หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1236

หนิงจื้อเข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น ปราณสัมผัสนี่คงทรงพลังอย่างน่าสะพรึงกลัว จนถึงขั้นมีความรู้สึกนึกคิดเป็นของตัวเอง

“ผมทำได้ทุกอย่างเพื่อฆ่าชายคนนั้น...” หนิงจื้อสัญญา แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

เขาเต็มใจทำทุกอย่างเพื่อเอาชนะศัตรูของเขา

“หึ หึ! เรื่องนั้นคุณไม่ต้องห่วง” ร่างเงารับปากด้วยการหัวเราะเบาๆ

ทันใดนั้นลำแสงสีขาวก็สว่างวาบไปทั่วห้อง หนิงจื้อรู้สึกว่ามีบางอย่างแล่นเข้ามาในหัวของเขา

จากนั้นเสียงที่แหบสากและฟังดูเหมือนคนแก่ก็ดังก้องอยู่ในหัวของเขา “คุณแข็งแกร่งใช้ได้ คุณจะสามารถฆ่าเฉินผิงได้แน่ถ้าให้ผมช่วย แต่ผมต้องรักษาคุณก่อน”

ไม่นานนัก หมอกสีขาวก็ระเหยออกจากร่างของหนิงจื้อแล้วกลืนร่างเขาเข้าไป

หนึ่งชั่วโมงต่อมา หมอกสีขาวก็หายไปจนหมด บาดแผลทั้งหมดบนร่างกายของหนิงจื้อก็หายไปด้วย

ราวกับว่าร่างกายของเขาไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ ตั้งแต่แรก

หนิงจื้อรู้สึกตื่นเต้นที่เห็นว่าเขาหายดีแล้ว แต่เมื่อเขาลุกขึ้นเพื่อตรวจดูร่างกาย เขาก็สะดุดและเกือบจะล้มลงทันทีที่เขาลุกขึ้นยืน

เขามองลงไปที่ขาของเขา แล้วก็ต้องตกใจที่เห็นว่าขามันบิดเบี้ยว เขาถึงได้เดินโซซัดโซเซ

“เส้นเอ็นของคุณหายไป ผมทำได้ดีที่สุดเท่านี้ เกรงว่าคุณจะเดินแบบปกติไม่ได้อีกแล้ว” เสียงนั้นกล่าว

“หมายความว่าฉันจะพิการไปตลอดชีวิต?” หนิงจื้อตะคอกพลางขมวดคิ้ว

"ใช่ ได้แค่นี้ก็ดีเท่าไหร่แล้ว” เสียงนั้นพูดจากในหัวของเขา

หนิงจื้อกัดฟันด้วยความโกรธและกำหมัดแน่น “เฉินผิง... ฉันจะทำให้แกตกนรกทั้งเป็น!”