ดูเมือนต่งเจียห่าวจะมาที่นี่ในฐานะตัวแทนของตระกูลต่ง ครั้งนี้ตระกูลได้ส่งปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ระดับสูงสุดมาสองคน ดูจากอิทธิพลของพวกเขาแล้ว จึงไม่แปลกเลยที่ตระกูลต่งจะไม่แยแสสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้สักเท่าไหร่
เรื่องนี้ทำเอาฝูงชนฉงนหนักกว่าเดิม พวกเขาต่างพากันเดาว่าทำไมตระกูลต่งถึงคิดว่าเฉินผิงจะชนะ
กั๋วเว่ยตื่นตระหนกเมื่อเขาเห็นต่งเจียห่าว ในระหว่างการประลองต่งเจียห่าวคอยช่วยเฉินผิงอยู่ตลอด เมื่อพวกเขาพาปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ระดับสูงสองคนมาด้วยในวันนั้น กั๋วเว่ยจึงรู้ว่ามีโอกาสสูงที่จะเกิดเรื่องร้ายบางอย่างขึ้น
“หลงเซียวมาแล้ว!” ใครสักคนตะโกน
ทุกคนหันไปมองแล้วเห็นหลงเซียวกับหลงจิ้งกั๋วเดินฝ่าฝูงชนเข้ามา
ที่ตามมาด้านหลังคือนักสู้ฝีมือดีหลายคนจากตระกูลหลง
หลงเซียวเดินเชิดหน้าผ่านผู้คนอย่างโอหัง ดูจากกิริยาของเขาเห็นได้ชัดว่าหลงเซียวคิดว่าตัวเองจะได้ชัย
ฝูงชนโห่ร้องให้กำลังใจและต้อนรับเขา แต่เขาไม่แม้แต่จะเหลียวมอง
“ดูคุณหลงเซียวสิ!” ใครคนหนึ่งสัมผัสได้ถึงรัศมีที่ไม่ปกติจากร่างของหลงเซียว “นายจะรู้สึกได้เลยว่ารัศมีของเขาให้ความรู้สึกราวกับปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ระดับสูงสุด ราศีผู้ชนะชัดๆ! เฉินผิงจบเห่แล้ว”
“เห็นด้วย! ผ่านไปแค่ไม่กี่วันเขากลับเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้!”
“ฉันแน่ใจว่าอีกไม่นานเขาจะได้เป็นปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ระดับสูงสุดที่อายุน้อยที่สุด!”
ระหว่างที่ฝูงชนชื่นชมหลงเซียวไม่หยุดปาก อีกหลายคนก็ลงเดิมพันข้างเขา
พอเห็นดังนั้นหลงเซียวก็ยิ่งได้ใจ เขาเผยรอยยิ้มเยาะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...