หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1098

ลำแสงอันนุ่มนวลปะทุออกมาจากกำปั้นของเขาและทะลุทะลวงพายุที่ลุกเป็นไฟ จนทำให้มันหายไปในทันที

เฉินผิงตัวแข็งทื่อเมื่อสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนและบริสุทธิ์ของแสงนั้น

“ระ-หรือว่านี่จะเป็นพลังที่แท้จริงของหมัดเซิ่งกวง?”

ด้วยเหตุผลบางอย่าง แสงนั้นดูเหมือนจะแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเขาด้วยความรู้สึกผ่อนคลายที่ยากจะอธิบาย

กู่ไค่หยวนขมวดคิ้วแน่นขึ้นเมื่อเขาสัมผัสได้ว่าพลังของเขาเริ่มจะจางหาย

ต้องลงมือเดี๋ยวนี้แล้ว! ฉันต้องปลิดชีวิตเฉินผิงให้ได้ในโจมตีครั้งต่อไป!

“โลหิตเป็นดั่งแสงนำทางข้า ผืนดินคือโลงศพของข้า บรรพชนเอ๋ย โปรดมอบพลังแก่ข้าด้วย!” กู่ไค่หยวนพึมพำเบาๆ ก่อนจะทุบหน้าอกตัวเอง

เขากระอักเลือดคำโตลงบนพื้น เลือดนั้นถูกดูดซึมลงสู่ผืนดินในทันที

พื้นดินสั่นไหวอย่างรุนแรงในไม่กี่วินาทีต่อมา เกิดภาพเรืองแสงขนาดมหึมาปรากฏขึ้นที่ใต้ฝ่าเท้าของเขา

“จงออกมา!” กู่ไค่หยวนตะโกนสุดเสียง ทำให้ภาพที่ใต้เท้าหมุนไปอีกทางและเกิดลำแสงส่องไปยังภาพนั้น

จากนั้นเฉินผิงก็เห็นเหล่าโครงกระดูกที่เริ่มปีนขึ้นมาจากพื้นต่อหน้าต่อตาเขา

แล้วกู่ไค่หยวนก็กัดนิ้วของเขาพร้อมป้ายเลือดลงบนหัวของโครงกระดูก ฉับพลันนั้นพวกก็มันมีชีวิตขึ้นมา

มีแสงสีแดงกระพริบเป็นจังหวะในช่องอกของพวกโครงกระดูกซึ่งดูคล้ายกับหัวใจเต้น

เฉินผิงขมวดคิ้วนิ่วหน้าเมื่อเห็นเช่นนั้น

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?”

ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่ากู่ไค่หยวนจะสามารถอัญเชิญของน่าขนลุกแบบนี้ออกมาได้! ดูท่าตระกูลกู่จะมีความลับมากกว่าที่ฉันคิดไว้!

“นี่คือซากโครงกระดูกบรรพชนของฉัน! เพราะแกรบกวนความสงบสุขของพวกเขา เท่ากับว่าแกทำให้พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากฆ่าแก!” กู่ไค่หยวนตอบและโบกมือสั่งโครงกระดูกให้พุ่งเข้าใส่เฉินผิง

อะไรกัน? การโจมตีของพวกมันสามารถทะลุผ่านร่างแท้จริงได้งั้นเหรอ?