หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 1283

มาในวันนี้ เขาไม่สามารถทำร้ายเฉินผิงได้เลย อันที่จริง เขาเจาะร่างเกราะทองคำของเฉินผิงไม่ได้ด้วยซ้ำไป

“คุณทำลายเวทย์คุ้มกันของผมยังไม่ได้เลยด้วยซ้ำ แล้วคุณคิดจะฆ่าผมได้ยังไง?” เฉินผิงเย้ยหยันด้วยน้ำเสียงเย็นชา

หนิงต้าไห่กัดฟันและกรีดร้องออกมา ทำให้เกิดกลุ่มหมอกเลือดจับตัวกันในอากาศ ก่อนที่หมอกเหล่านั้นจะมารวมตัวกันตรงฝ่ามือของหนิงต้าไห่อย่างรวดเร็ว

ฝ่ามือของหนิงต้าไห่เป็นสีแดงเลือดราวกับเขาเพิ่งจุ่มมือลงไปในบ่อเลือดมาอย่างไรอย่างนั้น

และนั่นก็คือหัตถ์โลหิตซึ่งเป็นทักษะไม้ตายของหนิงต้าไห่นั่นเอง

จากนั้นหนิงต้าไห่ก็กระโจนขึ้นไปในอากาศและพุ่งเข้าหาเฉินผิงอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็เปิดใช้พลังมังกรทันที และฝ่ามือของเขาก็เริ่มส่องแสงออกมา

ไม่ว่าอย่างไร หนิงต้าไห่นั้นก็เป็นเจ้ายุทธ์ระดับตำนาน ส่วนเฉินผิงนั้นเพิ่งจะบรรลุขั้นเจ้ายุทธ์มาหมาดๆ เขาจึงไม่กล้าประเมินความสามารถของหนิงต้าไห่ต่ำเกินไป

“หมัดเซิ่งกวง!” เฉินผิงตะโกนออกมา ก่อนที่ลำแสงจะพุ่งออกมาจากฝ่ามือเขา

แสงนั้นจ้ามากจนเทียบได้กับความสว่างของดวงอาทิตย์

ตูม!

เมื่อมากระแทกกัน หนิงต้าไห่ก็เซถอยหลังไปสองสามก้าว

ในทางกลับกัน เฉินผิงนั้นยังคงยืนอยู่นิ่งๆ ร่างของเขาไม่สั่นไหวเลยแม้แต่น้อย

เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว ช่องว่างของพลังระหว่างทั้งสองคนก็ถูกเปิดเผยออกมา

ฝูงชนต่างจ้องมองเฉินผิงด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

“โอ้โห! เฉินผิงนี่น่ากลัวจริงๆ!”

“เขายังหนุ่มอยู่เลย แต่ก็ยังได้เปรียบเมื่อสู้กับเจ้ายุทธ์ระดับตำนานอย่างนี้! ฉันล่ะไม่อยากจะเชื่อ!”

“พรสวรรค์! เฉินผิงเขามีพรสวรรค์อย่างแท้จริง!”

ฝูงชนส่งเสียงออกความคิดเห็นของตนเอง ไม่มีใครคิดว่าเฉินผิงจะมีอำนาจเหนือกว่าหนิงต้าไห่อย่างสิ้นเชิง

ในตอนแรก พวกเขาคิดว่าเฉินผิงกับหนิงต้าไห่นั้นมีพลังสูสีกัน และพวกเขาก็จะได้ดูการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในศตวรรษ

ท่าทีของหนิงต้าไห่เคร่งเครียดขึ้นมาทันที ดูจากการโจมตีเมื่อครู่ ฉันสัมผัสได้เลยว่าเขามีความสามารถมากขึ้นแค่ไหน พลังของเขาเพิ่มพูนมากขึ้นเป็นสิบเท่าจากเดิม!

ใกล้ๆ ที่แห่งนั้น สีหน้าของหนิงจื้อก็เศร้าหมองเช่นกันเมื่อเขาเห็นว่าหนิงต้าไห่ถูกสวนกลับโดยการโจมตีของเฉินผิง เมื่อไรฉันจะแข็งแกร่งได้เหมือนเฉินผิงนะ?

ทันใดนั้น เสียงแหบพร่าก็ดังขึ้นมาในใจของหนิงจื้อ เด็กคนนี้มีพรสวรรค์ แต่ไม่ต้องห่วง ฉันจะทำให้คุณมีพรสวรรค์ด้วยเหมือนกัน!

ในเวลาเดียวกัน หมอกเลือดก็บุกเข้าไปในร่างกายของเฉินผิงด้วย ทำให้ร่างของเขากลายเป็นสีแดงเหมือนเกล็ดนั้นไม่มีผิด

เมื่อเห็นอย่างนั้น ฝูงชนต่างก็ตกตะลึง

จู่ๆ หนิงต้าไห่ก็หัวเราะและพูดออกมาว่า “เฉินผิง แกอาจจะแข็งแกร่งขึ้นมาจริงๆ แต่ฉันใช้พิษโลหิตกับแกเรียบร้อยแล้ว และแกจะต้องตายในไม่ช้านี้!”

เห็นได้ชัดว่าหมอกเลือดที่หนิงต้าไห่เรียกออกมานั้นมีพิษ แม้ว่าจะไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ใช้ยาพิษในการท้าสู้ แต่ก็ไม่มีใครสนใจเพราะมันเป็นการต่อสู้แบบเอาเป็นเอาตาย

เฉินผิงจ้องมองหนิงต้าไห่ด้วยสายตาคมกริบ เขาไม่คิดว่าหนิงต้าไห่จะหันไปพึ่งยาพิษเช่นนี้

“เลิกจ้องหน้าฉันอย่างนั้นสักทีได้ไหม? แกมั่นใจในตัวเองมากนักใช่ไหม? เมื่อกี้ไม่ได้เป็นคนพูดเองเหรอว่าฉันฆ่าแกไม่ได้?” เสียงของหนิงต้าไห่เต็มไปด้วยความพึงพอใจ

เฉินผิงไม่พูดตอบอะไรทั้งนั้น เขากลับใช้พลังจิตตวิสุทธิดูดซับพิษโลหิตในร่างกายของเขา

เมื่อหนิงต้าไห่เห็นว่าพิษโลหิตถูกดูดซึมเข้าไปในร่างของเฉินผิง เขาก็แอบถอนหายใจโล่งอก เมื่อพิษโลหิตเข้าไปในร่างของเขาแล้ว แม้แต่พระเจ้าก็ช่วยเขาไม่ได้!

แต่สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือ เฉินผิงได้เปลี่ยนพิษโลหิตให้กลายไปเป็นแหล่งพลังงานของเขาแทน

เมื่อเขาใช้พลังจิตตวิสุทธิกับพิษโลหิตแล้ว มันก็แปรเปลี่ยนไปเป็นพลังวิญญาณและถูกจัดเก็บเอาไว้ในจุดชีพจรตันเถียนของเฉินผิงนั่นเอง