หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1215

"อะไรกัน? เกิดอะไรขึ้น? ทำไมคุณถึงให้เราออกไปกลางดึก?” ภรรยาของต่งลี่ฉวินมองเขาอย่างฉงน

“หยุดถามคำถามซะที ผมเตรียมทุกอย่างให้คุณแล้ว แล้วก็ช่วยเก็บรักษาตราประทับของผมไว้กับคุณด้วย ไม่ว่าจะยังก็อย่าให้ใครมาแตะต้องได้ ตราบใดที่เรามีตราประทับ ตระกูลต่งก็จะยังคงอยู่!” ต่งลี่ฉวินดึงตราประทับอันหรูหราออกมาและมอบให้กับภรรยาของเขา

เมื่อเห็นเช่นนั้น ภรรยาของต่งลี่ฉวินก็รู้สึกงุนงงเป็นอย่างมาก มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ทันใดนั้นต่งเจียห่าวก็เปิดประตูแล้วเดินออกไป “พ่อ มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า?”

ต่งเจียห่าวได้ยินสิ่งที่ต่งลี่ฉวินพูด เขารู้ว่าพ่อของเขาไม่ได้ล้อเล่น

"ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น! แค่ฟังที่พ่อพูดก็พอ” ต่งลี่ฉวินตะโกน “ก่วนเจีย พาเจียห่าวกับคุณนายไปได้แล้ว!”

ก่วนเจียรีบเดินไปบอกต่งเจียห่าวและแม่ของเขา “คุณชายเจียห่าว คุณนายต่ง รถพร้อมแล้วครับ”

“ฉันไม่ไป! ฉันไม่ไป! เกิดอะไรขึ้นกันแน่?" ต่งเจียห่าวปฏิเสธที่จะไป

แต่แล้วทุกคนก็ต้องอึ้ง เมื่อต่งลี่ฉวินตบต่งเจียห่าวจนสลบและบอกให้ก่วนเจียพาตัวเขาไป

หลังจากยืนมองลูกชายและภรรยาออกไปแล้ว ต่งลี่ฉวินก็ขึ้นไปยืนอยู่ที่จุดสูงสุดของคฤหาสน์

จากที่นั่น เขาสามารถเห็นทิวทัศน์ของบ้านตระกูลต่งได้ทุกส่วน

เขามองเห็นได้แม้กระทั่งกำแพงที่พังทลายลงตอนที่เขาต่อสู้กับเฉินผิง ทำไมถึงไม่มีใครไปเก็บกวาดเศษหินเลยล่ะ?

ต่งลี่ฉวินจุดบุหรี่และยืนรอในความเงียบ ไม่มีทางหลีกหนีสิ่งที่ไม่อาจเลี่ยงได้

ตามที่ได้คาดไว้ ก่อนที่เขาจะจุดบุหรี่เสร็จ เขาก็รู้สึกถึงคลื่นของรัศมีระลอกแล้วระลอกเล่าพัดพาเข้ามา

เหล่ากึ่งเจ้ายุทธ์ทั้งหลายสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อรู้สึกได้ถึงรัศมีนั้น

หนิงจื้อเผยรอยยิ้มจางๆ แล้วพูดต่อ “คุณต่ง ดูเหมือนคุณจะเข้าใจผิด! ในฐานะที่เป็นผู้มีอาวุโสน้อยกว่า ผมจะสู้กับคุณทำไมครับ? ผมมาที่นี่เพื่อหารือเรื่องบางอย่างกับคุณ คุณต่ง! คุณเห็นไหมว่าตระกูลผู้ฝึกยุทธ์จำนวนมากได้เข้าร่วมกับตระกูลหนิงแล้ว ผมคิดว่ามันถึงเวลาที่ตระกูลต่งจะยอมก้มหัวให้เราเช่นกัน”

“จะให้ยอมจำนนอย่างนั้นเหรอ?” ต่งลี่ฉวินหรี่ตาลง "แกคิดว่าตัวเองเป็นใคร? ถ้าหนิงต้าไห่อยู่ที่นี่ คิดว่าเขาจะกล้าพูดกับฉันแบบนี้เหรอ? แกคิดว่าที่ตัวเองทำแบบนี้ได้เพียงเพราะแกทำลายหมู่บ้านคนโฉดสินะ? ต่อให้ตระกูลผู้ฝึกยุทธ์ทั้งหมดจะยอมจำนนต่อตระกูลหนิง ฉันก็จะไม่มีวันทำเช่นนั้น!”

ต่งลี่ฉวินแผ่เจตจำนงสังหารออกมา เขาสีหน้าเคร่งขรึม ฉันยอมตายดีกว่ายอมจำนนต่อตระกูลหนิง!

“ใจเย็นๆ ก่อนครับคุณต่ง ผมมีบางอย่างให้คุณดูก่อน แล้วคุณค่อยตัดสินใจทีหลังก็ได้” หนิงจื้อยิ้มอย่างมั่นใจ

ต่งลี่ฉวินรู้สึกสับสน

ทันใดนั้น ก็มีรถสีดำแล่นมาถึงที่แห่งนั้น และคนขับรถคือพ่อบ้านของตระกูลต่ง ก่วนเจีย