หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1168

เมื่อจ้างชิงเห็นตาข่ายนั่น เขาผงะถอยอย่างรวดเร็ว เขามองดูสิงจวินอย่างดูถูกเหยียดหยามก่อนจะพูดขึ้น “เป็นอะไรไปล่ะ สิงจวิน? ไก่อ่อนอย่างแกมันเร็วไปที่จะมาสู้กับฉันตรงๆ ถึงขนาดต้องใช้แหฟ้าตาข่ายดินเชียวเหรอ?”

“ฉันเป็นสมาชิกของทีมบังคับใช้กฎหมาย ส่วนแกเป็นแค่ตัวอันตรายเท่านั้น ทำไมฉันจะต้องสู้กับแกล่ะ ในเมื่อภารกิจของฉันคือการจับกุมตัวไม่ใช่รึ?”

วงแหวนรอบๆ สิงจวินค่อยๆ เคลื่อนที่เข้าหาจ้างชิงทีละวง

ก่อนที่พวกมันจะตรงเข้ามัดจ้างชิงเอาไว้

“ขอโทษทีนะ ฉันคงไม่ว่างอยู่เล่นด้วยแล้ว”

จ้างชิงใช้พลังอะไรบางอย่างทำให้ร่างกายของเขาหดตัวเล็กลง จนเขาสามารถหลุดออกจากวงแหวนที่กำลังมัดเขาอยู่ ก่อนที่เขาจะกระโดดข้ามกำแพงหนีไป

ช่างน่าเสียดาย ในขณะที่เขากระโดดข้าม ก็มีร่างของชายคนหนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา ก่อนที่ชายคนนั้นจะถีบตรงเข้าที่หน้าอกของเขา

แรงถีบนั้นส่งผลให้ร่างของจ้างชิงกระแทกลงกับพื้นอย่างแรง จนพื้นยุบจนเป็นหลุมลึก

จ้างชิงใช้เวลาครู่หนึ่งเพื่อปรับสายตา ก่อนจะต้องผงะกับสิ่งที่เขาเห็นตรงหน้า

“เฉินผิง?”

เมื่อจ้างชิงเห็นว่าชายผู้นั้นคือเฉินผิง สีหน้าของเขาก็ปรากฏความหวาดกลัวขึ้นโดยพลัน

ถ้าหากสิงจวินและเฉินผิงร่วมมือกัน จ้างชิงจะต้องเป็นฝ่ายพ่ายแพ้อย่างแน่นอน

“ภรรยาสุดที่รักของฉัน... ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของฉัน...”

จินฝูเซิ่งตรงเข้าไปในบ้าน เขาเห็นศพมากมายนอนตายเกลื่อนไปทั่วทุกที่ แต่ละศพล้วนมีสภาพที่น่าสยดสยอง ใจของเขาแทบจะแตกสลาย ก่อนจะร้องไห้และวิ่งไปหาพวกเขา

เขาโอบกอดร่างที่ไร้วิญญาณของภรรยากับลูกชายเอาไว้และร้องไห้ฟูมฟายอย่างเศร้าโศก

อีกทางด้านหนึ่ง เฉินผิงรู้สึกโกรธแค้นเป็นอย่างมาก เขาปล่อยพลังรังสีสังหารออกมาจากร่างกายของเขาจนปกคลุมไปทั่วทั้งบริเวณ

เมื่อสิงจวินได้เห็นเฉินผิงอีกครั้ง ความรู้สึกซับซ้อนที่อยู่ภายในใจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

สิงจวินจำได้เป็นอย่างดี เมื่อครั้งที่เขาได้เจอกับเฉินผิงครั้งแรก ในเวลานั้น เขามองเฉินผิงเป็นเพียงแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง ผู้ซึ่งควรจะตายไปนานแล้วหากหลงอู่ไม่มาช่วยเขาเอาไว้

ในเวลาสั้นๆ เพียงไม่กี่เดือน เฉินผิงกลับแข็งแกร่งและมีพลังมากจนผู้คนต้องกล่าวถึง

ด้วยความเศร้าโศกที่เกินจะบรรยาย จินฝูเซิ่งตะโกนออกมาราวกับคนเสียสติ

“จ้างชิง... ฉันจะฆ่าแก!”

สิงจวินโกรธเพราะไม่คิดว่าเฉินผิงจะกล้าพูดเช่นนั้น

ดวงตาของเฉินผิงส่องประกายความดุร้าย “ผมบอกแล้วไงว่าผมเป็นเพียงคนเดียวที่ได้รับอนุญาตให้ฆ่าเขา ใครก็ตามที่เข้าข้างเขาจะต้องได้ลิ้มรสความโกรธของผม”

รังสีอาฆาตของเฉินผิงค่อยๆ รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ดวงตาของเขาตอนนี้กลายเป็นสีแดงก่ำ

ตอนนี้เขาดูเหมือนกับว่ามีปีศาจร้ายกำลังสิงอยู่ในร่างของเขา เขาไม่สนใจอะไรอีกแล้ว

จ้างชิงยิ้มออกมาอย่างชอบใจเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น

ถ้าเป็นการต่อสู้แบบตัวต่อตัว เขามั่นใจว่าเขาสามารถทำลายทุกคนที่อยู่ตรงนี้ได้

“ฉันจะฆ่าแกเพื่อล้างแค้นให้ตระกูลจิน” เฉินผิงประกาศออกมาอย่างไร้อารมณ์ขณะที่เขาหันไปหาจ้างชิง

“ฮ่า! แกนะหรือ? ฆ่าฉันเนี่ยนะ? หึ”

เมื่อพูดจบ จ้างชิงก็ปล่อยพลังออร่าของเขา

พลังของเขารุนแรงราวกับพายุทอร์นาโดที่พัดถล่ม กระเบื้องและหลังคาต่างสั่นสะเทือนอย่างไม่หยุดหย่อน