หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 126

“พี่เฉินผิง ช่างเถอะ…” หวังหันหันเองก็ดึงแขนของเฉินผิงไว้แน่น!

เฉินผิงเห็นท่าทีของซุนเสี่ยวเหมิง สุดท้ายก็วางมือลง

ถ้าความสัมพันธ์ระหว่างเขากับซุนเสี่ยวเหมิงแข็งเกินไป ถึงเวลาถ้าซุนฝูไห่ไปบอกพ่อแม่ของตนเอง พ่อกับแม่จะต้องเป็นห่วงแน่!

เห็นเฉินผิงวางมือลง ชุยจื้อหย่วนก็ยืนยืดอกขึ้นมาทันที แต่ก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรอีก!

ในขณะนั้นเอง รถเบนท์ลี่ย์คันหนึ่งก็ขับมาด้วยความเร็วสูง จากนั้นก็จอดอยู่ต่อหน้าทุกคนอย่างมั่นคง!

หลังจากที่ทุกคนเห็นรถเบนท์ลี่ย์คันนี้แล้ว ก็ตะลึงกันไปทันที!

เฉินผิงเองก็ตะลึงไม่น้อย เขาไม่คิดว่าคนอย่างหลินเทียนหู่ จะอยู่รอตนเองตลอด!

ส่วนหวังหันหันที่เห็นรถเบนท์ลี่ย์คันนี้แล้ว ก็ร้องขึ้นมาด้วยความดีใจทันที “คันนี้แหละ พี่เฉินผิงนั่งรถคันนี้มา…”

เมื่อรถเบนท์ลี่ย์หยุดจอดแล้ว ก็มีผู้ชายวัยรุ่นใส่สูทคนหนึ่งเดินลงมาจากรถ หลังจากที่เดินไปอยู่ต่อหน้าเฉินผิง ก็พูดอย่างนอบน้อม “คุณเฉิน เชิญขึ้นรถเถอะ…”

เฉินผิงยิ้มเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าคนอย่างหลินเทียนหู่จะส่งคนอื่นมารับตนเอง ท่าทางเขาจะรู้ว่าตนเองกลัวคนอื่นจะรู้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา ในเมื่อชื่อเสียงของหลินเทียนหู่ที่หงเฉินนั้นไม่ค่อยดี!

“หันหัน พวกเราขึ้นรถเถอะ ไปกินที่ศูนย์อาหาร…”

เฉินผิงพูดกับหวังหันหัน!

นัยน์ตาของหวังหันหันเต็มไปด้วยความประหลาดใจ พยักหน้าอย่างดีใจ เธอยังไม่เคยนั่งรถเบนท์ลี่ย์เลย!

เมื่อขึ้นรถไปแล้ว เฉินผิงยังตั้งใจลดหน้าต่างรถลงมา มองทุกคนด้วยใบหน้าที่เผยรอยยิ้มเยาะเย้ยเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ฉันไปก่อนนะ…”

ไม่นาน รถเบนท์ลี่ย์ก็วิ่งลับตาไป เหลือเพียงชุยจื้อหย่วนและทุกคนที่ยื่นซื่อๆ อยู่ตรงนั้น!

“โธ่เว้ย ไอ้หมอนี่มันนั่งรถเบนท์ลี่ย์จริงๆ นี่มันจะเจ๋งเกินไปแล้ว…”

“รถเบนท์ลี่ย์คันนี้ไม่ใช่ว่าเป็นของเพื่อนเขาจริงเหรอ”

ทุกคนต่างทอดถอนใจ!