หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1169

พลังรุนแรงระดับเจ้ายุทธ์ขั้นสองได้ถูกเปิดเผยออกมาเสียแล้ว พลังขั้นนี้คือพลังที่อยู่ถัดไปจากปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นสูง แต่เห็นได้ชัดว่าผู้ที่มาถึงขั้นเจ้ายุทธ์ขั้นสองได้นั้นมีพลังออร่าที่รุนแรงมากกว่า

น่าเสียดายที่พลังออร่าที่รุนแรงนั้นใช้ไม่ได้ผลกับเฉินผิง

เขายังคงยืนอยู่ตรงที่เดิมอย่างมั่นคงราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เมื่อจ้างชิงเห็นว่าเฉินผิงยังคงไม่สะทกสะท้าน เขาจึงเพิ่มความรุนแรงของพลังออร่าของเขาขึ้นอีกหลายเท่า เฉินผิงตอบโต้ด้วยการขยับไหล่เพียงเล็กน้อย แสงสีทองก็พวยพุ่งออกมาจากร่างกายของเขา

พลังออร่าของคนทั้งสองเข้าปะทะกันอย่างจังจนเกิดแรงระเบิดขึ้นทันที

ชั่วเวลานั้น ท้องฟ้าพลันมืดลง ไม่เห็นแม้แต่แสงอาทิตย์หรือแสงจันทร์ ทั่วทั้งพื้นดินสั่นสะเทือน คฤหาสน์ตระกูลจินเริ่มพังทลายลง

พลังมหาศาลส่งผลกระทบต่อทุกๆ คน ทำให้พวกเขาต้องถอยหนีอย่างต่อเนื่อง

สิงจวินวาดแขนของเขาเพื่อเรียกสนามพลังขึ้นมา ทั้งนี้เพื่อป้องกันความเสียหายจากแรงระเบิดให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

“เฉินผิง อย่าสู้กันที่นี่ ไม่เช่นนั้นทั่วทั้งเมืองใต้จะต้องราบเป็นหน้ากลองแน่นอน”

สิงจวินดูหวาดหวั่นและตึงเครียด เขาทนกัดฟันและปล่อยสนามพลังออกมาเพื่อลบล้างผลกระทบจากพลังออร่าทั้งสองที่ปะทะกัน

เฉินผิงยั้งมือทันทีเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เขาหันไปหาจ้างชิงก่อนจะพูดเย้ย “เราจะไปสู้กันในที่ที่ห่างไกล... ถ้าแกกล้าพอ”

“ฮ่า! ฉันอยากฆ่าแกมานานแล้ว ทำไมฉันจะต้องมาปอดแหกเอาตอนนี้เล่า?” จ้างชิงตอบด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม

เฉินผิงกระโดดขึ้นทันที เพียงไม่นานเขาก็เห็นเงาดำกระโดดตามเขามาขึ้นไปบนภูเขา

จ้างชิงกระโดดตามเขาไปติดๆ และความเร็วของอีกฝ่ายก็ช่างน่าเหลือเชื่อ

สิงจวินถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะรีบนำคนของเขาไล่ตามพวกเขาทั้งสองไป

ทันใดนั้น ทั้งเฉินผิงและจ้างชิงก็มาถึงจุดหมายของพวกเขา

จ้างชิงเข้าโจมตีเฉินผิงทันทีที่เขามาถึง

เขารวบรวมพลังของเขาแล้วเหวี่ยงมันเข้าใส่เฉินผิง พลังอันรุนแรงนั่นพุ่งเข้าหาเฉินผิงราวกับคลื่นสึนามิ

รังสีของพลังอันน่ากลัวส่งผลให้เศษซากหินปลิวว่อนลอยไปทั่วทั้งบริเวณ ก่อนที่ยอดเขาจะเริ่มแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

สายตาของสิงจวินยังคงจับจ้องไปที่การต่อสู้ของคนทั้งสอง

เปรี้ยง!

สายฟ้าฟาดเข้าใส่เฉินผิงอีกครั้ง แต่เขาก็ยังสามารถทนต่อแรงกดดันมหาศาลและกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้า

เฉินผิงกำหมัดของเขาแน่นที่เต็มไปด้วยแสงสีทอง

“พลังหมัดเซิ่งกวง!”

เฉินผิงปล่อยพลังหมัดเข้าใส่ค้อนมหึมาที่ก่อตัวขึ้นด้านบนศีรษะของเขา

เมื่อพลังหมัดของเขาปะทะเข้ากับค้อน ค้อนที่แข็งตัวก็แตกออกทันทีและกลายเป็นละอองแสง ก่อนที่ละอองนั่นจะจางหายไปอย่างสมบูรณ์

ในขณะที่เฉินผิงกำลังลอยอยู่บนท้องฟ้าเหมือนกับเทพ ราวกับว่าเขาเป็นพระเจ้าจากสรวงสวรรค์ที่เฝ้าดูโลกทั้งใบอยู่

สิงจวินเงยหน้ามองไปที่เฉินผิงด้วยความชื่นชมปนความประหลาดใจ “ความแข็งแกร่งของเฉินผิงนั้นช่างเกินบรรยาย เขาเป็นคนอัจฉริยะอย่างแท้จริง ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณชี่ถึงได้ตั้งความหวังกับเขาไว้สูงขนาดนี้”