หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1219

“ช่างเป็นเวลาที่เหมาะเจาะ ผมอยากรู้อยู่พอดีว่าตระกูลไหนเป็นพรรคพวกของตระกูลหนิง แล้วผมจะจัดการพวกมันให้หมด” เฉินผิงพูดอย่างเย็นชา

เมื่อจ้าวอู๋ฉีตระหนักว่าเฉินผิงได้ตัดสินใจไปแล้ว เขาจึงเลือกที่จะไม่โน้มน้าวอีก แต่เขารีบออกไปตามหาคุณชี่แทน

เฉินผิงถึงคราวเคราะห์แล้วเมื่อเขาคิดสู้กับหลายตระกูลด้วยตัวคนเดียว

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่จ้าวอู๋ฉีไม่รู้ก็คือความสามารถของได้เฉินผิงพุ่งสูงขึ้นอย่างน่าเหลือเชื่อ

เฉินผิงเดินตรงไปที่บ้านตระกูลหนิง

เมื่อเขาไปถึงทางเข้า คนเฝ้าประตูก็หยุดเขาไว้

“สวัสดีครับ คุณมีบัตรเชิญหรือเปล่า?” คนเฝ้าประตูถามถาม

เฉินผิงส่ายหัว

“ถ้าไม่มีบัตรเชิญก็เข้าไม่ได้ ไปไกลๆ ซะ!”

สีหน้าของผู้คุมพลันเย็นชาเมื่อเขาตระหนักว่าเฉินผิงกำลังจะเข้าไปโดยไม่ได้รับคำเชิญ

“ผมมาที่นี่เพื่อมอบของขวัญให้คุณหนิง” เฉินผิงพูดอย่างใจเย็น

"ของขวัญ? ของขวัญอะไร?”

ผู้คุมเห็นว่าไม่มีอะไรอยู่ในมือของเฉินผิง

“หัวมนุษย์ยังไงล่ะ!”

หลังพูดดังนั้น เฉินผิงก็คว้าตัวคนเฝ้าประตูและดึงศีรษะของเขาจนหลุดจากบ่า

เมื่อเข้ามาในห้องรับแขก เฉินผิงก็โยนหัวนั้นออกไป

ฝุบ!

หัวนั้นกลิ้งไปยังตรงกลางโต๊ะจนแก้วคว่ำไปหลายใบ

ผู้คนต่างตกตะลึงกับภาพที่เห็น

ถึงกระนั้น พวกเขาก็ยังเป็นผู้นำตระกูลและสำนักอันสูงส่ง ดังนั้นพวกเขาจึงตั้งสติได้ในเวลาไม่นาน

หนิงจื้อหันขวับไปทางประตูด้วยท่าทางโกรธเกรี้ยว

ทันทีที่เขาเห็นร่างเงาของเฉินผิง เขาก็ตัวแข็งทื่อ

“เฉินผิง?” หนิงจื้อรู้สึกงุนงงเล็กน้อย “ฉันไม่รู้ว่าแกออกมาได้แล้ว ถ้าออกมาแล้วทำไมถึงไม่หนีไปซะล่ะ? นี่ยังกล้าพอที่จะมาตายถึงที่นี่เลยเหรอ?”