ในขณะเดียวกัน หลังจากที่หลัวจินจั่วออกไปจากหมู่บ้าน ติงปู้ต้าก็ได้ทำการเสริมการป้องกันของหมู่บ้านอย่างแน่นหนาในทันที
“ติงปู้ซาน ส่งคนไปคุ้มกันตรงจุดที่คุณเฉินอยู่ในตอนนี้ ตรวจดูให้แน่ใจว่าไม่มีใครเข้าใกล้ที่นั่นมากเกินไป นายยังต้องปกป้องที่แห่งนั้นด้วยตัวเอง และนายจะต้องไม่เคลื่อนไหวใดๆ อย่างเด็ดขาด” ติงปู้ต้าบอกติงปู้ซาน
เมื่อได้รับคำสั่ง ติงปู้ซานก็พยักหน้าและออกไปในทันที พร้อมทั้งพายอดฝีมือจำนวนหนึ่งจากหมู่บ้านคนโฉดมากับเขาด้วยเพื่อปกป้องหอคอยสะกดมาร
ในเวลาเดียวกันนั้น เฉินผิงกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่บนหอคอย
พลังวิญญาณรอบๆ หนาแน่นจนพลังนั้นก่อตัวเป็นวังวนขนาดเล็กจำนวนนับไม่ถ้วนที่รายล้อมตัวเขา
เมื่อจิตตวิสุทธิถูกใช้งานด้วยประสิทธิภาพสูงสุด จุดชีพจรตันเถียนของเฉินผิงได้ดูดซับพลังวิญญาณทั้งหมดนั้นอย่างหิวกระหาย
สามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ระหว่างที่เขาทุ่มเทสมาธิทั้งหมดให้กับการฝึกฝน หลัวจินจั่วก็กลับไปถึงโม่เป่ยแล้ว
หลัวจินจั่วไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนพี่ชายของเขาถึงจะฝึกวิชาเสร็จสิ้น
เขาคิดว่าเฉินผิงอาจจะไปจากหมู่บ้านคนโฉดเสียก่อน ถ้าเขายังมัวแต่รอพี่ชาย
“ส่งคำเชิญไปยังทุกตระกูลและทุกสำนักในยุทธภพของโม่เป่ยที่มีสัมพันธ์อันดีกับตระกูลหลัว บอกพวกเขาว่าฉันต้องการความช่วยเหลือ ถ้าเรารวมพลังกัน ฉันจะบดขยี้หมู่บ้านคนโฉดจนพวกมันยอมส่งตัวเฉินผิงมาให้ฉัน!” หลัวจินจั่วออกคำสั่งด้วยใบหน้าเย็นชาที่น่าขนลุก
"คุณหลัวจินจั่ว เราจะไม่รอคุณหลัวจินโย่วเพื่อหารือกับเขาเรื่องนี้ก่อนเหรอครับ?” พ่อบ้านพูดอย่างระมัดระวัง
"พูดอะไรของแก? ฉันยังพูดไม่ชัดพออีกหรือยังไง? รีบไปจัดการซะตอนนี้!” หลัวจินจั่วคำรามใส่พ่อบ้านโดยพลัน จนพ่อบ้านรีบผละจากหลัวจินจั่วเพื่อไปทำตามคำสั่งที่เขาได้รับ
เพียงวันเดียว ทั้งตระกูลและสำนักทั้งหมดในยุทธภพแห่งโม่เป่ยก็มารวมตัวกันที่บ้านตระกูลหลัว
ไม่มีใครในโม่เป่ยกล้าพอที่จะฝ่าฝืนคำสั่งของตระกูลหลัว อันเป็นตระกูลที่ทรงอำนาจมากที่สุดในแถบนั้น
นอกเหนือจากนั้น หลัวจินโย่วผู้เป็นหัวหน้าตระกูลหลัวยังเป็นคนที่มีความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้า เขาใช้เวลาทั้งหมดไปกับการบำเพ็ญเพียรและขัดเกลาฝีมือของเขา
ความแข็งแกร่งของหลัวจินโย่วในยามนี้ยังคงเป็นปริศนา
หลัวจินจั่วนั่งอยู่บนบัลลังก์ เขายินดีที่ได้เห็นทั้งตัวแทนและหัวหน้าของตระกูลและสำนักต่างๆ มากหน้าหลายตา
ใครกันที่กล้าฆ่าทายาทตระกูลหลัว? คนผู้นี้อยากตายนักหรือยังไง?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...