ในฐานะหัวหน้าทีมฝ่ายบังคับใช้กฎหมาย สิงจวินต้องทำงานหนักเป็นพิเศษ ดังนั้นเขาจึงมีงานล้นมือ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเฉินผิงได้ทำการสังหารกั๋วเว่ย ด้วยเหตุนี้จึงทำให้หลายคนไม่พอใจทีมบังคับใช้กฎหมาย
มันเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ เมื่อกั๋วเว่ยนั้นเป็นถึงผู้อำนวยการของสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ ทุกๆ คนต่างหัวเสียเพราะฝ่ายบังคับใช้กฎหมายยังคงนิ่งเฉย แม้ว่าเฉินผิงได้สังหารบุคคลสำคัญเช่นนี้อย่างเปิดเผยก็ตาม
น่าเสียดายที่ คนที่มีอำนาจอย่างคุณชี่ได้ออกคำสั่งไปแล้ว และสิงจวินก็ไม่อาจจะขัดขืนได้
“คุณไม่เข้าใจ ที่ผมปกป้องเฉินผิงนั่นก็เพราะว่า ผมต้องการให้เขาสร้างความวุ่นวายไปทั่วยุทธภพในจิงตู เมื่อนั้นบุคคลทรงพลังที่ซ่อนตัวอยู่จะเปิดเผยตัวออกมา การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของสำนักอสูรฟ้า อีกทั้งการกระทำที่เปิดเผยของพวกเขา... นั่นได้พิสูจน์แล้วว่าภัยคุกคามที่ซ่อนอยู่นั้นมีอยู่จริง” ชายผู้นั้นตอบอย่างสงบขณะที่เขาหรี่ตาลงจมไปในห้วงความคิด
ทั้งจ้าวอู๋ฉีและสิงจวินไม่อาจเข้าใจว่าสิ่งที่คุณชี่พูดนั้นหมายถึงอะไร
“หัวหน้าสิง รวบรวมคนของคุณแล้วไปสืบหามาว่าตอนนี้สำนักอสูรฟ้าตั้งอยู่ที่ไหน ส่งพวกเขาไปจับกุมพวกอันธพาลเหล่านั้นซะ พวกเขาอุกอาจเกินไปแล้ว เห็นได้ชัดเลยว่าพวกเขากำลังเยาะเย้ยพวกเรา” คุณชี่กล่าว
“เข้าใจแล้วครับ” สิงจวินตอบรับก่อนจะออกไป
ณ เกาะกะโหลก
การฝึกของเฉินผิงต้องชะงักลง เมื่อจู่ๆ ก็มีใครบางคนเข้ามาขัดจังหวะการบำเพ็ญฌานของเขา
เฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้เห็นหน้าผู้บุกรุก
“จินฝูเซิ่ง คุณมาทำอะไรที่นี่ครับ?” เฉินผิงถาม
“คุณเฉิน ได้โปรดช่วยพวกเราด้วยครับ กรุณาช่วยครอบครัวของผมด้วย” จินฝูเซิ่งคุกเข่าลงทันทีพร้อมเอ่ยขอร้อง
เฉินผิงโบกมือของเขาเบาๆ ก่อนจะช่วยพยุงเขาให้ลุกขึ้นและพูดขึ้นว่า “ใจเย็นๆ ก่อนครับ บอกผมทีว่าเกิดอะไรขึ้น”
จินฝูเซิ่งเล่าเรื่องทุกอย่างให้เฉินผิงฟัง รวมถึงคำขู่ของจ้างชิง
ชื่อของสำนักอสูรฟ้าและจ้างชิงไม่คุ้นหูสำหรับเฉินผิงนัก เพราะเขาไม่ได้มีส่วนร่วมในยุทธภพก่อนที่สำนักอสูรฟ้าจะหายตัวไป
“คนพวกนั้นช่างไร้ความปรานี คุณเฉิน คุณเป็นคนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยเหลือครอบครัวของผมได้”
จินฝูเซิ่งฝากความหวังทุกอย่างเอาไว้ที่เฉินผิง
“ไม่ต้องห่วงครับ ผมจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายตระกูลของคุณอย่างแน่นอน ผมจะรีบไปที่บ้านของคุณตอนนี้เลย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...