“หึ! ตระกูลหนิงต้องการสร้างความปั่นป่วนในจิงตูอย่างนั้นหรือ? ” จู้จื่อซานแค่นหัวเราะ “ประมุขตระกูลหนิงกำลังปลีกวิเวก ดังนั้นเรื่องนี้ต้องเป็นฝีมือลูกชายของเขาแน่”
ผู้อาวุโสคนหนึ่งถาม “ประธานจู้ เราควรทำยังไงต่อ เราจะไม่หยุดตระกูลพวกนี้ไม่ให้ไปเข้ากับตระกูลหนิงหรือครับ?”
“ในเมื่อหนิงจื้อเป็นคนทะเยอทะยาน เราจึงจะปล่อยให้เขาเป็นอย่างนั้นต่อไป มาดูกันว่าเขาจะใช้วิธีไหนสั่งสอนเฉินผิง โลกนี้มันโหดร้าย และเราจะคอยชมละครฉากนี้อยู่ห่างๆ” จู้จื่อซานยิ้มเยาะ
ขณะเดียวกัน หนิงจื้อกำลังนั่งบนบัลลังก์ประมุขที่บ้านตระกูลหนิง
หนิงต้าไห่พ่อของเขากำลังปลีกวิเวก ดังนั้นเขาจึงมีหน้าที่ดูแลกิจการทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับตระกูลหนิง
หนิงจื้อดูแลธุระปะปังของตระกูลหนิงมาโดยตลอด แต่เขาไม่เคยนั่งบนบัลลังก์ประมุขตระกูลมาก่อน
อย่างไรก็ตาม วันนี้ทุกอย่างไม่เหมือนเดิมแล้ว
ตระกูลหนิงได้ทำลายหมู่บ้านคนโฉดและจับตัวสี่คนโฉดมาได้
พวกเขารู้ว่าตระกูลหนิงกำลังฉวยโอกาสจากสถานการณ์ในขณะนี้ แต่ความกล้าหาญของ หนิงจื้อและความสามารถตระกูลหนิงต่างเป็นที่ประจักษ์
เพราะแบบนั้น ตระกูลผู้ฝึกยุทธ์จำนวนมากจึงเริ่มเชื่อมสัมพันธ์กับตระกูลหนิง
“คุณหลี่ หัวหน้าตระกูลหลี่จากทางใต้ของเมือง ขอเข้าพบอย่างเป็นทางการครับ!”
“คุณหยาง ผู้นำของสำนักซวนหยาง ขอเข้าพบอย่างเป็นทางการ!”
“คุณเหอหัวหน้าของตระกูลเหอ ขอเข้าพบอย่างเป็นทางการ!”
ในวันนั้น ตระกูลผู้ฝึกยุทธ์จำนวนมากได้ร้องขอเข้าพบกับหนิงจื้อ และเขาก็ต้อนรับทุกคนด้วยรอยยิ้มพึงพอใจ
หนิงจื้อรู้สึกยินดีอยู่ภายในใจ
เขายังหนุ่มอยู่ แต่ตระกูลผู้ฝึกยุทธ์ที่มีชื่อเสียงจำนวนมากพากันจับมือเป็นพันธมิตรกับตระกูลของเขา
หนิงจื้อรู้ว่าแม้แต่พ่อของเขาก็ทำแบบนี้ไม่ได้
ตระกูลผู้ฝึกยุทธ์ทั้งหมดสามสิบแห่งได้เข้าร่วมกับตระกูลหนิงในวันนั้น
หนิงจื้อรู้สึกล้า แต่มันช่างเป็นวันที่คุ้มกับความเหนื่อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...