หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1119

“คุณกลัวผมจะเสียสติจนจำคุณไม่ได้เหรอ?” เฉินผิงเย้าแหย่

เมื่อโล่งใจแล้วว่าไม่ได้มีอะไรผิดปกติกับจิตใจของเขา กู่หลิงเอ๋อร์ก็กลอกตาและตอบโต้ว่า “ฉันไม่ได้ห่วงอะไรเลยต่างหาก”

หลังจากยัดโคอิจิและคนที่เหลือลงไปในหม้อแล้ว ซูฉางเซิงก็พูดว่า “นายท่าน เราควรทำยังไงกับพวกเขาดี?”

เฉินผิงจ้องคนกลุ่มนั้นที่ต่างอ่อนล้าหมดเรี่ยวแรง จากนั้นเขาก็เย้ยหยันว่า “ส่งรูปพวกมันเข้าไปที่สภายุทธจักร ผมอยากให้ทุกคนเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างกับมือสังหารที่ส่งมาจากต่าวกั๋ว”

ซูฉางเซิงเปิดปากออกมาเพื่อจะประท้วงคำสั่งนี้ แต่ตัดสินใจเงียบไปในท้ายที่สุด

“เฉินผิง อย่าหลงลืมคุณธรรมประจำใจสิ” หลงอู่ที่เพิ่งมาถึงกล่าวย้ำเตือน

“คุณหลง ไม่ต้องกังวลใจ ผมรู้ว่าขอบเขตมันอยู่ตรงไหน” เฉินผิงให้คำมั่นกับเขาพลางพยักหน้า

แม้หลงอู่จะไม่เอ่ยอะไรอีก แต่เขาก็ยิ่งไม่ยินดีจะเอาวิดีโอให้เฉินผิงดูเมื่อเห็นแล้วว่าเฉินผิงทำอะไรลงไปบ้าง

เพราะหากเขาทำเช่นนั้น เฉินผิงคงจะต้องเสียสติและไปเผชิญหน้ากับตระกูลหลงเป็นแน่

ไม่นานนัก การถกเถียงก็เกิดขึ้นในสภายุทธจักร

บางคนก็เห็นด้วยกับวิธีการของเฉินผิง แต่บางคนก็คัดค้าน

ความเห็นต่างทำให้สภายุทธจักรแตกออกเป็นสองฝ่ายและโต้เถียงกันอย่างดุเดือดเป็นต้นว่า

ไอ้หนุ่มเฉินผิงนี่มันมีกึ๋นดีจริงๆ ที่ทำให้พวกซามูไรจากต่าวกั๋วถูกกรรมตามสนองเช่นนี้

เยี่ยมเลย พวกต่าวกั๋วมันสมควรโดนแล้ว

เฉินผิงโหดเหี้ยมเกินไป ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม เราไม่ควรทำอะไรแบบนั้น มันไร้มนุษยธรรมเกินไป

คุณเป็นนักบุญหรือไง? บรรพบุรุษคุณไม่เคยโดนพวกต่าวกั๋วสังหารหมู่มาก่อนเหรอ?

การถกเถียงกันในสภาเผ็ดร้อนจนเกือบจะกลายเป็นการต่อสู้ในชีวิตจริง โชคดีที่หัวข้อนั้นปิดตัวลงได้ทันเวลา และสภาก็ค่อยๆ คืนสู่ความสงบ