“คุณเข้าใจผิดแล้ว คุณเฉิน ที่จริงผมไม่ได้วางยาพิษพวกคุณ แฟนของคุณหมดสติเพราะเธอถูกมนต์สะกด ถ้าผมทำลายมนต์สะกดได้ แฟนของคุณก็จะฟื้นคืนสติเป็นแน่” กู่ไค่หยวนรีบชี้แจง
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ในที่สุดเฉินผิงก็เข้าใจว่าทำไมเขาถึงไม่สามารถระบุชนิดของพิษในร่างกายของกู่หลิงเอ๋อร์ได้ แม้แต่ซูฉางเซิงและคนอื่นๆ ก็ยังจนปัญญา
ปรากฏว่าเธอไม่ได้ถูกวางยาพิษแต่อย่างใด เธอหมดสติไปเพราะต้องมนต์สะกด
“ถ้าอย่างนั้นก็รีบทำลายมนต์ซะ!” เฉินผิงเอ่ย
“แฟนคุณอยู่ไหน คุณเฉิน? ผมต้องได้พบเธอเพื่อทำลายมนต์สะกด” กู่ไค่หยวนตอบ
“เธออยู่ที่โรงแรมห้าดาวของตระกูลกู่ มากับฉัน ถ้าแกทำลายมนต์สะกดแล้วแต่เธอยังไม่ได้สติอีก ฉันจะกวาดล้างตระกูลกู่ให้หายไปจากแดนพายัพเลย คอยดูสิ!” เฉินผิงข่มขู่กู่ไค่หยวน อย่างเย็นชา
“อย่ากังวลครับ คุณเฉิน ผมรับประกันได้เลยว่าแฟนสาวของคุณจะฟื้นคืนสติแน่!” กู่ไค่หยวนรับปากโดยพลัน
จากนั้นเขาก็รีบบึ่งไปที่โรงแรมกับเฉินผิง ก่อนจะไปเขาหันไปมองพ่อบ้านจง
เมื่อเฉินผิงและกู่ไค่หยวนมาถึงโรงแรม กู่ไค่หยวนไม่ได้ตามเฉินผิงไปเพื่อทำลายมนต์สะกดของกู่หลิงเอ๋อร์ เขากลับนั่งลงในล็อบบี้ของโรงแรมและจิบกาแฟ ความอ่อนน้อมถ่อมตนบนใบหน้าของเขาหายไปหมดแล้ว แทนที่ด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน
เฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อย “นี่มันหมายความว่ายังไง กู่ไค่หยวน?”
ใบหน้าของเขาฉายแววแห่งชัยชนะ กู่ไค่หยวนตอบ “ก็ไม่มีอะไรมาก ทำลายมนต์สะกดให้แฟนคุณไม่ใช่เรื่องยากอะไรสำหรับผม แต่คุณต้องมอบทุกอย่างที่คุณมีให้ผม รวมถึงแก่นมังกรในตัวของคุณด้วย แล้วผมถึงจะยอมช่วยคุณ”
เฉินผิงมึนงงไปชั่วขณะก่อนจะหรี่ตาลงเล็กน้อย เขาแผ่เจตจำนงสังหารออกมา “แกกำลังรนหาที่ตาย กู่ไค่หยวน!”
ขณะที่พูดเขาก็สาวเท้าเข้าไปหากู่ไค่หยวน
“คุณดูวิดีโอก่อนแล้วค่อยตัดสินใจดีกว่า”
หลังจากพูดจบ กู่ไค่หยวนก็หยิบรีโมตขึ้นมาและเปิดหน้าจอที่ล็อบบี้
พริบตาต่อมา กู่หลิงเอ๋อร์ก็ปรากฏตัวบนหน้าจอ เธอถูกชายสองคนควบคุมตัวไว้ และเธอก็ฟื้นคืนสติขึ้นมาแล้ว ไม่ได้อยู่ในอาการโคม่าอีกต่อไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...