หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 126

“พี่เฉินผิง ช่างเถอะ…” หวังหันหันเองก็ดึงแขนของเฉินผิงไว้แน่น!

เฉินผิงเห็นท่าทีของซุนเสี่ยวเหมิง สุดท้ายก็วางมือลง

ถ้าความสัมพันธ์ระหว่างเขากับซุนเสี่ยวเหมิงแข็งเกินไป ถึงเวลาถ้าซุนฝูไห่ไปบอกพ่อแม่ของตนเอง พ่อกับแม่จะต้องเป็นห่วงแน่!

เห็นเฉินผิงวางมือลง ชุยจื้อหย่วนก็ยืนยืดอกขึ้นมาทันที แต่ก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรอีก!

ในขณะนั้นเอง รถเบนท์ลี่ย์คันหนึ่งก็ขับมาด้วยความเร็วสูง จากนั้นก็จอดอยู่ต่อหน้าทุกคนอย่างมั่นคง!

หลังจากที่ทุกคนเห็นรถเบนท์ลี่ย์คันนี้แล้ว ก็ตะลึงกันไปทันที!

เฉินผิงเองก็ตะลึงไม่น้อย เขาไม่คิดว่าคนอย่างหลินเทียนหู่ จะอยู่รอตนเองตลอด!

ส่วนหวังหันหันที่เห็นรถเบนท์ลี่ย์คันนี้แล้ว ก็ร้องขึ้นมาด้วยความดีใจทันที “คันนี้แหละ พี่เฉินผิงนั่งรถคันนี้มา…”

เมื่อรถเบนท์ลี่ย์หยุดจอดแล้ว ก็มีผู้ชายวัยรุ่นใส่สูทคนหนึ่งเดินลงมาจากรถ หลังจากที่เดินไปอยู่ต่อหน้าเฉินผิง ก็พูดอย่างนอบน้อม “คุณเฉิน เชิญขึ้นรถเถอะ…”

เฉินผิงยิ้มเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าคนอย่างหลินเทียนหู่จะส่งคนอื่นมารับตนเอง ท่าทางเขาจะรู้ว่าตนเองกลัวคนอื่นจะรู้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา ในเมื่อชื่อเสียงของหลินเทียนหู่ที่หงเฉินนั้นไม่ค่อยดี!

“หันหัน พวกเราขึ้นรถเถอะ ไปกินที่ศูนย์อาหาร…”

เฉินผิงพูดกับหวังหันหัน!

นัยน์ตาของหวังหันหันเต็มไปด้วยความประหลาดใจ พยักหน้าอย่างดีใจ เธอยังไม่เคยนั่งรถเบนท์ลี่ย์เลย!

เมื่อขึ้นรถไปแล้ว เฉินผิงยังตั้งใจลดหน้าต่างรถลงมา มองทุกคนด้วยใบหน้าที่เผยรอยยิ้มเยาะเย้ยเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ฉันไปก่อนนะ…”

ไม่นาน รถเบนท์ลี่ย์ก็วิ่งลับตาไป เหลือเพียงชุยจื้อหย่วนและทุกคนที่ยื่นซื่อๆ อยู่ตรงนั้น!

“โธ่เว้ย ไอ้หมอนี่มันนั่งรถเบนท์ลี่ย์จริงๆ นี่มันจะเจ๋งเกินไปแล้ว…”

“รถเบนท์ลี่ย์คันนี้ไม่ใช่ว่าเป็นของเพื่อนเขาจริงเหรอ”

ทุกคนต่างทอดถอนใจ!

ขณะนั้นเอง สิงจวินก็ถึงกลับงุนงง เขาไม่เข้าใจว่าเลี่ยวเฟยสยงเป็นอะไรกันแน่ ทำไมอยู่ๆ ก็โมโหใส่ตนเองขนาดนี้

“พี่สยง ฉัน…ฉันไม่กล้าคิดร้ายกับพี่หรอก แต่เรื่องทำไม่สำเร็จ เงินหนึ่งล้านนั่นพี่ต้องคืนฉันนะ พี่จะ…”

คำพูดของสิงจวินยังพูดไม่จบ มีดพกของชายบึกบึนคนหนึ่งก็ออกแรงเล็กน้อย คอของสิงจวินก็มีเลือดไหลออกมาทันที!

“นี่นายพูดกับพี่สยงยังไง นายไม่รู้กฎของพวกเราเหรอ เงินที่ถึงมือแล้ว ไม่มีทางที่จะควักออกมาหรอกนะ!”

ชายบึกบึนคนนั้นตะคอกด้วยหน้าตาดุร้าย!

มันทำให้สิงจวินตกใจกลัวอย่างมาก รู้สึกว่าตรงคอนั้นมีมีดพกที่เย็นเฉียบอยู่ ก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรอีกเลย ยิ่งไม่กล้าที่จะขอเงินคืน!

“ไสหัวไป เรื่องวันนี้ ถ้าฉันได้ยินจากปากคนอื่นแม้แต่คำเดียว ฉันจะเอาชีวิตนายแน่…”

เลี่ยวเฟยสยงพูดขู่สิงจวิน!

ยังไงงานของพวกเราก็เป็นงานที่ไม่ถูกกฎหมาย แต่ก็ต้องรักษาชื่อเสียงเอาไว้ ถ้าเรื่องแพร่ออกไป ใครยังจะมาหาพวกเขาให้จัดการเรื่องราวต่างๆ อีก!