หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1060

“ว้าว ทุกคนมาทำอะไรกันที่นี่ครับ? ดูท่าผมคงต้องร่วมสนุกด้วยแล้ว” ต่งเจียห่าวกล่าว เขาเดินตรงมาที่ทางเข้า “สวัสดี! ผมขอพนันข้างเฉินผิงสองหมื่นล้านครับ!”

ดูเมือนต่งเจียห่าวจะมาที่นี่ในฐานะตัวแทนของตระกูลต่ง ครั้งนี้ตระกูลได้ส่งปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ระดับสูงสุดมาสองคน ดูจากอิทธิพลของพวกเขาแล้ว จึงไม่แปลกเลยที่ตระกูลต่งจะไม่แยแสสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้สักเท่าไหร่

เรื่องนี้ทำเอาฝูงชนฉงนหนักกว่าเดิม พวกเขาต่างพากันเดาว่าทำไมตระกูลต่งถึงคิดว่าเฉินผิงจะชนะ

กั๋วเว่ยตื่นตระหนกเมื่อเขาเห็นต่งเจียห่าว ในระหว่างการประลองต่งเจียห่าวคอยช่วยเฉินผิงอยู่ตลอด เมื่อพวกเขาพาปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ระดับสูงสองคนมาด้วยในวันนั้น กั๋วเว่ยจึงรู้ว่ามีโอกาสสูงที่จะเกิดเรื่องร้ายบางอย่างขึ้น

“หลงเซียวมาแล้ว!” ใครสักคนตะโกน

ทุกคนหันไปมองแล้วเห็นหลงเซียวกับหลงจิ้งกั๋วเดินฝ่าฝูงชนเข้ามา

ที่ตามมาด้านหลังคือนักสู้ฝีมือดีหลายคนจากตระกูลหลง

หลงเซียวเดินเชิดหน้าผ่านผู้คนอย่างโอหัง ดูจากกิริยาของเขาเห็นได้ชัดว่าหลงเซียวคิดว่าตัวเองจะได้ชัย

ฝูงชนโห่ร้องให้กำลังใจและต้อนรับเขา แต่เขาไม่แม้แต่จะเหลียวมอง

“ดูคุณหลงเซียวสิ!” ใครคนหนึ่งสัมผัสได้ถึงรัศมีที่ไม่ปกติจากร่างของหลงเซียว “นายจะรู้สึกได้เลยว่ารัศมีของเขาให้ความรู้สึกราวกับปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ระดับสูงสุด ราศีผู้ชนะชัดๆ! เฉินผิงจบเห่แล้ว”

“เห็นด้วย! ผ่านไปแค่ไม่กี่วันเขากลับเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้!”

“ฉันแน่ใจว่าอีกไม่นานเขาจะได้เป็นปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ระดับสูงสุดที่อายุน้อยที่สุด!”

ระหว่างที่ฝูงชนชื่นชมหลงเซียวไม่หยุดปาก อีกหลายคนก็ลงเดิมพันข้างเขา

พอเห็นดังนั้นหลงเซียวก็ยิ่งได้ใจ เขาเผยรอยยิ้มเยาะ

“คุณหลง อย่าบอกนะว่าครับว่าเฉินผิงมีประโยชน์บางอย่างกับคุณ ทำไมคุณถึงได้ไม่อยากจัดการเขาให้มันจบๆ ไป” กั๋วเว่ยซัก

หลงจิ้งกั๋วตอบ “คุณกั๋ว เขาไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเราเลย! ผมแค่กลัวว่าถ้าหลงเซียวฆ่าเขา คุณชี่จะไม่พอใจเอา ถ้าเป็นแบบนั้นตระกูลของผมคงกลายเป็นแพะรับบาป ถ้าคุณอยากให้เขาตายจริงๆ คุณก็ควรจะขอให้คนของคุณในสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้จัดการกันเอง”

พอพูดจบหลงจิ้งกั๋วก็เดินออกไปพร้อมกับหลงเซียว

“เวรเอ้ย! เขากล้าพูดแบบนั้นกับฉันได้ยังไง!” กั๋วเว่ยพูดอย่างโกรธเกรี้ยวพลางมองดูพวกเขาเดินจากไป

ในฐานะที่เป็นหัวหน้าสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ แม้ว่าตำแหน่งกั๋วเว่ยจะถือว่าอยู่ในระดับสูงแต่ตระกูลผู้ฝึกยุทธ์หลายแห่งก็ไม่ได้เคารพเขานัก

ไม่นานทุกคนก็มาถึงเกือบหมดแล้ว พวกเขาต่างรอคอยให้เฉินผิงปรากฏตัว