“ไม่ต้องห่วงหรอก ยังไงคุณนั่นแหละที่จะต้องตาย” เฉินผิงกล่าวอย่างหนักแน่น
หนิงต้าไห่โกรธมาก แต่เขาไม่อาจโต้ตอบออกมาได้ เขากลับหันไปหาคุณชี่และหวังว่าคุณชี่จะหนุนหลังเขา
“เฉินผิง จะเป็นยังไงถ้าผมไม่อนุญาตให้คุณท้าสู้กับตระกูลหนิง?” คุณชี่ถามเฉินผิง
ในตอนนั้น เฉินผิงเต็มไปด้วยรัศมีสังหารท่วมตัว “ถ้าเป็นอย่างนั้น ผมก็จะไม่ท้าสู้กับพวกเขา แต่ยังไงผมก็จะฆ่าทุกคนในตระกูลหนิงให้สิ้นซาก แม้ว่ามันจะหมายความว่าผมต้องถูกทางการลงโทษก็ตาม ผมไม่สนหรอก”
พอเขาพูดจบ ทุกคนในที่นั้นต่างแตกตื่นตกใจ เขาท้าทายอำนาจของคุณชี่ต่อหน้าสาธารณชนเช่นนี้เลยเหรอ! ใครจะกล้าท้าทายทางการได้? นี่เขาเบื่อโลกแล้วหรือไง?
“นี่คุณไม่กลัวเลยเหรอว่าผมอาจจะฆ่าคุณได้?” คุณชี่ถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา
เฉินผิงส่ายหน้า “ก่อนที่คุณจะฆ่าผม ผมจะส่งตระกูลหนิงไปลงนรกก่อน”
จากนั้นทุกคนก็หันไปมองคุณชี่เพื่อดูว่าเขาจะตอบโต้คำของเฉินผิงอย่างไร
แม้กระนั้น พวกเขาก็กลัวแทนเฉินผิงที่กล้าพูดเช่นนี้ออกมา
หลังจากพึมพำอยู่พักหนึ่ง คุณชี่ก็หันไปหาหนิงต้าไห่และพูดว่า “เห็นไหม? ผมบอกแล้วว่าเขาดื้อจะตาย เขาไม่ฟังผมหรอก ผมทำอะไรไม่ได้แล้วล่ะ”
สิ้นคำนั้น คุณชี่ก็หันหลังเดินกลับออกไป แม้จะดูเหมือนเขาก้าวออกไปแค่สองสามก้าว แต่เขาก็หายวับไปจากที่ตรงนั้นในชั่วพริบตา
เมื่อคุณชี่ไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว หนิงต้าไห่ก็คอตก เขาไม่คิดเลยว่าเฉินผิงจะกล้าเถียงคุณชี่ต่อหน้าธารกำนัลแบบนี้ คุณชี่เป็นหน้าเป็นตาของเจ้าหน้าที่รัฐ! ที่เขาทำเมื่อครู่นี้มันไม่ได้เป็นการบ่อนทำลายอำนาจรัฐในภาพรวมหรอกเหรอ?
สิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือเมื่อเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นแล้ว ทุกคนก็รู้ว่าเฉินผิงมีความหมายต่อคุณชี่มาก นี่ถ้าเป็นคนอื่น ป่านนี้โดนฆ่าตายตรงนั้นไปแล้ว!
“เฉินผิง คุณแน่ใจเหรอว่าจะลากผมไปลงนรกกับคุณ?” หลังคุณชี่จากไปแล้ว หนิงต้าไห่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหันมาพูดกับเฉินผิงตรงๆ
เมื่อฝูงชนเห็นอย่างนั้น ทุกคนก็รีบถอยหลังออกไปทันที เจ้ายุทธ์สองคนกำลังจะสู้กันแล้ว! พวกเราควรจะหลบออกมาให้พ้นทางก่อน!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...