หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1232

กึ่งเจ้ายุทธ์ทั้งสองคนมองหน้ากันและกระโดดขึ้นบนอากาศ ในขณะเดียวกันนั้น พวกเขารวบรวมพลังลมปราณขึ้นมาที่ฝ่ามือพร้อมเล็งไปยังเฉินผิง

ตูม!

ลำแสงพลังลมปราณยิงใส่เฉินผิง กึ่งเจ้ายุทธ์ทั้งสองคนนั้นทรงพลังอย่างแท้จริง

เข้ามาแค่ทีละสองคน? ช่างกล้าหาญเสียจริง เฉินผิงเย้ยหยัน เกิดแสงสีทองปกคลุมฝ่ามือของเขา จากนั้นเขาก็สะสมพลังมังกรไว้ในกำปั้น

“หมัดเซิ่งกวง!”

เฉินผิงลงมือโดยใช้หมัดเซิ่งกวงเป็นกระบวนท่าแรก

แม้ว่าเขาจะนึกดูถูกพวกยอดฝีมือที่อยู่ตรงหน้า แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะประมาท

ตูม!

เฉินผิงยิงแสงสีทองสองสายออกจากหมัดของเขา และลำแสงก็ปะทะกับกระบวนท่าของยอดฝีมือทั้งสองของตระกูลหนิง

ยอดฝีมือทั้งคู่ของตระกูลหนิงโดนซัดกระเด็นแทบจะในทันที

ในขณะที่ร่างของเฉินผิงสั่นเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

“เป็นไปได้ยังไง?” หนิงจื้อตกตะลึงพึงพรืด เฉินผิงเอาชนะกึ่งเจ้ายุทธ์ทั้งสองคน? หมายความว่าเขาแข็งแกร่งกว่ากึ่งเจ้ายุทธ์อีกเหรอ? หรือเฉินผิงจะเป็นเจ้ายุทธ์? ไม่น่าเชื่อ! เฉินผิงพัฒนาฝีมือเร็วขนาดนี้ได้อย่างไร?

หลังจากเอาชนะยอดฝีมือสองคนของตระกูลหนิง ร่างกายของเฉินผิงก็เปล่งประกาย ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเจตจำนงสังหาร "เข้ามาเลย!"

จากนั้นเฉินผิงก็พุ่งเข้าใส่หนิงจื้อ

ทันใดนั้นยอดฝีมือทั้งหมดของตระกูลหนิงก็เข้าไปปกป้องหนิงจื้อ ไม่มีใครกล้าประมาทเฉินผิง

ในเสี้ยววินาทีต่อมา ลำแสงแห่งความตายก็พุ่งเข้าหาเฉินผิง

เฉินผิงไม่สะทกสะท้าน ร่างเกราะทองคำเขาสามารถป้องกันการโจมตีเหล่านั้นได้อย่างง่ายดาย

แม้ว่าเขาจะต่อสู้กับคนสิบคนในคราวเดียวก็ไม่หวั่นกลัว

ตอนนั้นยิ่งเฉินผิงต่อสู้มากเท่าไร เขาก็ยิ่งกล้าหาญมากขึ้นเท่านั้น ในขณะเดียวกัน เขาก็ปลดปล่อยรัศมีออกมาอย่างต่อเนื่อง

แม้ว่าจะมีกึ่งเจ้ายุทธ์มากกว่าสิบคน แต่พวกเขาก็รับมือเฉินผิงได้อย่างยากลำบาก