หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1061

สรุปบท ตอนที่ 1061 ความอับอาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร

อ่านสรุป ตอนที่ 1061 ความอับอาย จาก หัตถ์เทวะราชันมังกร โดย อาร์ม

บทที่ ตอนที่ 1061 ความอับอาย คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยาย ประวัติศาสตร์ หัตถ์เทวะราชันมังกร ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย อาร์ม อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

เมื่อหลงเซียวมาถึงแล้ว ผู้คนก็ตั้งตารอให้การประลองเริ่มขึ้น “เฉินผิงอยู่ที่ไหน? เป็นแค่ปลาซิวปลาสร้อยแต่กลับทำตัวโอหัง เขากล้าปล่อยให้เรารอแบบนี้ได้ยังไง?”

“หรือว่าเขาอาจจะปอดแหกขึ้นมากลางคันซะแล้ว?”

“ฉันก็ว่างั้น”

ผู้คนเริ่มเดากันหนาหูว่าเฉินผิงใจไม่กล้าพอที่จะมาเผชิญหน้า

จ้าวฉวางที่ได้ยินเสียงติฉินนินทาก็ตวาดขึ้น “หุบปากซะ! เฉินผิงต้องมาอยู่แล้ว!”

ตั้งแต่ที่แดนไร้เงายึดเอาตระกูลซวนกับหุบเขาพายุมาได้ อิทธิพลของพวกเขาก็ยิ่งกว้างขวางเมื่อฝูงชนรู้ว่าคำพูดของตัวเองทำให้จ้าวฉวางไม่พอใจ พวกเขาจึงเงียบลงโดยพลัน

“เฉินผิงมาแล้ว!” ใครสักคนโพล่งขึ้นมาอย่างตื่นเต้น

ในตอนนั้นเอง เฉินผิงกับจ้าวอู๋ฉีก็เดินเข้ามาในงาน

ผู้ฝึกยุทธ์หลายคนแผ่ปราณสัมผัสให้พุ่งเข้าไปที่เฉินผิง เพื่อลองหยั่งพลังของเขา

เฉินผิงไม่สนใจพวกเขา เดินต่อไปอย่างใจเย็นโดยไม่ปิดบังรัศมีของตัวเอง

“เขาก็แข็งแกร่งขึ้นเหมือนกัน!”

หลงจิ้งกั๋วเป็นคนแรกที่สังเกตเห็นตอนที่เฉินผิงมาถึง เขาหน้าซีดลงเมื่อได้รู้เรื่องนั้น

“ผมบอกคุณแล้วว่าอย่าประมาท เฉินผิงน่ะไปเจอเรื่องอภินิหารมาไม่น้อย อย่าคิดว่าจะมีแต่ลูกชายคุณคนเดียวที่เก่งขึ้นสิครับ” กั๋วเว่ยเอ่ยปากเยาะเย้ย

เขารู้สึกเหมือนตัวเองโดนดูถูกที่หลงจิ้งกั๋วทำกับเขาก่อนหน้านี้ แต่หลงจิ้งกั๋วก็ไม่ได้นำพากับคำพูดของเขา

หลงจิ้งกั๋วกลับหันไปหาลูกชาย “หลงเซียว คิดว่าแกจะชนะมันได้หรือเปล่า?”

“ไม่ต้องห่วงครับพ่อ ไม่สำคัญหรอกว่ามันจะแข็งแกร่งแค่ไหน ผมมีของศักดิ์สิทธิประจำตระกูลเรา ผมจะเอาชนะมันได้แน่” ชายหนุ่มรับประกัน

“เรื่องนั้นก็จริง” หลงจิ้งกั๋วตอบพลางพยักหน้าหนักแน่น

กั๋วเว่ยคือคนที่เฉินผิงกำลังหมายหัว เพราะเขาคือคนที่จับตัวซูอวี่ฉีไป ฉันจะทำให้แกต้องชดใช้ กั๋วเว่ย

เฉินผิงปลดปล่อยรัศมีสังหารออกมาขณะที่ตอบ “สมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ไม่อยู่ในสายตาผม พวกคุณทุกคนมันต่ำช้า ผมไม่เคยคิดว่าจะมีใครสักคนที่คู่ควรเลย ถ้าได้สู้กับพวกคุณมีแต่จะทำให้ชื่อเสียงของผมแปดเปื้อน”

แม้เฉินผิงจะไม่ได้ขึ้นเสียง คำพูดของเขาก็ดังพอจนทุกคนได้ยิน

ถึงทุกคนในที่แห่งนี้จะรู้ว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เฉินผิงท้าทายอำนาจของสมาพันธ์ กระนั้นพวกเขาก็ยังตกใจที่เขาพูดเรื่องร้ายแรงแบบนั้นออกมาอย่างเปิดเผย

เมื่อจู้จื่อซานได้ยินที่เฉินผิงพูด หน้าของเขาก็พลันบูดบึ้ง และเขาสาบานว่าจะฆ่าเฉินผิงให้ได้ในวันนี้

“แกว่ายังไงนะ?” กั๋วเว่ยถาม

สิ่งที่เฉินผิงพูดยั่วโมโหเขา ทำให้เขาปลดปล่อยรัศมีสังหารออกมา แต่ก่อนที่จะแผ่มาถึงตัวเฉินผิง รัศมีอันดุเดือดก็พลันระเบิดออกกลางอากาศพร้อมกั้นรัศมีของกั๋วเว่ยเอาไว้

ต่งเจียห่าวเข้ามาสอด “คุณกั๋ว แน่ใจนะครับว่าจะสู้กับเฉินผิงตรงนี้ ตอนนี้เลย? นี่คุณกลัวว่าหลงเซียวจะเอาชนะเขาไม่ได้ คุณก็เลยหยั่งเชิงความสามารถของเฉินผิงดูเหรอครับ?”

ต่งเจียห่าวส่งสายตารังเกียจใส่กั๋วเว่ยขณะที่เขาถาม

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร