หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 127

หากในครั้งนี้คนที่ต้องจัดการไม่ใช่เฉินผิง เลี่ยวเฟยสยงก็ไม่เป็นแบบนี้หรอก!

สิงจวินถูกโยนออกไป เขาดูขวัญหนีดีฝ่ออย่างมาก!

เงินล้านที่หามาอย่างลำบากก็หมดไปแล้ว สุดท้ายแล้วยังทำอะไรเฉินผิงไม่ได้ แม้กระทั่งบาดเจ็บยังไม่เลย!

สิงจวินรู้สึกว่าเสียเปรียบมาก!

“อ๊าก…” สิงจวินเดินออกจากร้านเสียนเฮอ ตะโกนอย่างสุดเสียง เพื่อระบายความไม่พอใจในใจของเขา!

ถนนอวี้หวา เป็นถนนคนเดินที่มีชื่อเสียงที่สุดในหงเฉิน!

ตอนเวลากลางวันยากที่จะเจอใครสักคนที่นี่ แต่พอถึงเวลากลางคืน ที่นี่จะครึกครื้นอย่างมาก ถนนทั้งสองฝั่งจะเต็มไปด้วยแผงลอยขายอาหารมากมาย

เฉินผิงตามหวังหันหันหาแผงลอยอาหารร้านหนึ่งแล้วนั่งลง หลังจากที่สั่งของกินที่ชอบเอาไว้แล้ว ก็ค่อยๆ รอไป!

เพราะคนเยอะมาก ดังนั้นจึงต้องรอนานหน่อย!

“พี่เฉินผิง รถเบนท์ลี่ย์เมื่อกี้นั่งสบายมากเลย นั่นเป็นของเพื่อนพี่จริงๆ เหรอ”

หวังหันหันถามเฉินผิงด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย

“แน่นอนสิ ฉันจะโกหกเธอทำไม เมื่อกี้คนที่ขับรถ เป็นคนขับรถของเพื่อนฉัน…”

เฉินผิงพูดแบบนี้ก็ไม่ถือว่าโกหก แม้ว่าหลินเทียนหู่จะเป็นลูกน้องของเฉินผิง แต่ก็ถือว่าเป็นเพื่อนกัน!

“เพื่อนพี่ทำงานอะไรเหรอ รวยมาก…”

หวังหันหันรู้สึกสงสัย เพื่อนของเฉินผิงทำงานอะไรกันแน่!

“ฉันก็ไม่ค่อยรู้หรอก ก็พวกงานค้าขายแหละมั้ง เขายังโสดอยู่เลย แต่อายุมากหน่อย ไม่งั้นฉันก็แนะนำให้เธอแล้ว…”

ถ้าไม่ใช่ว่าอายุของหลินเทียนหู่ค่อนข้างมากแล้ว เฉินผิงแนะนำหลินเทียนหู่ให้หวังหันหันก็ใช่ว่าจะไม่ได้!

“ฉันไม่เอาหรอก ถ้าจะหา ก็ต้องหาคนอย่างพี่เฉินผิง…”

หวังหันหันมองเฉินผิง พูดด้วยนัยน์ตาที่เต็มไปด้วยความรักใคร่!

เฉินผิงเห็นแบบนั้น จึงรีบเบือนหน้าหนีไปอีกทาง ไม่กล้ามองตาของหวังหันหัน!