หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1088

ความโกลาหลครั้งใหญ่ทำให้พ่อบ้านจงออกมาจากห้องของเขา

มีคนหลายสิบล้อมรอบเฉินผิง ทุกคนล้วนเป็นปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ รัศมีของพวกเขาทรงพลัง

พ่อบ้านจงเพ่งมองเฉินผิง เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วเอ่ยถาม “คุณเป็นใคร? ทำไมคุณถึงบุกเข้ามาในคฤหาสน์กลางดึกแบบนี้?”

“ให้ตายสิ! ทำไมพวกแกถึงเอาแต่พูดเหมือนกันไปหมด?” เฉินผิงโวย จากนั้นเขาก็สั่ง “ไปบอกให้กู่ไค่หยวนโผล่หัวมาที่นี่! บอกมันว่าเฉินผิงมาเพื่อสะสางเรื่องที่ยังค้างคากับเขา!”

ทันทีที่พ่อบ้านจงได้ยินชื่อของเฉินผิง สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปในทันที

เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าชายที่กู่ไค่หยวนหวาดกลัวจะมาถึงจริงๆ

"ตอนนี้คุณกู่ไม่ได้พักอยู่ที่นี่ แกมาผิดเวลาแล้ว” เขาโกหก

“อ้างว่ามันไม่อยู่แค่คำเดียวก็คิดว่าฉันจะเชื่อยังงั้นเหรอ ฉันจะไปตามหามันเอง!”

หลังจากพูดอย่างนั้น เฉินผิงก็เข้าไปในคฤหาสน์เพื่อค้นหาด้วยตัวเอง

"หยุดมันเอาไว้!" คิ้วของพ่อบ้านจงขมวดเข้าหากัน

ในชั่วพริบตานั้น คนคุ้มกันกว่าสิบคนที่รายล้อมเฉินผิงก็เริ่มเคลื่อนไหว

พวกเขาทุกคนเป็นปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ที่เราจ้างมาในราคาแพง ด้วยจำนวนนับสิบคน อย่างน้อยพวกเขาก็คงจัดการกับเฉินผิงได้แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งเพียงใด ใช่ไหม?

แต่ในไม่ช้า พ่อบ้านจงก็ต้องนิ่งอึ้ง

เขาได้เห็นปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์หลายสิบคนซึ่งจ้างมาด้วยราคาสูงลิบลิ่ว ดิ้นรนอย่างสิ้นหวังต่อหน้าเฉินผิง

หลังจากเฉินผิงโบกมือ พวกเขาหลายคนก็ทรุดลงกับพื้น

เฉินผิงใช้เพียงไม่ถึงสามกระบวนท่า เหล่าปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ทั้งหมดก็ล้มลงกับพื้น และไม่สามารถยืนขึ้นได้อีกต่อไป

“กู่ไค่หยวนอยู่ที่ไหน” เฉินผิงถาม

"คุณกู่... คุณกู่... อยู่ข้างใน” พ่อบ้านจงพูดตะกุกตะกัก ชี้ไปที่คฤหาสน์เบื้องหน้า

เมื่อมองไปที่คฤหาสน์ เฉินผิงก็เหวี่ยงเขาออกไปด้านข้าง หลังจากนั้นพลังแห่งมังกรก็โคจรผ่านฝ่ามือขวา และฝ่ามือของเขาก็เริ่มเปล่งประกายสีทอง

เปรี้ยง!