ขณะที่คลื่นแห่งความสิ้นหวังแล่นไปทั่วภายในตัวเขา กู่ไค่หยวนที่หน้าซีดเซียวจ้องมองอย่างหมดหนทางไปยังเหตุการณ์เบื้องหน้า
“อกตัญญูซะจริงที่ไปปลุกซากบรรพบุรุษของตัวเองขึ้นมา” เฉินผิงพูดเย้ยอย่างเย็นชา “แกยังมีอย่างอื่นอีกไหม? จัดมาเลย!”
“มันยังไม่จบแค่นี้!”
ดวงตาของกู่ไค่หยวนเบิกโพลง เขาเปล่งเสียงคำรามหนสุดท้าย พลังที่หลั่งไหลออกจากตัวเขาอย่างรวดเร็วหยุดลงทันที วินาทีต่อมาร่างกายของเขาเริ่มพองขึ้นด้วยอัตราเร็วที่น่าตกใจ
เฉินผิงรู้ได้ทันทีว่ากู่ไค่หยวนกำลังจะระเบิดตัวเอง
การทำลายตนเองของปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธ์ที่ใกล้เคียงกับขั้นสูงสุดจะรุนแรงยิ่งกว่าการทิ้งระเบิด! แรงระเบิดจะกวาดล้างทุกชีวิตในรัศมีหนึ่งร้อยไมล์!
เฉินผิงรีบเข้าไปสกัดอีกฝ่าย เขาเสกสะเก็ดเพลิงวิญญาณขึ้นมาอีกลูกหนึ่งในฉับพลันและขว้างไปที่กู่ไค่หยวน
ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความเกลียดชัง กู่ไค่หยวนไม่ได้พยายามหลบลูกไฟ
ตูม!
เพลิงวิญญาณลุกท่วมตัวกู่ไค่หยวน ทันใดนั้นเขาและทุกสิ่งทุกอย่างในบริเวณใกล้เคียงก็ลุกเป็นไฟ
เพราะเป็นเพลิงวิญญาณ จึงไม่อาจดับลงได้แม้จะโดนน้ำ
“อ้าก!”
เปลวไฟอันร้อนแรงทำให้กู่ไค่หยวนกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
อย่างไรก็ตาม รัศมีที่หมุนวนในตัวเขาไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่น้อย มันยังคงรวมตัวกันในขณะที่ร่างกายของเขาพองตัวมากยิ่งขึ้นไปอีก
เฉินผิงโบกสะบัดกำปั้นทั้งสองและส่งพลังมังกรออกไป ซึ่งทำให้เพลิงวิญญาณเผาไหม้รุนแรงยิ่งกว่าเดิม
เขาจะปล่อยให้กู่ไค่หยวนระเบิดพลังทำลายตัวเองออกมาไม่ได้ เพราะเฉินผิงรู้ว่าถึงเขาจะไม่ตาย แต่เขาก็คงบาดเจ็บสาหัสอยู่ดี
อากาศร้อนฉ่าพร้อมกับเสียงเนื้อที่ถูกเผาไหม้
เสียงกรีดร้องของกู่ไค่หยวนเบาลง ในไม่ช้ารัศมีของเขาก็เริ่มเลือนหาย
ในที่สุดเขาก็ล้มลงกับพื้นเหมือนลูกโป่งที่โดนปล่อยลม
ขณะที่เพลิงวิญญาณยังคงเผาผลาญกู่ไค่หยวน เขาเกลือกกลิ้งไปมาบนพื้นดินอย่างเจ็บปวด
ถ้าได้สิ่งปลูกสร้างสุดมหัศจรรย์ชิ้นนี้ไปใช้บำเพ็ญเพียร ฝีมือของฉันอาจยกระดับขึ้นด้วยความเร็วเหนือจินตนาการ เหมือนที่พวกเขาพูดเอาไว้ “หนึ่งชั่วโมงในหอคอยนั้นเทียบเท่ากับทั้งวันที่โลกภายนอก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...