หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1235

“ผมจำเป็นต้องแก้แค้น...” เฉินผิงพูดเสียงเบาหลังจากสงบสติอารมณ์ลงแล้ว

"แก้แค้นงั้นเหรอ?" คุณชี่ถาม

คุณชี่สะบัดมือเบาๆ เฉินผิงผู้ไม่ทันได้ป้องกันตัวก็ถูกซัดกระเด็น ก่อนเขาจะพูดต่อ “ฟังนะ ยุทธภพน่ะมีกฎเกณฑ์เป็นของตัวเอง และผมเป็นคนตัดสินใจว่ายุทธภพแห่งจิงตูควรดำเนินไปในทิศทางไหน ถ้าคุณอยากจะฝ่าฝืนกฎและไม่เชื่อฟังคำของผม คุณต้องทำให้ผมเห็นว่าคุณคู่ควรที่จะทำเช่นนั้นได้ ถ้าทำไม่ได้ก็หุบปากแล้วทำตามที่ผมบอก ผมต้องการให้คุณออกไปจากจิงตู เดี๋ยวนี้ คุณควรหนีไปให้ไกลที่สุด เพราะถ้าผมเห็นคุณทำเรื่องวุ่นวายที่นี่อีก ผมจะส่งคุณลงนรกไปซะ”

แม้ว่าคุณชี่จะพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แต่คำพูดของเขากลับฟังดูคุกคามเฉินผิงอย่างน่าตกใจ

เฉินผิงยังคงเงียบและมองไปที่หนิงจื้อผู้กำลังจะตาย มือของเขาสั่นเล็กน้อยขณะที่จับกระบี่พิฆาตมังกรเอาไว้

เขาหวังว่าจะได้ฆ่าชายคนนั้นด้วยอาวุธของเขา แต่เขารู้ว่าเมื่อคุณชี่อยู่ต่อหน้า เขาก็ไม่มีโอกาสแม้แต่น้อยที่จะโจมตีหนิงจื้อได้

หนิงจื้อเป็นอัมพาตไปแล้ว แม้ว่าเขาจะรอดมาได้ก็จะต้องทุกข์ทรมานไปชั่วชีวิต ความเจ็บปวดนี้อาจเป็นการแก้แค้นที่ดีที่สุดเท่าที่ฉันจะทำได้

พอคิดดังนั้น เฉินผิงก็เก็บกระบี่ของเขาและเหลือบมองต่งเจียห่าวโดยไม่พูดอะไร ก่อนที่เขาจะกระโจนเข้าไปในความมืด

“พวกคุณทุกคนไปได้แล้ว” คุณชี่พูดกับต่งลี่ฉวินและคนอื่นๆ

อีกฝ่ายตัวสั่นเทาด้วยความกลัวและรีบพาคนในตระกูลออกไป

“ทำไมคุณถึงช่วยหนิงจื้อล่ะครับ คุณชี่? ทำไมคุณถึงขอให้คุณเฉินออกไปจากจิงตู” จ้าวอู๋ฉีถามขณะที่เขาเข้าไปหาผู้เป็นเจ้าหน้าที่

“ผมไม่ได้ช่วยชีวิตเขา ผมช่วยเฉินผิงต่างหาก” คุณชี่ตอบพลางมองชายหนุ่มที่ใกล้ตายเต็มที “เฉินผิงจะตายถ้าเขาอยู่ในจิงตูต่อไป”

จ้าวอู๋ฉีประหลาดใจ หรือคุณชี่จะรู้อะไรบางอย่าง? บางทีฉันไม่ควรถาม ฉันไม่อยู่ในสถานะที่จะถามได้อยู่แล้ว

หลังจากที่คุณชี่ออกไปแล้ว พวกตระกูลหนิงที่เหลือก็รีบเข้ามาอุ้มหนิงจื้อไปที่ห้องเพื่อทำการรักษา

ช่างน่าเศร้าที่หนิงจื้อได้รับบาดเจ็บสาหัสจนต้องนั่งรถเข็นไปตลอดชีวิต แม้ว่าพวกเขาจะช่วยให้เขารอดมาได้ก็ตาม

ในฐานะชายหนุ่มผู้เป็นทายาทคนเดียวของตระกูลผู้ฝึกยุทธ์ พิการก็ไม่ได้ดีไปกว่าความตายนัก

เพราะพวกคนรับใช้ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีกับหนิงจื้อ พวกเขาจึงทำได้เพียงรอคำสั่งของหนิงต้าไห่เมื่อเขากลับมา

แต่เงาจะพูดได้ยังไงกัน?