เมื่อหลงเซียวมาถึงแล้ว ผู้คนก็ตั้งตารอให้การประลองเริ่มขึ้น “เฉินผิงอยู่ที่ไหน? เป็นแค่ปลาซิวปลาสร้อยแต่กลับทำตัวโอหัง เขากล้าปล่อยให้เรารอแบบนี้ได้ยังไง?”
“หรือว่าเขาอาจจะปอดแหกขึ้นมากลางคันซะแล้ว?”
“ฉันก็ว่างั้น”
ผู้คนเริ่มเดากันหนาหูว่าเฉินผิงใจไม่กล้าพอที่จะมาเผชิญหน้า
จ้าวฉวางที่ได้ยินเสียงติฉินนินทาก็ตวาดขึ้น “หุบปากซะ! เฉินผิงต้องมาอยู่แล้ว!”
ตั้งแต่ที่แดนไร้เงายึดเอาตระกูลซวนกับหุบเขาพายุมาได้ อิทธิพลของพวกเขาก็ยิ่งกว้างขวางเมื่อฝูงชนรู้ว่าคำพูดของตัวเองทำให้จ้าวฉวางไม่พอใจ พวกเขาจึงเงียบลงโดยพลัน
“เฉินผิงมาแล้ว!” ใครสักคนโพล่งขึ้นมาอย่างตื่นเต้น
ในตอนนั้นเอง เฉินผิงกับจ้าวอู๋ฉีก็เดินเข้ามาในงาน
ผู้ฝึกยุทธ์หลายคนแผ่ปราณสัมผัสให้พุ่งเข้าไปที่เฉินผิง เพื่อลองหยั่งพลังของเขา
เฉินผิงไม่สนใจพวกเขา เดินต่อไปอย่างใจเย็นโดยไม่ปิดบังรัศมีของตัวเอง
“เขาก็แข็งแกร่งขึ้นเหมือนกัน!”
หลงจิ้งกั๋วเป็นคนแรกที่สังเกตเห็นตอนที่เฉินผิงมาถึง เขาหน้าซีดลงเมื่อได้รู้เรื่องนั้น
“ผมบอกคุณแล้วว่าอย่าประมาท เฉินผิงน่ะไปเจอเรื่องอภินิหารมาไม่น้อย อย่าคิดว่าจะมีแต่ลูกชายคุณคนเดียวที่เก่งขึ้นสิครับ” กั๋วเว่ยเอ่ยปากเยาะเย้ย
เขารู้สึกเหมือนตัวเองโดนดูถูกที่หลงจิ้งกั๋วทำกับเขาก่อนหน้านี้ แต่หลงจิ้งกั๋วก็ไม่ได้นำพากับคำพูดของเขา
หลงจิ้งกั๋วกลับหันไปหาลูกชาย “หลงเซียว คิดว่าแกจะชนะมันได้หรือเปล่า?”
“ไม่ต้องห่วงครับพ่อ ไม่สำคัญหรอกว่ามันจะแข็งแกร่งแค่ไหน ผมมีของศักดิ์สิทธิประจำตระกูลเรา ผมจะเอาชนะมันได้แน่” ชายหนุ่มรับประกัน
“เรื่องนั้นก็จริง” หลงจิ้งกั๋วตอบพลางพยักหน้าหนักแน่น
กั๋วเว่ยคือคนที่เฉินผิงกำลังหมายหัว เพราะเขาคือคนที่จับตัวซูอวี่ฉีไป ฉันจะทำให้แกต้องชดใช้ กั๋วเว่ย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...