สายตาสับสนของต่งลี่ฉวินมองก่วนเจียที่ลงมาจากรถ
"เกิดอะไรขึ้น? ฉันบอกให้แกออกไปแล้วไม่ใช่เหรอ?” ต่งลี่ฉวินคำราม
ก่วนเจียไม่สนใจต่งลี่ฉวิน เขากล่าวกับหนิงจื้อด้วยน้ำเสียงยำเกรง “คุณหนิง คุณนายต่งและลูกชายของเธออยู่ในรถครับ”
ต่งลี่ฉวินรู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อเขาเห็นว่าก่วนเจียนอบน้อมต่อหนิงจื้อมากเพียงใด “แกกล้าดียังไงถึงหักหลังฉัน?”
ต่งลี่ฉวินโกรธมากจนเขาอยากจะตบหน้าก่วนเจีย
หนิงจื้อยิ้มพลางพูดขู่ “คุณต่ง ใจเย็นๆ ครับ ภรรยาและลูกชายของคุณอยู่ในรถ ถ้าคุณต่อสู้ขัดขืนผมก็ไม่อาจรับประกันความปลอดภัยของพวกเขาได้”
ต่งลี่ฉวินรีบยั้งมือและจ้องไปที่ก่วนเจียอย่างโกรธเกรี้ยว “ทำไม? ทำไมแกถึงหักหลังฉัน?”
ต่งลี่ฉวินไม่รู้ว่าทำไมก่วนเจียถึงทรยศเขา เพราะก่วนเจียรับใช้เขามานานกว่าสิบปีแล้ว
“คุณท่านครับ ตระกูลต่งน่ะไม่อาจเทียบกับตระกูลหนิงได้เลย ถ้าสู้ต่อไปก็มีแต่ตาย ทำไมคุณถึงไม่ยอมก้มหัวให้ตระกูลหนิง? รับใช้พวกเขาย่อมดีกว่าความตายไม่ใช่หรือครับ?” ก่วนเจียพูดอย่างไร้ยางอาย
ต่งลี่ฉวินโกรธมาก แต่เขาก็นิ่งเงียบ
เพราะภรรยาและลูกชายของเขาอยู่ในกำมือของหนิงจื้อ เขาจึงไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม
"คุณต่ง ที่คุณต้องทำตอนนี้ก็แค่พยักหน้า ทันทีที่คุณสัญญาว่าจะยอมจำนนต่อตระกูลหนิง ผมรับประกันได้ว่าภรรยาและลูกชายของคุณจะปลอดภัย” หนิงจื้อมองไปยังต่งลี่ฉวินด้วยสายตาเย้ยหยัน เพราะเขารู้ว่าต่งลี่ฉวินจะต้องทำตามที่เขาบอก เขาจะยอมฉันทุกอย่างเป็นแน่
ต่งลี่ฉวินเหลือบมองภรรยาและลูกชายของเขาในรถ ก่อนที่จะถอนหายใจแล้วพยักหน้าอย่างหมดหนทาง “แกแข็งแกร่งกว่าพ่อของแกจริงๆ ฉันจะยอมฟังคำสั่งของตระกูลหนิง แต่แกต้องสัญญากับฉันว่าจะปกป้องตระกูลของฉันให้พ้นจากอันตราย”
“ไม่ต้องกังวลครับคุณต่ง เรื่องนั้นผมสัญญา จากนี้ไปเราจะได้เป็นตระกูลเดียวกันแล้ว ทำไมผมต้องทำร้ายพวกเขาด้วยล่ะ? แต่คุณคงรู้ดีว่าต่งเจียห่าวนั้นเจ้าอารมณ์ เพื่อไม่ให้เขาสร้างปัญหาตอนที่ตื่นขึ้น ผมจะขังเขาไว้สักพัก เพื่อแสดงความจริงใจของผม ผมจะปล่อยตัวภรรยาของคุณให้ก่อน” หนิงจื้อโบกมือ จากนั้นคนของเขาก็ไปลากตัวภรรยาของต่งลี่ฉวินลงมาจากรถในทันที
"ปล่อยฉันนะ! ปล่อยฉัน!" ภรรยาของต่งลี่ฉวินกรีดร้อง
"ปล่อยเธอไป!" หนิงจื้อสั่ง
ตระกูลหนิงอีกแล้ว? ตระกูลหนิงในช่วงนี้ถูกจับตามองมากเป็นพิเศษ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...